دعای 20 ( دعا در مکارم اخلاق و اعمال پسندیده ) ترجمه اسدالله مبشری

(1) بار خدايا، بر محمد و آل او درود فرست و ايمان مرا به كاملترين ايمان برسان و يقين مرا برترين يقين گردان و نيت مرا به پسنديده‌ترين نيت پايان ده و كردار مرا به بهترين كردار

(2) بار خدايا، به لطف خود نيتم را به كمال رسان و آن را خالص و بى‌شايبه گردان و يقينم را بدانگونه كه تو دانى راست آور و تباهى كار مرا به قدرت خود اصلاح فرماى‌

(3) بار خدايا، بر محمد و آل او درود فرست و گره هر انديشه كه مرا به خود مشغول گرداند بگشاى و مرا به كارى بگمار كه مرا از آن خواهى پرسيد و اوقات مرا براى كارى فراغت بخش كه از پى‌آنم آفريده‌اى و مرا بى‌نياز گردان و روزى خود بر من فراخ كن و به چشمداشت ( در اموال ديگرى) گرفتارم مساز و مرا ارجمند گردان و به خودبينى دچار مكن و به بندگى خود دار و مهل كه عبادتم به خودپسندى تباه شود و براى مردمان خير و نيكى را به دست من جارى كن و مخواه كه به كدورت منت ضايع شود و خويهاى گزيده و والا به من عنايت فرما و از فخرفروشى در پناه خود نگاهم دار

(4) بار خدايا، بر محمد و خاندان او درود فرست و پايه‌ى مرا نزد مردم بلند مگردان مگر آنكه مرا در دل به همان اندازه فروتن گردانى و گرانمندى آشكار براى من مپسند مگر كه در باطن، نزد نفس خويش به همان پايه خاكسار سازى‌

(5) بار خدايا، بر محمد و تبار او درود فرست و مرا از روشى پسنديده بهره‌مند كن كه از آن كناره نجويم و به راه راستم رهنمونى كن چنان كه از آن روى نتابم و نيتى صواب در طريق حق به من عطا كن، آنسان كه در آن ترديد نكنم و تا وقتى مرا زنده بدار كه طاعت تو پوشش زندگانى من باشد، اما اگر بسيط عمر من چراگاه شيطان شود، زان پيش كه بيزارى تو مرا فراگيرد يا خشمت مرا فرونگذارد، جانم بستان‌

(6) بار خدايا، در من هيچ خصلت عيبناك مگذار، مگر كه آن را به اصلاح آورى و مرا با هيچ عيبى كه به آن سرزنشم كنند رها مكن، مگر كه آن را نيكو گردانى و هيچ فضيلتى را در من ناقص رها مكن، مگر كه آن را به كمال رسانى‌

(7) بار خدايا، بر محمد و آل محمد درود فرست و خشم طوفانى كينه‌ورزان را بر مهر و حسد اهل ستم و پافشارى در فساد را به محبت و بدگمانى اهل صلاح را به اطمينان و دشمنى نزديكان را به دوستى و گسستن خويشاوندان را به پيوستن و خوش سلوكى و روى بر تافتن نزديكان را از يارى به روى آوردن به يارى و دوستى ظاهر سازان را به اخلاص و خوار انگاشتن معاشران را به معاشرتى شايسته و تلخى بيم از ستمكاران را به شيرينى ايمنى بدل كن‌

(8) بار خدايا، بر محمد و تبار او درود فرست و مرا بر آن كس كه به من ستم كند دست چيرگى ده و در مقابل آن كس كه با من مى‌ستيزد زبانى برا عنايت كن و بر آن كس كه با من دشمنى ورزد پيروزى بخش و در برابر آن كس كه مرا مى‌فريبد چاره‌سازى عطا كن و بر آن كس كه مرا زبون مى‌خواهد قدرت و بر آن كس كه عيب من گويد، توانايى آن ده كه دروغ وى را آشكار كنم و از دست كسى كه مرا بيم دهد رهايى بخش و توفيقم ده تا از آن كس را كه به من راه راست و استقامت آموزد، فرمان برم و آن كس را كه مرا ارشاد مى‌كند، پيروى نمايم‌

(9) بار خدايا، بر محمد و خاندان او درود فرست و مرا بر آن دار تا خيرخواه كسى باشم كه با من نيرنگ مى‌بازد و آن كس را كه در كار من دغل ورزد پاداش نيكو دهم و به كسى كه از من كناره مى‌گيرد به نيكى پاداش دهم و به آن كس كه محرومم سازد بخشش كنم و به آنكه از من پيوند برد بپيوندم و به خلاف آن كس كه غيبت من كند ياد نيكو كنم و نيكى را سپاس گزارم و از بدى چشم بپوشم

