دعای 20 ( دعا در مکارم اخلاق و اعمال پسندیده ) ترجمه محمد تقی خلجی

(1) خدايا، بر محمد و دودمانش درود فرست، و ايمانم را به كامل‌ترين مرتبه‌ى آن برسان، و يقينم را برترين يقين‌ها قرار ده، و نيتم را به نيكوترين نيتها منتهى كن، و كارهايم را تا عالى‌ترين درجه‌ى آن بالا ببر.

(2) خدايا! در پرتو لطف خويش، نيت مرا از هر عيب و نقصى خالص گردان، و يقين مرا به آنچه كه در نزد توست، ثبات و پايدارى بخش، و به قدرت خود، آنچه را كه از من تباه گرديده، اصلاح فرما.

(3) خدايا! بر محمد و دودمانش درود فرست و مرا از دل‌مشغولى به خويشتن و بازماندن از وظيفه‌ى بندگى، كفايت كن، و مرا به كارى كه در آخرت از آن بازخواست مى‌كنى، برگمار، و روزگارم را به انجام دادن كارى كه مرا براى آن آفريده‌اى (عبوديت)، مصروف دار، و بى‌نيازم كن، و در روزى‌ام فراخى بخش، و مرا به فتنه‌ى ناسپاسى و سركشى (سنت امهال) ميازماى، و عزيز و گرامى‌ام دار، و به غرور و خودخواهى و خودبزرگ بينى گرفتارم مكن، و به بندگى درگاهت رام و تسليم گردان، و عبادتم را با خودپسندى‌ام تباه مگردان، و به دست من، خير و نيكى را بر مردمان جارى كن، و به مباهات و فخر و به رخ كشيدن و منت نهادن، عبادتها و كارهاى نيكويم را ضايع مساز، و خلق و خوى عالى و برتر عطايم كن، و از مباهات و به خود نازيدن، آزادى‌ام ده.

(4) خدايا! بر محمد و دودمانش درود فرست، و در پيشگاه مردم، بر مقام و منزلت من ميفزا، مگر اين كه از منزلت و مقام من نزد خودم بكاهى، و عزت و سربلندى آشكار برايم ايجاد مكن، مگر به همان اندازه مرا پيش نفسم خوار و پست گردانى.

(5) خدايا! بر محمد و دودمانش درود فرست، و مرا از هدايتى در خور، كه جز آن را نجويم، و از آيين و راه درستى، كه جز آن را نپويم، و از نيتى رشديابنده و استوار، كه در آن ترديد نورزم، برخوردار فرما؛ و روزگارم را تا آنگاه كه در طاعت و بندگى‌ات مى‌گذرد، باقى دار. پس هر گاه كه مزرعه‌ى عمرم عرصه‌ى جولان و چراگاه شيطان شود، پيش از آن كه خشم تو به سويم شتاب گيرد، يا اين كه قهرت بر من چيره گردد، جانم را بستان (و مرا از خطر شقاوت و شوربختى، وارهان).

(6) خدايا! خصلت و منشى را كه مردمان، عيب بشمارند و مرا بدان سرزنش كنند، در وجودم باقى مدار، جز آن كه سامانش دهى، و نيز وصف نكوهيده‌اى را كه بدان ملامت مى‌شوم، مگذار، جز آن كه نكويش سازى، و كرامت عيبناك و ناقصى را كه دارم، باقى مگذار، جز آن كه كاملش گردانى.

(7) خدايا! بر محمد و دودمانش درود فرست، و كينه و بغض دشمنانم را به دوستى، و حسدورزى حاسدان ستم‌پيشه را به عشق و صميميت، و بدگمانى و بددلى اهل صلاح و خيرخواهان را به وثوق و اطمينان، و دشمنى نزديكانم را به محبت، و بدرفتارى و نافرمانى خويشانم را به نيكى و خوشرفتارى، و خوار گردانيدن و بى‌اعتنايى خاندانم را به نصرت و يارى، و محبت و مداراى دوستان دروغين را به دوستى حقيقى و خالص، و اهانت هم‌نشينان و همراهانم را به برخوردى كريمانه، و تلخى و ناگوارى ترس از ستمكاران را به شيرينى امنيت تبديل ساز!

