دعای 20 ( دعا در مکارم اخلاق و اعمال پسندیده ) ترجمه حسن ثقفی تهرانی

(1) خداوندا! بر محمد و آل او رحمت فرست، و ايمانم را به كاملترين مراتب ايمان برسان، و يقينم را برترين و عاليترين يقين گردان، و نيتم را به (درجه‌ى) بهترين نيتها، و عملم را به نيكوترين اعمال، واصل فرماى و ترفيع ده.

(2) خدايا! نيتم را به لطفت كامل و خالص نماى، و يقينم را به آنچه در خزانه‌ى تو است، صحيح و پا بر جاى دار، و هر چه از من، تباه شده، به نيروى بى‌انتهايت، به صلاح آر.

(3) خدايا بر محمد و آل او رحمت فرست، و از هر كار كه اهتمام به آن (و نگرانى‌اش)، مشغولم مى‌دارد، به دست لطف و كفايتت آسوده‌ام ساز، و مرا به كارى كه فردا (روز رستاخيز) از آن، بازخواستم مى‌نمايى بگمار، و روز و روزگارم را، با فراغتى دلخواه، در آنچه براى آنم آفريده‌اى مصروف دار، و مستغنى‌ام فرما و روزى‌ات را بر من، گسترش ده، و با نگاه (كه به مال و منال توانگران بنگرم) در فتنه‌ام ميفكن، و عزيزم گردان و گرفتار تكبرم مفرما، و بر بندگى و عبادتت رامم ساز و عبادتم را به آلودگى خودپسندى، تباه منماى، و خير را براى مردم، به دستم روان كن و آن را با آفت منت گذارى، باطل مگردان، و اخلاق عاليه را به من مرحمت فرما و از فخر فروشى، محافظتم نما.

(4) خدايا! بر محمد و آل او رحمت فرست، و مرا در ميان مردم، به درجه‌اى برتر مبر مگر آنكه به همان اندازه، پيش نفس خويشم پست گردانى، و عزتى آشكار برايم به وجود مياور مگر آنكه به همان نسبت، نزد خودم در درون خوار سازى.

(5) خدايا! بر محمد و آل محمد، درود فرست، و مرا از هدايتى پر سود و گراينده به مقصود، بهره‌ور فرما كه آن را با هيچ چيز، عوض نكنم، و از راه و طريقه‌ى حقى (برخوردار نما) كه از آن، منحرف و منصرف نگردم، و از نيتى همراه رشد و درستى (كامياب ساز) كه در آن، شك ننمايم، و مرا تا آنگاه كه عمرم به جامه‌ى خدمت در راه طاعتت باشد زنده بدار، و چون مزرع عمرم (خواهد كه) چراگاه شيطان شود، مرا به جانب خودت ببر، پيش از آنكه دشمنى‌ات به سوى من بشتابد (و دامنگيرم شود)، يا خشمت بر من شامل و مستحكم گردد.

(6) خدايا! هيچ خصلتى كه عيب شمرده شود، در من باقى مگذار مگر آن كه اصلاحش نمايى، و هيچ صفت نكوهيده‌اى كه به خاطر آن، سرزنش گردم، بر جاى منه مگر آنكه نيكويش سازى، و هيچ خلق پسنديده‌ى كريمه را ناقص در من، رها مكن مگر آنكه كاملش فرمايى.

(7) خدايا! بر محمد و آل او رحمت فرست، و برايم شدت كينه‌ى كينه‌توزان را، به محبت، تغيير ده... و حسد اهل تجاوز را، به مودت... و بدگمانى اهل صلاح را، به اعتماد... و دشمنى نزديكان را، به دوستى... و بد رفتارى خويشاوندان را، به نيكوكارى... و خوار داشتن و بى‌اعتنائى بستگان را، به نصرت و يارى... و دوستى مجامله‌كاران را، به دوستى حقيقى... و رفتار اهانت آميز مصاحبان را، به حسن معاشرت و خوشرفتارى... و تلخى ترس از ستمكاران را، به شيرينى امنيت، مبدل فرما.

