دعای 20 ( دعا در مکارم اخلاق و اعمال پسندیده ) ترجمه عباس عزيزی

(1) بار خدايا، بر محمد و آل او درود فرست و ايمانم رابه كامل‌ترين ايمان برسان و باورم را (به آنچه پيامبران آورده‌اند) بهترين يقين، و نيت مرا بهترين نيت‌ها و كردارم را نيكوترين كردارها قرار ده.

(2) بار خدايا، نيت مرا به لطف خود كامل گردان، و باورم را به رحمت خويش پابرجا نما و به قدرت خود آنچه از من تباه شده اصلاح فرما.

(3) بار خدايا، بر محمد و آل او درود فرست و از كارى كه پرداختن به آن مرا از بندگى‌ات بازمى‌دارد بى‌نياز كن، مرا به آنچه كه فردا (روز جزا) از آن بازپرسى وادار، و روزهاى مرا در آنچه كه براى آن مرا آفريده‌اى صرف نما و روزى خود را بر من گشايش ده، به نگاه كردن (چشم به راه بودن) گرفتارم مفرما، و عزيزم بدار، و به كبر دچارم مكن، و مرا براى بندگى خود رام ساز و عبادتم را با خودپسندى تباه مگردان، و خير و نيكى براى مردم را به دست من روان ساز و آن را به منت نهادن من باطل مفرما. و خوى‌هاى پسنديده به من ببخش و (چنانچه آنها را دارا شدم) مرا از فخرفروشى نگاه‌دار.

(4) بار خدايا بر محمد و آل او درود فرست و مرا در ميان مردم به درجه و مقامى سرفراز مفرما، مگر آنكه به همان اندازه مرا نزد خودم خوار گردانى و ارجمندى آشكار برايم پديد مفرما مگر آن كه به همان اندازه پيش نفسم كوچكم سازى.

(5) بار خدايا، درود فرست بر محمد و آل محمد، و مرا به رستگارى شايسته بهره‌مند كن كه چيز ديگرى بر آن نگزينم، و به راه حقى راهنما شود آن گونه كه از آن بيرون نشوم و به قصد ثواب و درستى مرا وادار كه در آن شك ننمايم و تا هنگامى كه عمرم در فرمانبردارى تو به كار رود عمر ده و هر گاه عمرم چراگاه شيطان شود، پيش از آن كه دشمنى و غضب سخت تو به من روى آورد يا خشمت بر من استوار گردد مرا بميران.

(6) بار خدايا، خصلت و خويى كه مردم آن را زشت مى‌دانند (و در من هست) اصلاح نما، هر خوى و زشتى كه به آن سرزنش شوم نيكو گردان و هر خوى پسنديده كه در من ناتمام باشد آن را كامل كن.

(7) بار خدايا، درود فرست بر محمد و آل محمد، و دشمنى سخت دشمنان را به دوستى، و رشك بردن سركشان از حق را به محبت، و بدگمانى نيكان را به وثوق و اطمينان، و دشمنى آشنايان را به دوستى، و بدرفتارى خويشان را خوشرفتارى و خوار گردانيدن نزديكان را به يارى كردن، و دوستى مدارا كنندگان را به دوستى واقعى، و اهانت همنشينان را به معاشرتى نيك و تلخى ترس از ستمكاران را (كه نسبت به من روا مى‌دارند) به شيرينى ايمن بودن از ايشان مبدل ساز.

(8) بار خدايا، بر محمد و آل او درود فرست و مرا بر كسى كه به من ستم كند چيره كن و بر آن كه با من جدال مى‌كند، زبانم را گويا ساز و بر آنكه بر من دشمنى مى‌وزد پيروز نما و بر آن كه درباره‌ام نيرنگ كند، مكر عنايت كن، بر آن كه بر من مسلط شود

(9) توانايى ده، و دروغ آن كه مرا دشنام دهد بر ملا كن و سلامتى‌ام ببخش از آن كه مرا مى‌ترساند، و به فرمانبرى از آن كه مرا به راه راست آورد و پيروى كسى كه مرا راهنمايى نمايد توفيقم ده.

(10) بار خدايا، بر محمد و آل او درود فرست و مرا توفيق ده تا نسبت به كسى كه با من نادرستى نموده خيرخواه باشم و با آن كه از من دورى گزيده، و بريده، بپيوندم و كسى را كه مرا نوميد گردانيده به بخشش و دهش عوض دهم، كسى را كه از من بريده به پيوستن مكافات نمايم، و از آن كه از من غيبت نموده به نيكى ياد كنم و نيكى (نيكوكاران) را سپاس گزارده و از بدى چشم پوشى كنم.

