دعای 4 ( دعا در درود بر پیروان و تصدیق کنندگان پیامبران ) ترجمه سید رضا آل ياسین

(1) فرستم درود اى خداوندگار بر آن رادمردان جان رستگار كه بودند يكسر به دور زمان ز پيغمبران خدا پيروان به ايمان سرشار و آئين و دين حمايت نمودند از مرسلين به گاهى كه بودند با دشمنان گرفتار پيكار، پيغمبران همان اهل ايمان چو كوه استوار به پيغمبران گشته خدمتگزار

(2) ز دوران آدم عليه‌السلام همى تا به اكنون بر اينان سلام به هر عصر اى پاك پروردگار فرستاده‌اى، مرسلى رستگار كه بودست بر امتش رهنما هدايتگرانى ز خلق خدا خدايا بر آن بندگانت درود به هر عصر و هر دوره آن كس كه بود

(3) به ويژه به پيغمبر آخرين به اصحاب او از خدا آفرين كه در يارى‌اش كرده مخلص قيام پذيرفته فرمان او بالتمام گرفتند سبقت چو دعوت نمود گذشتند از خاندان هر كه بود

(4) گرفتند سبقت چو دعوت نمود گذشتند از خاندان هر كه بود كشيدند شمشير بر خاندان به پيغمبرت كرده يارى به جان به تثبيت دين خداوندگار بدو بوده از جان و دل دوستدار خريدند عشق محمد (ص) به جان گذشتند از خويش و از خاندان

(5) به عشقى كه هرگز نه بيند زيان شدند از رسول خدا دوستان

(6) گذشتند از خانه و سرزمين به تاييد پيغمبر آخرين براه تو بودند چون جانفشان خدايا به آنان عطا كن جنان بريدند در راهت از قوم و خويش به پاداششان لطف كن، خير بيش

(7) گذشتند از خانه و سرزمين به تاييد پيغمبر آخرين براه تو بودند چون جانفشان خدايا به آنان عطا كن جنان بريدند در راهت از قوم و خويش به پاداششان لطف كن، خير بيش

(8) براى تو كردند ترك ديار گذشتند از زندگى مردوار به ترويج دين تو بر بيش و كم خريدند بر خويش رنج و ستم خدايا به پاداش اين پيروان عنايت بفرماى باغ جنان

(9) خدايا بيامرز اين مومنين كه بودند از جان و دل تابعين خدايا بيامرز اخوان ما بيامرز ما را چنين با عطا كسانى كه بودند زين پيشتر بيامرز با لطفت اى دادگر

(10) كسانى كه رفتند در آن مسير كه پيغمبرت شد بدانسو دلير

(11) به تقوى همه زيسته يك بيك نگشتند در گرد ترديد و شك روان گشته در راه اصحاب پاك به دنبال آن مشعل تابناك

(12) به تاييد آن قوم تقوى شعار روان گشته با جان و دل استوار هدايت پذيرفته از اتقيا چنين نيز در رايشان همنوا نه تهمت به آنان روا داشتند چو بر ذات حق اتكا داشتند

(13) خدايا درود تو بر تابعين ز امروز تا لحظه‌ى يوم دين به ذريه‌شان نيز بادا درود ز سوى تو اى پاك رب و دود دگر نيز بر همسرانشان درود بود از تو اى صاحب فضل و جود كه كردند آنان عبادت ترا درود از تو باشد بر آنان روا

(14) بدينسان بمانند تا نفخ صور به فرمانت از كيد شيطان به دور بود جايشان در بهشت برين دل‌انگيز و پر وسعت و دلنشين خدايا تو بر تابعين باش يار شب و روزشان شاد و محفوظ دار بدانسان كه دارند بر تو اميد به ايشان تو بفرست نيكو نويد

(15) نگهدارشان باش اندر ورع كه جز تو نه بندند بر كس طمع چو هستند بر درگهت پاكباز به هر در ندارند دست نياز

(16) به دهر گزارانه، بندند چشم به ياد تو باشند و ترسان ز خشم بدانسان به راه تو پويا شوند براى قيامت مهيا شوند دگر تلخى مرگ بر كامشان به لطف تو شيرين شود بى‌گمان

(17) بدانسان كه آسان سپارند جان بفرما زهر فتنه خود دورشان

(18) بدانسان كه آسان سپارند جان بفرما زهر فتنه خود دورشان نگهدارشان باش نيز از بدى نه بينند آن آتش ايزدى

(19) در آن منزل امن عزت بدار كه شد جاى مردان پرهيزگار