(10) بار خدايا، بر محمد و خاندان او درود فرست و مرا به زيور صالحان بياراى و در گستردن بساط داد و فروخوردن خشم و فرونشاندن آتش فتنه و فراهم آوردن پراكندگان و اصلاح ذات البين و آشكار كردن كارهاى پسنديده و پوشاندن رفتار نكوهيده و نرمخويى و فروتنى و خوشرفتارى و بردبارى و خوشرويى و پيشى جستن به سوى فضيلتها و گرويدن به شيوه‌ى احسان و چشمپوشى از سرزنش مردمان و بخشش رايگان و گفتن سخن حق، هر چند سخت و گران و ناچيز دانستن نيكى و در گفتار و رفتار خويش، هر چند بسيار و بسيار شمردن شر در گفتار و رفتار خويش، هر چند اندك، مرا به زينت پارسايان بياراى و آن را در من، از راه دوام طاعت و تعلق داشتن به اجماع مسلمانان و ملازم بودن به جماعت و ترك اهل بدعت و دورى گزيدن از راى ابتكارى در دين، به كمال رسان‌

(11) بار خدايا، بر محمد و خاندان او درود فرست و در پيرى فراخترين روزى نصيب من فرماى و هنگام درماندگى و ناتوانى نيرومندترين قوت خود بهره‌ى من ساز و در راه بندگى خود مرا به سستى دچار مكن و از ديدن و تشخيص راه خود به نابينايى گرفتارم مساز و فرومگذار تا خلاف رضاى تو كنم و مخواه به كسى كه از تو دور است نزديك و از كسى كه با توست جدا گردم‌

(12) بار خدايا، چنان كن كه به هنگام ناچارى از تو پشتيبانى طلبم و در وقت نياز، حاجت از تو خواهم و در بيچارگى به درگاه تو زارى كنم و به هنگام درماندگى به يارى جستن از غير خود و در تنگدستى از سر فروتنى، به خواستن از ديگرى و چون بيمناك گردم به پناه جستن از جز خود مبتلايم مكن، تا به سبب آن شايسته‌ى آن شوم كه ترك يارى من كنى و نعمت خويش از من بازدارى و روى از من برتابى. اى مهربانترين مهربان!

(13) بار خدايا، چنان كن كه به جاى آرزوى باطل و بدگمانى و حسد كه ابليس در دل من مى‌افكند، ياد عظمت تو در دلم نشيند و در قدرت تو بينديشم و در دفع آنان كه روى از حقيقت برمى‌تابند، چاره انديشم و چنان كن كه به جاى كلمات بيهوده و بدآيند و ناسزا و گواهى ناروا يا غيبت از مومن غايب يا دشنام به مومن حاضر و مانند اينها كه شيطان بر زبانم جارى مى‌كند، سخن در مدح تو گويم و به جاى آن، غرقه در سپاسگويى و ستايش تو باشم و با همه‌ى وجود ستايش عظمت تو كنم و شكرانه‌ى نعمت تو گويم و احسانهاى تو بر زبان آورم و نعمتهاى تو برشمارم‌

(14) بار خدايا، بر محمد و خاندان او درود فرست و مهل كه بر من ستمى رود، حالى كه تو به دفع آن توانايى و ممان كه من بر ديگرى ستمى كنم كه تو در حفظ من از آن ستم توانايى و مگذار كه گمراه گردم، همانا كه هدايت من در دست توست و رها مكن كه تهيدست شوم، حالى كه گشايش روزى نزد توست و مرا به استغنايى كه مايه‌ى سركشى باشد ميازماى، حالى كه بى‌نيازى و توان من در كف توست‌

(15) بار خدايا، به سوى آمرزش تو آمده‌ام و سوى بخشايش تو روى آورده‌ام و به گذشت تو مشتاقم و به فضل تو اميدوارم، اما چيزيم نيست تا مرا در خور آمرزش تو كند و كارى كه شايسته‌ى بخشايش تو گرداند و با ستمها كه به خود روا داشته‌ام جز تكيه بر گذشته تو راهيم نيست. پس بر محمد و آل او درود فرست و بر من تفضل فرماى!

(16) بار خدايا، زبانم را به هدايت گويا كن و تقوا را بر جان و دلم الهام فرماى و به پسنديده‌ترين كار توفيقم ده و به كاريم گمار كه بيش از هر چيز به آن خشنودى‌

(17) بار خدايا، بهترين راه را پيش پايم بگذار و مرا بر آيين خود دار تا بر همان آيين بميرم و زنده شوم‌

(18) بار خدايا، بر محمد و خاندان او درود فرست و مرا از نعمت ميانه‌روى بهره‌مند كن و از اهل درستى و استقامت و از راهنمايان راستى و بندگان درست كردار قرار ده، و روزى‌ام كن كه در رستاخيز رستگار گردم و از كمينگاه عذاب به سلامت گذرم‌