(11) بار خدايا، درود فرست بر محمد و آل او، و مرا به زينت صالحان و شايستگان آراسته فرما و زيور پرهيزگاران را بر من بپوشان و با دادن توفيق براى گستردن عدل و داد، فرونشاندن خشم، خاموش كردن آتش كينه، گرد آوردن

(12) پراكندگان (از هم رنجيده)، اصلاح فساد و آشتى دادن بين مردم، ترويج خير و نيكى، پنهان نمودن عيب و زشتى، نرم خويى، فروتنى و شكسته نفسى، خوشرويى وقار، خوش خلقى با مردم و پيشى گرفتن به سوى فضيلت و نيكى، و برگزيدن احسان بى آن كه جزاى احسانى در ميان باشد، سرزنش نكردن و كمك نكردن به غير مستحق، و گفتن حق اگر چه سخت باشد، و كم شمردن نيكى در گفتار و كردارم اگر چه بسيار باشد، و بسيار شمردن بدى در گفتار و كردارم اگر چه كم باشد، و همه‌ى اين خصلت‌ها را به وسيله‌ى طاعت و فرمانبرى و هميشه همراه جماعت (مؤمنان) بودن، و واگذاشتن بدعت گزاران و آن كه راى و انديشه‌ى اختراع شده به كار برد، آن را كامل گردان.

(13) بار خدايا، بر محمد و آل او درود فرست، و فراخ‌ترين روزى‌ات را بر من هنگام

(14) پيرى عطا فرما، و قوى‌ترين توانايى‌ات را در من هنگامى كه به رنج افتم قرار ده، و مرا به كاهلى و سستى در بندگى‌ات و كورى (گمراهى) از راهت و درخواست خلاف دوستى‌ات و گرد آمدن با كسى كه او از تو دورى گزيده و جدايى از كسى كه از تو جدا نگرديده (و فرمانبردار توست) گرفتارم مكن.

(15) بار خدايا، مرا چنان قرار ده كه هنگام ضرورت به (كمك) تو (بر دشمن) حمله آورم، و هنگام نيازمندى از تو بخواهم، و هنگام درويشى و بيچارگى به درگاه تو زارى كنم و مرا در حالت اضطرار به يارى خواستن از غير ذات اقدس خود و چون فقير گردم به فروتنى براى درخواست از غير خودت و چون بترسم به زارى كردن پيش غير خود آزمايش مفرما كه به خاطر آن سزاوار خوارى و محروم شدن از رحمت تو و بى اعتنايى از جانب تو شوم، اى مهربان‌ترين بخشندگان.

(16) بار خدايا، آنچه كه

(17) شيطان از دروغ و گمان و رشك در دل من مى‌افكند آن را به ذكر عظمت ذات اقدست و تفكر و انديشه در توانايى‌ات بر ضد دشمنت چاره سازى نمايم و به جاى آن چيزى كه شيطان بر زبانم جارى مى‌سازد، از فحش و بدگويى و ناسزا يا شهادت ناحق يا غيبت مؤمن غايب يا فحش دادن به شخص حاضر و مانند اين‌ها، سخن در شكر تو گويم و در ثناى تو مبالغه ورزم و با همه وجودم بزرگى تو را بستايم و سپاس نعمت تو را به جاى آورم و به احسان تو اعتراف نموده و به شمارش نعمت‌هاى تو مشغول گردم.

(18) بار خدايا، درود فرست بر محمد و آل او، و مگذار كه بر من ستم شود كه تو بر جلوگيرى از ستم به من توانايى و نگذار كه من به ديگرى ستم نمايم كه تو مى‌توانى مرا از ستم نمودن بازدارى، و اجازه مده كه گمراه شوم كه بر تو آسان است.

(19) راهنمايى من، و مگذار كه بى چيزى و نيازمند گردم كه گشايش زندگى من از توست و در بين مردم سركشى ننمايم كه توانگرى من از توست.