(8) خدايا! بر محمد و دودمانش درود فرست، و دست مرا در مبارزه با كسى كه به من ستم كرده، توانا گردان، و در برابر كسى كه با من مى‌ستيزد، زبانى گويا ده، و بر كسى كه با من دشمنى مى‌ورزد و بدخواهى مى‌كند، پيروزم فرما، و در برخورد با كسى كه با من تزوير مى‌كند، راه چاره، و در برابر كسى كه مرا مورد ستم قرار داده و حقوقم را پايمال كرده است. توانايى، و در برابر كسى كه مرا ناسزا مى‌گويد، راه انكار او را به رويم بگشا، و در برابر كسى كه تهديدم مى‌كند، وسيله‌ى رهايى عطا كن، و به پيروى از كسى كه زندگى‌ام را سامان مى‌دهد، و به رفتن به راه كسى كه ارشادم مى‌كند، موفق بدار!

(9) خدايا! بر محمد و دودمانش درود فرست، و مرا بر خيرخواهى كسى كه با من بد كرده، و پاداش نيكو دادن به كسى كه مرا وانهاده، و بخشش به آن كس كه مرا محروم ساخته، و پيوستن به كسى كه از من بريده، و ياد نيكو از كسى كه غيبت مرا كرده، و سپاسگزارى از نيكى‌ها و چشمپوشى و گذشت از بدى‌ها توفيق ده!

(10) خدايا! بر محمد و دودمانش درود فرست، و مرا به زيور نيكوكاران بياراى، و جامه‌ى پرواپيشگان را بر اندام من بپوشان، و در گستردن عدالت، و فرو خوردن خشم، و فرو نشاندن آتش فتنه و پيوند دادن پراكندگان، و آشتى بخشيدن به دلها و پرده برافكندن از چهره‌ى نيكى‌ها، و پرده بر نهادن بر زشتى‌ها، و نرمى و تساهل، و فروتنى، و سيرت نيكو و رفتارى خوش، و وقار، و سنگينى، و خوشرويى، و پيشتازى در فضيلت، و فداكارى در احسان، و فروهشتن سرزنش و ملامت ديگران، و نيز احسان بر غير مستحقان، و گفتن حقيقت- اگرچه سخت و ناگوار آيد-، و اندك شمردن نيكى در گفتار و كردار- هر چند كه بسيار نمايد-، و بسيار ديدن بدى در گفتار و كردار- هر چند كه اندك باشد-، يارى‌ام فرما، و برايم همه‌ى اين وصفها را كه برشمردم، به دوام و پايدارى در طاعت و بودن با جماعت و راندن بدعتگزاران و باطل‌گرايان راى‌پرداز، كامل گردان!

(11) خدايا! بر محمد و دودمانش درود فرست، و به هنگام پيرى، فراخ‌ترين روزى‌ات را نصيبم گردان، و به هنگام خستگى و واماندگى، قوى‌ترين نيرويت را عطايم كن، و مرا به كسالت و خستگى در عبادت ميازماى، و به ناديدن راه خود، و نيز اقدام به كارهاى خلاف محبت و دوستى‌ات، و همراهى با آنان كه از تو بريده‌اند، و جدايى از كسانى كه به تو پيوسته‌اند، مبتلايم مكن!

(12) بارخدايا! چنان كن كه به وقت درماندگى، به پشتيبانى و حمايت تو يارى شوم، و به هنگام نيازمندى، از تو يارى جويم، و در وقت بيچارگى، به تضرع و زارى به درگاه تو آيم؛ و مرا هرگاه كه درمانده شوم به كمك خواستن از غير خودت، و هرگاه كه فقير و بى‌چيز گردم، به خوارى و ذلت خواستن از غير خود، و چون بترسم، به مويه و زارى پيش ديگران، گرفتار مكن تا سزاوار خوارى و منع تو گردم و مرا به حال خود واگذارى و از من روى بگردانى، اى مهربان‌ترين مهربانان!

