دعای 4 ( دعا در درود بر پیروان و تصدیق کنندگان پیامبران ) ترجمه جواد فاضل

(1) پروردگارا! ارواح طيبه و طاهره‌ى آنان را كه تو را به يگانگى پرستش كرده‌اند در جوار رحمت خويش خرسند و خشنود بدار. آنان كه از پيامبران گرامى تو كلمه‌ى توحيد شنودند و لب به توحيد گشودند، آنان كه به راستى و درستى پيامبران تو اعتراف كرده‌اند و در پيشگاه تو پيشانى اطاعت و عبادت بر خاك نهاده‌اند. آنان كه از بدگوئى دشمنان تو نهراسيده‌اند و لجاج بت پرستان به ايمان استوارشان لرزه‌ى ترديد نيفكنده است. آنان كه در طول اعصار و قرون مشتاقانه از پيامبران تو پشتيبانى كرده‌اند و سينه‌هاى بردبار خويش را همچون سپر در برابر تيرهاى ملامت و شماتت پيش داشته‌اند و از مرگ انديشناك نبوده‌اند،

(2) به امتها و ملتهائى كه از عهد آدم عليه‌السلام تا دوران محمد صلى الله عليه و آله به پيامبران تو ايمان آورده‌اند سلام و صلوات باد. خداوندا بر آن تربتهاى مقدس كه خوابگاه پرستندگان توست باران رحمت فرو فرست و آن جانهاى نازنينى را كه با ملكوت اعلاى تو آشنائى بود در ملكوت اعلاى خويش قرين مغفرت و مرحمت بدار.

(3) خداوندا به اصحاب گرامى محمد صلى الله عليه و آله درود باد كه حق صحبت ادا كرده‌اند و تكليف دوستى را به درستى ايفا داشته‌اند. آنان كه در رنجها و مشقتها، در پيكارهاى خونين، در مهالك و معارك از مرگ نهراسيده‌اند و پروانه صفت در پيرامون شمع وجودش پرواز كرده‌اند. آنان كه به تصديق و تعظيم وى سبقت جسته‌اند و صميمانه از سويداى قلب و خلوص ضمير به نداى وى پاسخ قبول گفته‌اند و در برابر حجت الهى از مكابره و عناد پرهيز داشته‌اند

(4) و در راه اعلاى كلمه‌ى توحيد و ترويج دين مقدس اسلام خانه و خانمان خويش را ترك گفته‌اند و چشم از زن و فرزند فرو پوشيده‌اند و حتى تيغ به روى پدران و پسران خويش كشيده‌اند تا نام محمد صلى الله عليه و آله را به عنوان نبوت تثبيت كنند و دين وى را بر مراسم مشئوم و منحوس جاهليت چيرگى بخشند.

(5) پروردگارا بر اصحاب محمد صلى الله عليه و آله درود فرست كه از جان و دل دوستش مى‌داشته‌اند و به جاى متاع دنيا كالاى عشق و محبت به بازار آورده‌اند و تجارتى كه هرگز زيان نمى‌پذيرد به پيش گرفته‌اند.

(6) بر اصحاب محمد صلى الله عليه و آله درود باد كه به خاطر عقيده‌ى علياى خويش رنج هجرت و غم غربت را بر خويشتن هموار داشته‌اند و از قبائل و عشائر خويش كه بت همى پرستيدند بريدند و با مردان خداپرست بپيوستند و دين اسلام را ملاك قربت و قرابت شمردند.

(7) خداوندا! در دستگاه خداوندى تو خللى راه نيابد و ذات اقدس و اعلاى تو را عارضه فراموشى فرا نگيرد. خداوندا! اين زحمتها و رنجها را با رحمتها و مرحمتهاى خويش پاداش فرماى. به خاطر تو ترك گفته‌اند آنچه را كه ترك گفته‌اند و در راه رضاى تو پذيرفته‌اند آنچه را كه پذيرفته‌اند. با رسول اكرم تو قدم به قدم راه پيموده‌اند و نفس به نفس مردم را به جانب تو خوانده‌اند. پروردگارا! سعى اين قوم را مشكور بدار و به مشقتها و محروميتهايشان پاداش خير ارزانى فرماى. در وطن بر آنان خوش همى گذشت اما رضاى تو همى جستند و دور از وطن با ناخوشيهاى غربت همى ساختند. در وطن عزيز بودند ولى براى تو ذلت غربت را بر عزت وطن رجحان دادند زيرا همى خواستند كه در درگاه تو عزيز باشند و از پيشگاه تو عزت بينند. در ديار وطن كس را يارا نبود كه بر آنان جور براند اما اين قوم رضا نداشتند كه در محيط كفر به سر برند، رو به بلاد هجرت نهادند و از زيردستان ظلم و ستم ديدند و در اين ظلم و ستم كه به خاطر تو مى‌كشيدند لذت فراوان مى‌بردند.