(20) بار خدايا، به سوى آمرزش تو آمده‌ام، و آهنگ عفو و بخشش تو نموده‌ام و از گناهانم به گذشت تو مشتاقم و بر احسان تو تكيه دارم، و در حالى كه چيزى (گفتارى) كه موجب آمرزيدن گردد در من نيست و نه در كردارم چيزى (طاعتى) است كه به سبب آن سزاوار عفو تو باشم و پس از اين كه بر زيان خود اعتراف كرده و داورى نمودم، براى من چيزى جز احسان تو نمانده، پس بر محمد و آل او درود فرست و بر من نيكويى كن.

(21) بار خدايا، مرا به راهنمايى به دين حق گويا فرما. و پرهيزگارى را به من الهام، و به روشى كه پاكيزه‌تر است توفيقم ده و مرا به كارى كه نزد تو پسنديده‌تر است وادار.

(22) بار خدايا، مرا به بهترين راه (دين اسلام و ولايت اهل‌بيت پيامبر «ص») ببر و چنانم كن كه بر دين و آيين تو بميرم و (در قبر و قيامت) زنده گردم.

(23) بار خدايا، درود فرست بر محمد و آل او، و مرا به ميانه‌روى (در گفتار و كردار) بهره‌مند گردان و مرا از درستكاران (در همه‌ى امور) و راهنمايان بندگانت به خير و نيكى و از بندگان شايسته قرار ده و رستگارى در قيامت و رهايى از دوزخ را روزى‌ام فرما.

(24) بار خدايا، براى خودت از نفس من بهره‌اى كه آن را از عذاب برهاند برگير (قرار ده) و آنچه آن را به صلاح و سازگارى آورد براى من بگذار، زيرا نفس من تباه شونده است، مگر تو آن را نگهدارى.

(25) بار خدايا، اگر اندوهگين گردم دلخوشى و سامانم تويى (به تو رو مى‌آورم) اميدم تويى اگر از هر جا نوميد شوم، و اگر غم‌هاى سخت به من روآورد فريادرسم تويى و عوض هر چه از دست رفته و اصلاح هر چه تباه گشته و تغيير در آنچه ناپسند دانسته‌اى، نزد توست. پس پيش از گرفتارى، تندرستى را و پيش از درخواست، توانگرى را و پيش از گمراهى، هدايت يافتن را به من احسان فرما و عيب‌جويى بندگان را از من دور نما و آسودگى از كيفر روز بازگشت و راه نيك يافتن را به من عطا فرما.

(26) بار خدايا، بر محمد و آل او درود فرست و از روى لطف، هر بدى را از من دور گردان، و به نعمت خويش مرا خوراك ده. و به كرم و بخشش خود مرا اصلاح فرما. و به احسانت دردهاى مرا درمان كن، و در سايه‌ى رحمت خود مرا جاى ده و خشنودى‌ات را شامل حالم فرما، و چون كارها بر من درهم گردد به آشنا شدن درست‌ترين آنها و چون كردارها شبيه يكديگر شود، به انجام دادن پاكيزه‌ترين آنها و آنگاه كه راه را از بيراهه باز نتوان شناخت، به پيروى از پسنديده‌ترين آنها توفيقم ده.

(27) خداوندا، بر محمد و آل او درود فرست و تاج بى‌نيازى بر سرم نه، و مرا به نيكى در كارهايى كه به آن قيام مى‌نمايم وادار و راهنمايى حقيقى را به من ببخش. و مرا به توانگرى گمراه مساز و زندگى آسوده كه در آن رنج نباشد به من عطا فرما، و زندگانى‌ام را سخت و دشوار قرار مده و دعا و درخواستم را به سويم باز مگردان، زيرا من براى تو همتايى قرار نمى‌دهم و با تو مانندى نمى‌خوانم.

(28) پروردگارا، بر محمد و آل او درود فرست و مرا از زياده‌روى بازدار، و روزى‌ام را از زيان و تلف ايمن دار و به دارايى‌ام بركت ببخش، و مرا به خاطر آنچه از دارايى‌ام به نيكى انفاق مى‌كنم به راه هدايت و رستگارى برسان.

(29) بار خدايا، بر محمد و آل او درود فرست، و مرا از كسب آميخته با رنج بى‌نياز گردان و بى‌حساب روزى‌ام ده تا از عبادت و بندگى تو براى به دست آوردن روزى بازنمانم و زير بار سنگينى زيان‌ها و بدى عقاب كسب (تا مشروع) نروم.

(30) بار خدايا، به قدرتت آنچه را درخواست مى‌نمايم برآور و به عزت و تسلط خود بر هر چيز، از آنچه مى‌ترسم پناهم ده.