(8) خدايا! بر محمد و آل او رحمت فرست، و براى من، دستى توانا بر كسى كه درباره‌ام ستم كند، قرار ده، و بر كسى كه به من، خصومت ورزد، زبانى گويا مرحمت كن، و بر آن كه به دشمنى‌ام برخيزد، پيروزى، عنايت فرما، و در برابر هر كه با من، مكر نمايد، مكرى به من، هبه نما، و بر آن كه مقهورم دارد، توانائى‌ام بخش، و در مقابله با كسى كه زبان به دشنام و غيبتم گشايد، قدرت تكذيبم عطا كن، و از چنگ كسى كه تهديدم كند، به سلامت برهان، و موفق فرماى تا از كسى كه به راه راست و استقامتم وادار سازد، اطاعت كنم و به پيروى كسى كه ارشادم نمايد، گردن نهم.

(9) خدايا! بر محمد و آل او رحمت فرست، و مرا توفيق و استقامت ده تا به خيرخواهى با كسى كه به من، نيرنگ زده، مقابله نمايم، و به آن كه از من، دورى جسته، در جزايش نيكويى و احسان كنم، و به آن كه محرومم ساخته، با بذل (و بخشش)، مزد دهم، و با كسى كه رشته‌ى دوستى‌اش را از من بريده، با پيوستن، پاداش ببخشم، و بر خلاف هر كه از من غيبت كرده، به ذكر خيرش بپردازم (و بدين گونه، با وى مخالفت ورزم)، و در برابر كار نيك، سپاسگزار باشم، و چشم از بدى بپوشم.

(10) خدايا! بر محمد و آل او رحمت فرست، و مرا به زيور شايستگان بياراى، و خلعت زيباى پرهيزگاران را بر من بپوشان در (اين امور): گستردن عدل، و فرونشاندن خشم، و خاموش ساختن آتش دشمنى و فتنه، و پيوند دلهاى پراكنده، و برقرار نمودن آشتى ميان مردمان، و آشكار داشتن معروف و نيكى، و پوشاندن عيب و زشتى، و (موفقم فرما به) نرم‌خويى، و فروتنى، و خوشرفتارى، و وقار (استوار گامى)، و حسن اخلاق، و سبقت جستن (و پيشتازى) به خوبيها و فضيلت، و احسان نمودن بى‌آنكه جزاى احسانى باشد، و پرهيز از سرزنش و خرده گيرى (تا بى‌جا سرزنش نكنم و بى‌سبب، ننگ و عار كسى را به رخ او نكشم)، و (مدد فرما كه) به نااهل، مهربانى و كمك ننمايم، و سخن حق بگويم و اگر چه دشوار آيد، و خير را در گفتار و كردارم اندك شمرم و گرچه بسيار باشد، و شر را در سخن و رفتارم زياد پندارم هر چند كم باشد. و همه اين صفات را برايم كامل فرما، بدين گونه كه در اطاعت دائم باشم، و با جماعت مومنان، همراه گردم، و اهل بدعت، (دين تراشان) و كسى را كه به راى اختراعى و ساختگى، عمل مى‌كند ترك نمايم.

(11) خدايا بر محمد و آل او رحمت فرست، و گسترده‌ترين روزى‌ات را براى من، آنگاه كه پير شدم قرار ده، و قويترين نيرويت را در من، وقتى به رنج و زحمت افتادم مقرر فرما، و مرا به كاهلى و سستى در عبادت و بندگى‌ات، و به كورى و گمراهى در تشخيص راه حضرتت، و به ارتكاب خلاف دوستى‌ات مبتلا مساز، و مگذار با كسى كه از تو جدا شده، به پيوندم، و از آن كه با تو پيوسته است، جدا گردم.

(12) خدايا! مرا چنان ساز كه هنگام ضرورت، با اسلحه‌ى يارى تو حمله‌ور شوم، و در وقت حاجت، از تو مسئلت نمايم، و به موقع مسكنت و نياز، به پيشگاه تو با تضرع و زارى آيم، و مرا به كمك خواستن از غير حضرتت، هنگامى كه بيچاره شدم مبتلا مگردان، و به فروتنى براى مسئلت از غير ذات مقدست، وقتى فقير گشتم دچار مكن، و به تضرع در برابر كسى جز تو، هرگاه ترسيدم، گرفتار منما، وگرنه سزاوار خوارى و منع و بى‌اعتنايى از جانبت خواهم بود، اى مهربانترين مهربانان.

