دعای 20 ( دعا در مکارم اخلاق و اعمال پسندیده ) ترجمه محمد حسین سلطانی لرگانی کجوری

(1) الهى بر محمد (ص) هم ز اولاد درودت باد تا روحش در آن شاد و ايمان مرا تكميل فرما به ميزان بر يقين تعجيل فرما عقيدت را ز ايمان بر توانم به والاتر قرارى ده مقامم و بر اين نيتم اصلاح در كار به مقرون بر صوابى مرحمت دار

(2) الهى آنچه خواهم كن تو شد را رسان بر سايه‌ى الطاف خود را و بر اين نيت پاكم گشايش دهى توفيق تا بر تو ستايش يقينم را به نسبت بر عقيدت بيارايى به زيبايى و صحت بر آنچه دستخوش شد در تباهى ز رفتار و ز كردار و مناهى به اصلاح خودت آور تو ما را مگردان بى‌نصيبم كردگارا

(3) الهى بر محمد (ص) هم ز اولاد ز رحمت مرحمت روحش در آن شاد و در اين زندگيم مشكل كار الها باش بر من ياور و يار كمك كن تا كه اين سنگينى بار نيازارد به پشتم قلبم آزار كمك كن تا شوم بر خويش مسئول نه اينكه آن مرا بر خويش مشغول الهى روز رستاخيز فردا كه از اين خاك برخيزيم از جا و در آن پيشگاه عدل بر كار كشى تو انتقام از گفت و كردار بر اين فرما مقدر تا هم امروز در انديشه به عقبايم كنم روز و نقش خويش ايفا آنچنانى هر آنچه تو بخواهى آن چنانى مقدر كن كه من هر روزه طاعت و تا پايان آن بر تو عبادت مرا از ثروت هر مالداران نما تو بى‌نياز از آن به دوران و رزق و روزيم بنما فراوان ز فتنه‌ها كنارم دار از آن غنى گردان مرا از فطرت من كه بر آن خو شود تا عادت من كه تا چشم طمع بر دست مردم ندوزم تا مقام من شود گم و مگذارى كه بر آزار و نخوت دچار كبر در نفسم مذلت و بگذارى ترا من آنچنانى كه آن شايسته‌ات باشد هم آنى بر آن ذات مقدس در عبادت نمايم بندگى بر تو اطاعت و دستانم مقرر كن در اين دار كه در خير و صلاح مردمان كار نما تو آن چنان اين كارگر دست شود ايمن ز منت نى شود پست ز دل آزارى و در خودپسندى زبانم از تفاخرها ببندى‌

(4) خداوندا مرا بر چشم ملت مقامم داده افزون برترييت مرا در چشم من از اين مقامم بكاهى تا شناسم خويش و نامم و در انظار اين مردم ز عزت به من انعام دارى از محبت و بنما آشنا بر ذلتم را كه تا يابم خود و شخصيتم را نكرده خود فراموش آنكه ديگر كه پا را از گليم خود فراتر

(5) الهى بر محمد (ص) هم ز اولاد درودت باد تا روحش در آن شاد الهى بر تمتع كن عنايت بيفزا بر صلاحى كن هدايت كه هرگز ترك اصلاحم نگويم و جز راهى به راه حق نپويم و در نيت ز خوبى در شعارش به ترديدى نگرديده دچارش و تا آن روز را هم در اطاعت مرا طاقت كه بنمايم عبادت و تا آن دم كه بر ياد تو بسيار مرا اى خالقم زنده نگهدار اگر باشد بر اين از فعل و كارم گرايد انحراف اين روزگارم و اهريمن ز بيداى ضلالت بيندازد كمندم در مذلت مرا بر سوى خود يا رب فراخوان ز بدبختى شقاوت دور گردان و گر در زندگيم انحرافى گرايد راه بر سوى خلافى كه آن مستوجب خشم و غضب را ز من بر تو عيان در اين سبب را نخواهم لحظه‌اى زنده بمانم كه جز يادت نفس را بر دوانم‌

(6) الهى ناپسندى ز آنچه خصلت ز من بينى عنايت كن ز رحمت ز لطف خويش اصلاحش بفرما پسنديده و در راهش بفرما و هر عيبى كه از نفسم در افساد بيالايد مرا بنماى ارشاد و هر نقصى كه بر جان در مئالم مرا او باز دارد از كمالم تو تكميلش بفرما كن عنايت و كامل كن صفاتم بر هدايت‌