(8) خداوندا! در دستگاه خداوندى تو خللى راه نيابد و ذات اقدس و اعلاى تو را عارضه فراموشى فرا نگيرد. خداوندا! اين زحمتها و رنجها را با رحمتها و مرحمتهاى خويش پاداش فرماى. به خاطر تو ترك گفته‌اند آنچه را كه ترك گفته‌اند و در راه رضاى تو پذيرفته‌اند آنچه را كه پذيرفته‌اند. با رسول اكرم تو قدم به قدم راه پيموده‌اند و نفس به نفس مردم را به جانب تو خوانده‌اند. پروردگارا! سعى اين قوم را مشكور بدار و به مشقتها و محروميتهايشان پاداش خير ارزانى فرماى. در وطن بر آنان خوش همى گذشت اما رضاى تو همى جستند و دور از وطن با ناخوشيهاى غربت همى ساختند. در وطن عزيز بودند ولى براى تو ذلت غربت را بر عزت وطن رجحان دادند زيرا همى خواستند كه در درگاه تو عزيز باشند و از پيشگاه تو عزت بينند. در ديار وطن كس را يارا نبود كه بر آنان جور براند اما اين قوم رضا نداشتند كه در محيط كفر به سر برند، رو به بلاد هجرت نهادند و از زيردستان ظلم و ستم ديدند و در اين ظلم و ستم كه به خاطر تو مى‌كشيدند لذت فراوان مى‌بردند.

(9) خداوندا! در دستگاه خداوندى تو خللى راه نيابد و ذات اقدس و اعلاى تو را عارضه فراموشى فرا نگيرد. خداوندا! اين زحمتها و رنجها را با رحمتها و مرحمتهاى خويش پاداش فرماى. به خاطر تو ترك گفته‌اند آنچه را كه ترك گفته‌اند و در راه رضاى تو پذيرفته‌اند آنچه را كه پذيرفته‌اند. با رسول اكرم تو قدم به قدم راه پيموده‌اند و نفس به نفس مردم را به جانب تو خوانده‌اند. پروردگارا! سعى اين قوم را مشكور بدار و به مشقتها و محروميتهايشان پاداش خير ارزانى فرماى. در وطن بر آنان خوش همى گذشت اما رضاى تو همى جستند و دور از وطن با ناخوشيهاى غربت همى ساختند. در وطن عزيز بودند ولى براى تو ذلت غربت را بر عزت وطن رجحان دادند زيرا همى خواستند كه در درگاه تو عزيز باشند و از پيشگاه تو عزت بينند. در ديار وطن كس را يارا نبود كه بر آنان جور براند اما اين قوم رضا نداشتند كه در محيط كفر به سر برند، رو به بلاد هجرت نهادند و از زيردستان ظلم و ستم ديدند و در اين ظلم و ستم كه به خاطر تو مى‌كشيدند لذت فراوان مى‌بردند.

(10) پروردگارا! به ارواح طيبه و طاهره‌ى اصحاب محمد رحمت كرامت فرماى و نيز به پيروان صالح و نيكوكار اصحاب صلوات و سلام عنايت كن. اللهم وصل على التابعين من يومنا هذا الى يوم الدين و على ازواجهم و على ذرياتهم و على من اطاعك منهم صلوه تعصمهم بها من معصيتك و تفسح لهم فى رياض جنتك و تمنعهم بها من كيد الشيطان. خداوندا! همچنان بر خانمان و دودمانشان درود باد كه همچون پدران خويش كمر به اطاعت تو بستند و گذشتگان پاكدامن و پارساى خود را در برابر تو رو سپيد و سربلند داشتند.

(11) خداوندا! چنان كن كه اين نژاد فرخنده همواره از معاصى و مفاسد بركنار بماند و مانند اسلاف خويش پاكدامن و پارسا باشد. چنان كن كه درهاى بهشت به روى اين قوم گشوده گردد و بر وسعت و عظمت بهشت در پيش پايشان افزوده شود و از افسون و نيرنگ اهريمنان ايمن بمانند و كمكهاى نجات بخش تو را در شدائد دريابند از حوادث وحشت‌انگيز شبها و روزها در پناه تو محفوظ باشند و جز خير و بركت در زندگانى خويش نبينند.

(12) خداوندا! آنچنان كن كه اين قوم هميشه به رحمت و بركت تو چشم اميد بدوزند و در چشم و دلشان مناعتى گذار كه هرگز به دست ديگران نگاه طمع نيفكنند و جز به درگاه تو كف نياز به هيچ درگاه نگشايند.

(13) همواره به سوى تو بشتابند و از غير تو بگريزند. از آنچه ناپايدار است دل بردارند و بدانچه جاويد و سرمدى است دل ببندند. بر توشه راهى كه به سوى ابديت منتهى مى‌شود بيفزايند و محنتهاى گذران جهان را اندك و كوچك بشمارند.

(14) خداوندا! تلخى مرگ را به كامشان گوارا دار و مشقات آخرت را بر جانشان سبك گير

(15) و از هر فتنه كه دين و دنيايشان را برآشوبد بدورشان فرماى و نگذار كه عذاب بسيار بينند و در آتش ابدى فرو افتند.

(16) بدانسان كه پارسايان و پرهيزكاران در امن و امان بسر برند نعمت امن و امان به آنان بخش. الى امن. من مقيل المتقين.

(17)

(18)

(19)