(13) خدايا! چنان دار كه به جاى آرزومندى و گمان‌گرايى و حسدورزى كه شيطان در دلم مى‌افكند، به ياد عظمتت باشم، و در قدرتت تفكر نمايم، و بر ضد دشمنت تدبير انديشم، و (توفيق ده كه) به جاى هر كلمه‌ى زشت يا سخن ناستوده يا تعرض به آبروى كسى، يا شهادت باطلى، يا غيبت از مومنى كه غايب است، يا دشنام به شخصى كه حاضر مى‌باشد، و مانند اينها كه شيطان بر زبانم جارى سازد، سخن در ستايش تو گويم، و بسيار در ثناى حضرتت بكوشم، و در راه تمجيدت گام بردارم، و سپاس نعمتت به جاى آرم، و به احسانت اعتراف ورزم، و به احصاء و شمارش الطافت بپردازم.

(14) خدايا! بر محمد و آل او رحمت فرست، و (لطف كن تا) ستمزده نباشم در حالى كه تو بر دفاع از من، قادرى، و ستم نكنم و حال آنكه تو بر جلوگيرى من، توانايى، و گمراه نشوم با اينكه هدايتم برايت ممكن است، و نيازمند نگردم در صورتى كه گشايش زندگى‌ام، از جانب تو است، و سركشى ننمايم، با وجودى كه هر چه دارم از ناحيه‌ى ذات اقدست مى‌باشد.

(15) خدايا! به سوى آمرزشت كوچ كردم، و به جانب عفوت آهنگ نمودم، و به گذشتت مشتاق شدم، و به فضل و كرمت اطمينان يافتم، و نزدم چيزى نيست كه آمرزشت را برايم موجب شود، و نه در كردارم عملى است كه مستحق عفوت گردم، و پس از اينكه خود را محكوم ساختم، هيچ سرمايه جز فضل و احسانت ندارم، پس بر محمد و آل او رحمت فرست، و بر من تفضل فرماى.

(16) خدايا! و مرا به منطق هدايت گويا ساز، و به آئين تقوا ملهم نماى، و به پاكيزه‌ترين روشم موفق دار، و به كارى كه پسنديده‌تر است بگمار.

(17) خدايا! مرا به راهى كه بهتر است، روان ساز، و چنانم دار كه بر آئين تو بميرم و هم بر آن آئين، زندگى از سر گيرم.

(18) خدايا! بر محمد و آل او رحمت فرست، و مرا از نعمت ميانه‌روى، بهره‌ور فرماى، و در زمره‌ى اهل صواب و سداد، و از راهنمايان به خير و رشاد، و در صف شايستگان عباد، قرارم ده، و رستگارى در معاد، و سلامت از كمينگاه عذاب را نصيبم نماى.

(19) خدايا! از نفس من، به لطفت، آنچه را كه (بر داشتنش) موجب آزادى و پيراستگى‌اش گردد بردار، و برايش چيزى را كه مايه‌ى صلاح وى شود باقى گذار، زيرا نفس من، در معرض هلاك است مگر آنكه تواش نگاه دارى.

(20) خدايا! اگر غم، به سويم لشگر انگيزد، ساز و برگم تويى... و اگر محروم شوم، اميد و پناهم تو مى‌باشى... و اگر مورد هجوم شدائد و اندوه قرار گيرم، استغاثه‌ام به تو است... و هر چه از دست برود، عوضش در پيشگاه تو، و هر آنچه تباه گردد، اصلاحش نزد تو، و هر چه را ناپسند دارى، تغييرش به دست تو خواهد بود، پس، قبل از رسيدن بلا عافيت را، و پيش از طلب، توانگرى را، و پيش از گمراه شدن، هدايت را به من، عنايت فرما (و بدين گونه بر من، منت بگذار) و مرا از رنج عيب جوئى بندگان، حفظ نما، و ايمنى از عذاب روز رستاخيزم ارزانى دار، و از رهبرى نيكو و كاملم برخوردار ساز.