(7) الهى بر محمد (ص) هم ز اولاد ز رحمت مرحمت روحش در آن شاد و جاى دشمنى دشمنانم كه در حقم روا آزرده جانم بده تغييرشان از اين حسادت ز اشخاص حسود از اين لئامت كه آنها نسبت من برده در كار تو از مهرت مودت سوى من آر الهى آن چنان فرماى كارم كه من با مردم اين روزگارم به نيك‌انديشى و بر كار نيكو به آنان مهربان از خصلت و خو كه از قلبم شوم آسوده‌خاطر و ز آنان مطمئن بر چيز حاضر ز بدگويى نزديكان و خويشان هدايت كن ز خوش بينى مرا زان چنان كن گر كه نزديكان و خويشان كنندى قطع رحم از من گريزان به نيك‌انديشى خود در دوباره به آنان باز پيوندم ز چاره كه تا پيروز گردم از مصائب مدار دوستى پند از مطالب و با هم دوستى حسن از معاشر خودآموزى من باطن و ظاهر و در كامم كه شد تلخ از ستمكار شود شيرين بامنيت ز كردار

(8) الهى بر محمد هم ز اولاد درودت باد روح او در آن شاد الهى دست من گيرى ز پيكار توانا كن ز اجحاف ستمكار زبانم را بده قدرت ز گفتار نما پيروز بر اين قوم خونخوار مقدر كن كه اين حيله‌گران را شكافم حيله و نيرنگ‌شان را ز ظالم از تعدى و تعارض كنم كوتاه دستش از تجاوز زبان تهمت و هم افتراها ز تهمت زن برآيد از دو لبها من آن را باز دارم پيچ در پيچ و از تهديد دشمن نشمرم هيچ و از هر خيرخواهان در رفاقت دهى توفيق باشم در اطاعت رهى پويم كه راه راهبرها از آنان پيروى بر دين و دنيا

(9) الهى بر محمد (ص) هم ز اولاد درودت باد روح او در آن شاد چنان كن تا بدانديشان به راهى بر او باشد سعادت خيرخواهى و بدكردار او گردد نكوكار ز بى‌بهره در او بخشش نمودار شكن از عهد را بنما وفادار و بدگويان ز خوشگويى به گفتار كه پاسخگو شوم من اين كسان را دهم بر سوق جنت مردمان را عوض بر مرحمت گويم درودى بدى را چشم‌پوشى كرده زودى‌

(10) الهى بر محمد (ص) هم ز اولاد ز رحمت مرحمت فرما دلش شاد به تن پوشان مرا جامه صلاحى و زينت ده به تقوا نيك خواهى كمك كن تا كه وسعت داده بر داد كنم كوشش در اين ره تا دلم شاد ز خشمم دست يابم داده كاهش نشانم فتنه و آبى بر آتش فراهم آورم پاشيدگان را هدايت صلح بر جنگ‌آوران را عنايت كن بر اين باشد پسندى بر آنهايى كه نيكو نيستندى به چشم مردمان جلوه به نيكو بپوشم عيبها را نرم در خو فروتن بى‌تكبر بوده در كار تواضع را بر اين اشخاص وادار بده توفيق تا بر هر مخالف شوم من با مروت در معارف و باشم پيش رو اندر فضائل و در بخشش ز بخشايش در آن ظل و هم در سرزنش من خويشتن دار شوم من دستگير كس در اين دار و در وقت سخن گفتن به نيكو ره حق پويم و همواره حقگو اگر باشد گران هر قدر بر من به خود هموار بر اين نفس و اين تن اگر بخشيدگى بسيار دارم عطاياى خودم اندك شمارم گناهانم به خود دشوار دانم اگر چه اندك آن بسيار دانم خداوندا نعم‌هاى تو عليا بحق من دوام آور به هر جا و در هر جا به شكر از تو عبادت كه در همراه باشندم جماعت و بيزارى بجويم من ز بدعت تو تكميلش نما اى حى رحمت‌

(11) الهى بر محمد (ص) هم ز اولاد درودت باد تا روحش شود شاد بدين ترتيب كز عمرم فزايش بده رزق مرا در آن گشايش مرورى را گذر كردم در ايام تو نيرويم نگهدارى در اندام و هرگز نعمتى را زين عبادت مزاج من مياور با كسالت كه با اين چشم روشن سوى تو باز مسازى كور و بى‌راهم مينداز مكن نوميدم از آن مهربانت و نزديكى مده با دشمنانت‌

(12) و بگذارى تو اى پروردگارم كه با نيروى تو در روزگارم شوم من حمله‌ور بر هر شوائد و حاجت سوى تو بر من فوائد ز پيشانى تضرع فقر حالم به درگاه تو من بر خاك مالم مدار اين را روا اى كردگارم كه بر ديگر كسان دستى برآرم عرق از آبرويم پاى ديگر فرو ريزد ز من اى حى داور كه زيرا دانم اين اى حى ذوالمن به مستوجب ز طرد تو شوم من و بر آن قهر و اعراضت گرفتار به من رحمى نما اى حى غفار