(13) خدايا! چنان كن كه آرزوهاى بيهوده و گمانهاى بد و حسدورزى‌هايى را كه شيطان در دلم مى‌افكند، با ياد آوردن بزرگوارى و عظمت، و انديشيدن در قدرت بيكرانت، و چاره‌انديشى در برابر دشمنت دفع كنم، و نيز آنچه را كه او بر زبانم مى‌راند، از بدزبانى يا بيهوده‌گويى يا دشنام به عرض، يا شهادت ناروا، يا غيبت از مؤمنى كه حاضر نيست، يا ناسزاگويى به كسى كه حاضر است و مانند اينها، به ثناگويى و ستايش تو و وصف بسيارت، و كوشش در بزرگ شمردن تو، و سپاسگزارى نعمتهايت، و اقرار به نيكى‌ها، و بر زبان راندن نعمتهايت تبديل كن!

(14) خدايا! بر محمد و دودمانش درود فرست، و چنانم كن كه بر من ستم نرود، حال آن كه تو بر دفاع از من توانايى؛ و بر كسى ستم نكنم، در حالى كه به بازداشتنم از ستم، قادرى، و گمراه نشوم، چرا كه هدايتم بر تو آسان است؛ و بى‌چيز و درمانده نگردم، در حالى كه گشايش زندگى‌ام از سوى توست؛ و سركشى نكنم، در حالى كه هرچه دارم از توست.

(15) خدايا! به سوى آمرزشت كوچيده‌ام، و آهنگ بخشايش تو را دارم، و به گذشت و چشمپوشى‌ات مشتاقم، و به احسان و بنده‌نوازى‌ات اعتماد مى‌ورزم، حال آن كه زمينه‌ى آمرزش تو و آنچه را كه مرا سزاوار بخشش تو كند، در من نيست. پس از اين داورى كه درباره‌ى خويش نمودم، اميدى جز فضل تو ندارم، پس بر محمد و دودمانش درود فرست، و مرا با فضل بى‌رشوت خود، بنواز!

(16) خدايا! زبانم را به هدايت گويا كن، و پرواى خويش را در دلم بيفكن، و به پاك‌ترين خصلتها توفيقم ده، و به پسنديده‌ترين كارها مرا بگمار.

(17) بارخدايا! به راه نمونه (آيين حق) روانم ساز، و چنانم كن كه به آيين تو بميرم، و هم بر آن، زندگى را از سر گيرم.

(18) پروردگارا! بر محمد و دودمانش درود فرست و مرا در گذر زندگى، از ميانه‌روى و اعتدال برخوردار ساز، و در گفتار و كردار، از اهل سداد و راستى، از راهنمايان به خير و رشد، و از بندگان شايسته‌ات قرار ده، و رستگارى و رهايى در قيامت، و امنيت و سلامت از كمينگاه عذاب (جهنم) را نصيبم فرما!

(19) خدايا! براى خود از نفس من، آنچه را كه او را بپيرايد، بستان، و آنچه را كه او را به صلاح آورد، باقى بدار؛ چرا كه نفسم در معرض تباهى است، مگر آن كه تو نگاهش دارى.

(20) خدايا! اگر غم لشكر انگيزد كه كارم را به هم ريزد، دل خوشى‌ام تنها تويى، و اگر محروم و نااميد شوم، چشم اميدم به توست، و اگر با مصيبت‌ها رو به رو گردم، فريادرسم تويى، و هر آنچه كه از دستم رفته است، جايگزين آن در پيش توست، و هر آنچه تباه گردد تنها تويى كه سامانش دهى و آنچه را كه نمى‌پسندى، دگرگون سازى. پس بر من منت نه و پيش از بلا و گرفتارى، عافيت عطا كن، و پيش از طلب، توانگرى؛ و پيش از گمراهى، مرا هدايت فرما، و از عيبجويى و شماتت اين و آن، مرا كفايت فرما، و امنيت روز رستاخيز را ارزانى‌ام دار، و از هدايت نيكو برخوردارم فرما!