(19) بار خدايا، چيزى كه، روان مرا بيالايد از من بستان، و چيزى كه آن را به اصلاح آورد در ضميرم باقى گذار، چه، دل به دام تباهى گرفتار آيد مگر كه تو آن را حفظ فرمايى‌

(20) بار خدايا، هنگام غم و اندوه به تو دل خوش مى‌دارم و به هنگام محزونى به تو چشم اميد دارم و اگر مصيبتى روى دهد تو مرا فريادرسى و آنچه از دستم برود تو تدارك آن مى‌كنى و آن را عوض مى‌دهى و چيزى را كه تباه گردد تو اصلاح مى‌كنى و هر چه تو را ناپسند افتد تو آن را دگرگونى دهى، پس پيش از رسيدن بلا، بر من منت نه و عافيتم بخش و پيش از طلب، بى‌نيازى ده و پيش از گمراهى راه راست بنماى و چهره‌ى پرآژنگ بى‌مهر و پرآزار مردمان را كفايت كن و از هول روز رستاخيزم ايمنى بخش و راه حقم بياموز

(21) بار خدايا، بر محمد و خاندان او درود فرست و به مهر خويش همه‌ى شرور را از من بگردان و به نعمت خود پرورشم ده و به كرم خويش كارم سامان ده و به چاره‌ى خود درمانم كن و در سايه‌ى رحمت خود پناهم ده و مرا به خلعت خشنودى خود تشريف بخش و هنگامى كه كارهايم درهم آميزد به بهترين راه توفيق ده و آنگاه كه كارها در نظرم مشتبه گردد، به پاكيزه‌ترين آن رهنمونى‌ام كن و در اختلاف ملتها به پسنديده‌ترين آن هدايتم فرماى‌

(22) بار خدايا، بر محمد و خاندان او درود فرست و تاركم به افسر بى‌نيازى بياراى و به حسن تدبير (امور مردمان) شهره‌ام گردان و موهبت صدق هدايت به من عنايت فرماى و فراخى زندگانى را بر من فتنه مساز و از آسايش برخوردارى‌ام ده و گذران معيشت بر من دشوار مكن و دعايم را به سوى من بازمگردان. چه، من تو را مانندى نمى‌شناسم و با وجود تو به هيچ سوى دست نياز نمى‌برم‌

(23) بار خدايا، بر محمد و آل محمد درود فرست و مرا از اسراف بازدار و روزى مرا از تلف شدن حفظ فرماى، و با بركت دادن به روزى من بر مالم بيفزاى و به سبب خير آنچه انفاق مى‌كنم راه هدايت را فرا پيش آور

(24) بار خدايا، بر محمد و آل او درود فرست و مرا از رنج به دست آوردن روزى كفايت فرما و روزى مرا از جايى كه گمان نمى‌برم برسان ، تا در طلب روزى از بندگى تو روى بر نتابم و رنج كسب روزى بر دوشم بار نگردد

(25) بار خدايا، آنچه را كه در طلب آنم به قدرت خود براى من بخواه و به عزت خود از آنچه بيم دارم پناهم ده‌

(26) بار خدايا، بر محمد و خاندان او درود فرست و اعتبار مرا به توانگرى محفوظ دار و آبروى مرا به تنگدستى مريز، مباد كه از روزيخواران تو روزى طلبم و از بندگان نابكارت عطايى خواهم و مباد كه گرفتار ستودن كسى شوم كه به من عطا مى‌كند يا كسى را نكوهش كنم كه عطايى از من دريغ ورزد، حالى كه بخشش و منع عطا هر دو در دست توست‌

(27) بار خدايا، بر محمد و خاندان او درود فرست و مرا سلامت در پرستش عطا كن و فراغت بالى در زهد و پاكدامنى و دانشى كه آن را به كار بندم و خصلت پرهيزى كه با آن به اندك بسازم‌

(28) بار خدايا، زندگى مرا به بخشايش خود پايان ده و آرزوى مرا كه اميد به رحمت توست، صورت تحقق بخش و راه رسيدن به خرسندى خود را بر من آسان كن و در همه‌ى احوال كردار مرا نيكو گردان‌

(29) بار خدايا، بر محمد و آل او درود فرست، و چنان كن كه اگر غفلت مرا از خود بيخود گرداند و بيخبرى مرا از خويشتن بربايد، ياد تو بيدارم كند و تا مهلتى دارم مرا به طاعت وا دارد و به سوى محبت تو راهى آسان فراروى من بگشايد و در آن راه خير مرا در اين جهان و آن جهان به كمال رساند

(30) بار خدايا، بر محمد و خاندان او درود فرست، درودى برتر از هر درود كه پيش از او بر هر يك از بندگان خود نثار كرده‌اى و پس از او نثار كسى خواهى فرمود و در اين جهان و آن جهان ما را به نيكبختى نصيب ده و به رحمت خود، از هر كار كه به عذاب آتش كشاند بپاى.