(13) چنان كن جاى وحشت شك از اينها و تمنييات ناهنجار و بيجا حسد يا در هوس دل را كنم شاد فقط از نام عظمايت كنم ياد بينديشم ز قدرت بر توانت كنم تدبير ضد دشمنانت الهى ياد تو آرام جانم چنان كن تا كه گويا اين زبانم بجاى ناسزا و عيب‌جويى و بر باطل گواهى عيب‌گويى سخن بر ضد حق و خفت او برادر غائب و بر غيبت او و يا حاضر برادر تهمت او فقط گويا زبان بر نعمت تو سپاس تو به تو كرده ستايش و بر آن نام اعلايت نيايش و بگذارى كه همواره زبانم ز قلبم ياد تو روشن روانم‌

(14) الهى بر محمد هم ز اولاد ز رحمت مرحمت روحش در آن شاد و تا دست توانايت تواند سرير ظالمان از سر براند و مگذارى كه چنگال ستمگر گريبانم بگيرد پاى تا سر كه دانم رحمت تو مى‌تواند ز نفسم سيئاتش وارهاند و مگذارى كه دامن از محارم فتد در منجلابى از مظالم خداوندا ز لطفت كن عنايت كه تا روشن چراغت بر هدايت تو مگذارى كه من گمراه مانم و در ترديد ره از چاه مانم و تا آن گنج پايان‌ناپذيرت كه در بخشندگى از چشم سيرت مكن محتاجم و بگشا در من و تا آن سايه‌ى رحمت سر من بود گسترده بازم دار طغيان ز نور خود جلوگيرم ز عصيان‌

(15) الهى كن عنايت گير دستم ز آمرزش به سويت بار بستم عطا و بخشش تو بس عظيم است مرا بر اين هدف لطف كريم است الهى بر گذشت تو مرا شوق به فضلت اعتماد و آمدم ذوق مرا ز آنچه وظيفه خدمت تو ز آمرزش به فضل و رحمت تو تهيدستم و مى‌بينى الهى كه خود بر ضد خود كردم گواهى اميدم نيست جز لطف كريمت و از آن رحمت و مهر عميمت الهى بر محمد هم ز اولاد روانش با درود خود نما شاد ز فضل خود مدارى تو دريغم هدايت كن كه در بحرى غريقم‌

(16) الهى گر زبانم را تو گويا و بر اين قلب من الهام تقوا بر آنچه پاكتر روشن ز رحمت نصيبم ده به سوى آن فضيلت كه تامين گيرد از بهر رضايت و بر اين رهنمايى كن هدايت‌

(17) الهى آن چنان كن از عميمت كه من از آن صراط مستقيمت به سوى تو هميشه راه پويم نمايم زندگى شكر تو گويم و تا مرگم كشم آغوش دينت بميرم با همان دين مبينت و با اين دين كه باشد طيب و پاك به محشر سر برون آرم من از خاك‌

(18) الهى بر محمد (ص) هم ز اولاد روانش با درود خود نما شاد مرا اندر صف آن رستگاران نشان بر همرديف رهنمايان رشيدم بشمرى در رهنمايى ز من گردد عيان آنچه تو خواهى الهى آنچنان كن لامح تو كه من از بندگان صالح تو حساب آيم و در روز حسابم سلامت با سعادت دست يابم‌

(19) الهى بر رضاى تو كنم كار ز جانم آنچنان گيرى در اين دار كه باشد آن ملاكى بر خلاصم از آن قدرى بجا زين التماسم كه در اصلاح من باشد كفايت صلاحيت در او باشد رضايت كه زيرا اين بود پيدا ز جانم اگر من از پناهت دور مانم بود بهره هلاكت آخر كار خداوندا مرا زين ره نگهدار

(20) الهى گر غمى اندوهى من به يادت مايه‌ى خشنودى من اگر حرمان به روز او دميده عطاى تو به فريادم رسيده به هنگام گرفتارى ز كارم كه من آن دادرس جز تو ندارم به هر چيزى كه او در رفته از دست ز تو خواهيم بازش آنچه را هست از آنچه در مواهب شد عطايى گراييدش فساد و در تباهى كريمى تو و آن همت تو شود اصلاح از آن رحمت تو و زشتيها به پرتو از جمالت به زيبايى گرايد از كمالت خداوندا به بيش از هر بلاها به ما از عافيت اعطا بفرما ز ما ناخواسته از خواستن‌ها عطا بنما به ما از خواستن‌ها و پيش از آنكه ما گمراه مانيم به ما بنماى ره تا در نمانيم كمك از ديگران بنما معافم بر اين فرما مقدر ده كفافم كه گمراهان به سويت سوق بر در بر آنها رهنما باشيم و رهبر

