اخلاق خوبان، ص: 69
«راحَةٌ الْانسانِ فِی حِفْظِ اللِسان» «1»
و كمترين سود آن نيز اين است كه ديگران از ميزان جهل و نادانی انسان بی خبر می مانند.
«2»
|
زين قِبَل فرمود احمد در مقال |
در زبان پنهان بود حسن رجال «3» |
|
و البته، حسن و زيبايی رحال تنها در گرو خاموشی نيست بلكه با زبان نيز می توان به چنگا آورد، به شرط آنكه انسان سخن از خدا بگويد و سخنش برای خدا باشد.
و زيباترين سخن ها بازگفتن نعمت های خداوندی است، اگرچه زبان از گفتن آنهمه نارسا و قاصر است.
ور كسی گفت مگر هم تو زبانش باشی «4» و گرنه كسی يارای مدح و سپاسِ انعامِ بيكرانه او را ندارد.
|
هزار جامه معنی كه من بر اندازم |
به قامتی كه تو داری قصير می آيد «5» |
|
باری؛ آدمی، هرچه گويا، بليغ و پرفصاحت باشد در اينجا لال و الكن و بی سخن است. و توان كمترين كلام و تكلمِ شايسته در باب انبوه نعمت ها و زيبايی های او را ندارد.
______________________________ (1) اسرار البلاغه، 89.
(2) مستدرك نهج البلاغه، 172.
(3) مثنوی معنوی، دفتر سوم، بيت 1538.
(4) سعدی.
(5)) سعدی.