(21) خدايا! بر محمد و دودمانش درود فرست، و به لطف و مهر خود، هرگونه زشتى را از من دور بدار، و مرا به نعمت خويش بنواز، و به بخششت اصلاح كن، و به احسانت مدارا كن، و در سايه‌ى مهرت پناهم ده، و به جامه‌ى خشنودى‌ات (تقوا) بياراى، و هرگاه كه كارها برايم دشوار آيد، بهترين راه انجام دادن آنها را نشانم ده، و چون كردارها در نظرم شبهه‌ناك گردد، پاكيزه‌ترين و پرسودترينشان را به من بنمايان، و چون آيين‌ها به جنگ يكديگر برخيزند، مرا به پسنديده‌ترين آنها رهنمون ساز!

(22) خدايا! بر محمد و دودمانش درود فرست، و سرم را به تاج بى‌نيازى بياراى، و مرا به سرپرستى نيكو و شايسته در كارهايم بگمار، و هدايت پايدار ارزانى‌ام دار، و مرا به فراخى روزى ميازماى، و زندگى با آرامش، عطايم فرما، و زندگى‌ام را به مشقت و رنج دايم، گرفتار مكن، و دعايم را به سويم برمگردان؛ چرا كه رقيب و همانندى براى تو نمى‌شناسم.

(23) پروردگارا! بر محمد و دودمانش درود فرست، و مرا از اسراف و زياده‌روى بازدار، و روزى‌ام را از تباه شدن، نگاه دار، و در پرتو بركت خود، بر دارايى‌ام بيفزاى، و مرا در انفاق آن به كارهاى خير، به راه راست، رهنمون باش!

(24) پروردگارا! بر محمد و دودمانش درود فرست، و مرا از رنج بسيار براى رسيدن به روزى، بى‌نيازم گردان، و از جايى كه گمان نمى‌برم، روزى مرا برسان تا در طلب آن، از بندگى تو باز نمانم و بار سنگين وزر و وبال آن را بر دوش خود نكشم.

(25) خدايا! آنچه را كه در طلب آنم، به قدرت خويش فراهم آور، و از آنچه كه در هراسم، به عزت خود، پناهم ده.

(26) خدايا! بر محمد و دودمانش درود فرست، و آبرويم را به توانگرى و مكنت، حفظ فرما، و به تنگ‌دستى، پست و خوارم مساز تا آن كه از روزيخواران تو روزى طلبم، و دست نياز به سوى بدترين خلق تو دراز كنم و به ستايش كسى كه بر من مى‌بخشد، ناگزير باشم، و به نكوهش آنان كه از من بازمى‌دارند، دچار گردم؛ و حال آنكه كه به حقيقت بخشش و بازداشتن، هر دو به دست توست.

(27) خدايا! بر محمد و دودمانش درود فرست، و سلامت در عبادت، و آسايش در پارسايى، و آگاهى در كار، و پاكى در عين ميانه‌روى را روزى‌ام گردان!

(28) خداوندا! زندگى‌ام را با بخشايش خود، پايان بخش، و آرزويم را با اميد به حرمتت برپا دار، و راه‌هاى رسيدن به خشنودى‌ات را برايم هموار كن، و هموار كارهايم را نيكو گردان!

(29) خدايا! بر محمد و دودمانش درود فرست، و هنگام غفلتم را به ياد خود، هشيارى ده، و در روزگار فراغتم مرا به اطاعت خود، وادار، و براى وصول به دوستى خود، راهى هموار پيش رويم نه، تا بدان، نيكى دنيا و آخرتم را كامل گردانى!

(30) خدايا! بر محمد و دودمانش درود فرست، همانند برترين درودى كه در پيش از اين، بر هر يك از آفريده‌هايت فرستاده‌اى و در آينده نيز بر هر كسى خواهى فرستاد، و ما را در دنيا و آخرت، بهره‌ى نيكو عطا فرما، و در پرتو لطف و مهرت، ما را از عذاب آتش جهنم، نگاه دار!