(21) الهى بر محمد هم ز آلش درودت باد بر صدق كمالش ز لطف خود بلا از ما بگردان پناه خويش ايمن دار و احسان كرم دارى كرامت كن تو بر ما ز رحمت درد ما را كن مداوا بگستر سايه‌ى رحمت سر ما ز رحمت پوش خلعت در بر ما و در آنجا كه ره در هم و پيچان تو راه راست را بر ما نمايان به وقتى كارها مشكوك در شك هدايت كن به نيكوكارتر تك زمانى را كه اين اقوام و ملت كه با هم در نزاع و جنگ و ذلت از آن ملت كه باشد بر تو نزديك رضاى تو در آن و كارشان نيك مقدر كن بر اين فرما عنايت كه ما از آن كسان كرده حمايت‌

(22) الهى بر محمد هم ز اولاد درودت باد روح او شود شاد خداوندا تو ديهيم قناعت به پيشانى ما فرما كرامت و بر سيماى ما نور ولايت بيارايى و فرمايى عنايت و ما را در عطا بنما هدايت به قلب ما نما پر از صداقت و ما را دور دار از ثروت و مال و هم از فتنه‌هاى او در آمال ز آسايش و آرامش به خاطر ضميرم كن عطا باطن و ظاهر مگير اين زندگى بر من تو دشوار مگردانى دعايم باز در كار من آن بنده كه خوبت مى‌شناسم براى تو شريكى ناشناسم پرستم من ترا يكتايى تو تويى خالق و بى‌همتايى تو

(23) الهى بر محمد (ص) هم ز اولاد درودت باد روح او در آن شاد تلاشم بر معاشم كن تو آسان و از آن مخزن غيبى نمايان تو برخوردارمان دار و چنان كن كه بر رزقم طلب آن را عيان كن كه رزقم در نظام اين عبادت نريزد او به هم در وقت طاعت چنان بنما كه در كسب معيشت نباشد خستگى نى در مذلت‌

(24) خداوندا تواناييت برتر تقاضا حاجت ما را برآور ترا بر عزتت اى حى غفار ز آنچه اجتنابم دورمان دار

(25) الهى بر محمد (ص) هم ز آلش درودت باد بر صدق كمالش به نزد مردمان اى حى غفار تو عزت آبروى من نگهدار مرا بر احتياج و تنگدستى گرفتارم مسازى دار هستى كه تا روزى خورانهاى تو در هست كف حاجت برم بر مردم پست شوم من ناگزير از استعانت گشايم لب ثناى بندگانت و يا دلتنگ و نوميدم از اين خواه كه با دست تهى برگردم از راه ولى در عين حال اى كردگارم تويى روزرسان در روزگارم عطاياى تو بر كل مطالب همه بر تو نياز از اين مواهب‌

(26) الهى بر محمد (ص) هم ز آلش درودت باد بر صدق كمالش الهى كن به من صحت كرامت كه برخيزم كنم بر تو عبادت فراغت كن نصيب من عطايى كه پردازم به زهد و پارسايى ز نور دانشى ده بر ضميرم كه با علم و عمل توام بگيرم بده قوت مرا ره بر صراطى كه پرهيز از گنه بر منهياتى‌

(27) الهى روزگارم را در ايام تو از بخشايشت آور به انجام الهى آرزويم را ز رحمت برآور چونكه بر تو نيست منت ز مهرت كن حمايت در همه حال پسنديده فتد سعيم ز اعمال‌

(28) الهى بر محمد (ص) هم ز آلش درودت باد بر صدق كمالش و بيدارم نما در زندگيم كه بر ياد تو باشد بندگيم ز ذكر تو نورزم هيچ غفلت به طاعت در عبادت تا كه مهلت و عشق تو بورزم هر زمان را دو دنيا خير يابم من از آن را

(29) الهى بر محمد هم ز اولاد ز رحمت مرحمت روحش در آن شاد از آن رحمت كه بر آن بندگانت چه پيش از او چه بعد از او بخوانت فرستادى فرستى تا قيامت بر او افضل و اعلا كن كرامت الهى تا در اين دنيا كه هستيم و تا در آخرت ما بار بستيم تو برخوردارمان دار از حسانت ز رحمت كن عطايا ارمغانت عذاب دوزخ و آتش غضب را ز ما تو دور دار از هر حسب را

(30)