(21) خدايا! بر محمد و آل او رحمت فرست، و هر بدى را، به لطفت، از من، دور ساز، و مرا به نعمتت غذا و پرورش ده، و به كرمت، به صلاحم آور، و به احسانت دردم را درمان فرما، و در سايه‌ى رحمتت جايم ده، و در خلعت خوشنودى‌ات بپوشان، و چون كارها بر من، دشوار و درهم شود، به هدايت آميزترين آنها موفقم گردان، و هرگاه كردارها مشتبه گردد، به پاكيزه‌ترين آنها (توفيقم ده)، و هنگامى كه ملتها و آئينها متناقض و رو در روى يكديگر باشند، به پسنديده‌ترين آنها (رهبرى‌ام كن).

(22) خدايا! بر محمد و آل او رحمت فرست، و تاركم را به تاج كفايت (لياقت و بى‌نيازى) بياراى، و به حسن مودت و تدبير در كارها نامدارم گردان، و هدايت حقيقى‌ام ببخش، و به توسعه‌ى دستگاه، مفتونم مساز، و از آسايش و آرامش، بهره‌ورم فرماى، و زندگى‌ام را به رنج روز افزون، مبتذل منماى، و دعايم را به سويم بر مگردان، زيرا من (، آن بنده‌ى مخلصى هستم كه) براى تو، معارض و ضدى قرار نمى‌دهم، و با تو، مثل و مانندى را نمى‌خوانم.

(23) خدايا! بر محمد و آل او رحمت فرست، و مرا از اسراف، باز دار، و رزقم را از تلف، حفظ فرما، و دارائى‌ام را به توسط بركت آن (رزق)، افزون ساز، و در آنچه انفاق مى‌كنم، به راه نيكى و خير، رهبرى‌ام نما.

(24) خدايا! بر محمد و آل او رحمت فرست، و مرا از رنج بسيار در تحصيل روزى، بى‌نياز فرما، و بى‌حساب، روزى‌ام ده، تا از عبادتت، در نتيجه‌ى طلب روزى، باز نمانم، و سنگينى پيامدهاى ناگوار در كسب را بر دوش نكشم.

(25) خدايا! پس آنچه را كه مى‌طلبم، به قدرتت برايم فراهم ساز، و از آنچه بيم دارم، به جوار عزتت پناهم ده.

(26) خدايا! بر محمد و آل او رحمت فرست، و آبرويم را، به غنى و ثروت، حفظ فرما، و ارزش و منزلتم را، به تنگدستى، پست مساز، وگرنه، ناچار، از روزى‌خوارانت، روزى طلبم، و دست نياز، پيش آفريدگان پست و شريرت دراز و درخواست عطا كنم، و در نتيجه، به ستايش كسى كه چيزى به من ببخشد، وادار شوم، و به مذمت و نكوهش آن كه نبخشد، مبتلا گردم، در صورتى كه متصدى حقيقى بخشيدن و نبخشيدن، توئى نه ايشان.

(27) خدايا! بر محمد و آل او رحمت فرست، و مرا تندرستى‌يى كه در عبادت صرف شود، و فراغتى كه در زهد به كار آيد، و علمى همراه با عمل، و پارسائى همراه با رفق و ميانه‌روى، روزى فرما.

(28) خدايا! پايان عمرم را به عفو و گذشتت مقرون گردان، و با اميدى كه به رحمتت دارم به آرزويم جامه‌ى تحقق بپوشان، و راههايم را براى رسيدن به سرمنزل خوشنودى‌ات هموار ساز، و كردارم را در همه احوالم نيكو قرار ده.

(29) خدايا! بر محمد و آل او رحمت فرست و مرا در اوقات غفلت، براى آنكه به يادت باشم بيدار كن، و در روزگار مهلت، به اطاعتت بگمار، و راهى هموار و آسان به سوى محبتت، به رويم بگشاى، (و) بدين وسيله، خير دنيا و آخرت را برايم كامل فرماى.

(30) خدايا! و بر محمد و آل او درود و رحمت فرست، مانند بهترين درود و رحمتى كه پيش از او بر كسى از خلق خود فرستاده‌اى، و پس از او بر كسى خواهى فرستاد، و به ما در دنيا و آخرت، (زندگى پسنديده و) بهره‌ى نيكو عطا نما، و مرا (و ما را) به دست رحمتت، از عذاب آتش، حفظ فرما.