دعای 30 ( دعا برای پرداخت قرض و دین و وام ) ترجمه جواد فاضل

(1) مرا معاف دار اى پروردگار متعال از آن وام كه بر چهره‌ام سايه‌ى نكبت اندازد و خاطرم را سخت آشفته و پريشان سازد. بيان انديشه‌ام را به هم ريزد و آسايش زندگانيم را در هم شكند.

(2) به درگاه تو پناه مى‌برم اى خداوند من از اندوهى كه وامداران را فرا گيرد. به تو پناه مى‌برم از غصه‌ها و نگرانيهاى مردم مديون كه غمى جز غم دين ندارند و سخت پريشان باشند. به روان مقدس محمد و آل محمد رحمت فرست و مرا در پناه خويش از بلاى وامدارى به دور دار، و مرا از ذلت و بدبختى مردم مديون بركنار دار، و مرا از مسئوليتى كه در پيشگاه تو اين قوم به عهده دارند معاف فرماى. مگذار كه در زندگى به نام وامدارى سرافكنده و فرومايه باشم و پس از مرگ ذمت من در گرو مال مردم باشد. پروردگار من! به روح مقدس محمد و آل محمد رحمت فرست و آنچنان از مال دنيا بى‌نيازم فرماى كه به مال مردم نيازم نباشد تا وام گيرم و به اندوه فرومانم.

(3) پروردگارا! به روان محمد و آل محمد درود فرست و مرا از اسراف و تبذير بر كنار دار، و خصلت اعتدال عطايم فرماى و اگر همى خواهم كه به خواهنده‌اى مالى ببخشم ميانه‌رو و موزون باشم. به من درس اقتصاد و اعتدال بياموز و اگر به تمناى نفس گوش فرا دهم و دست تبذير بگشايم دست من بگير و از انحراف بازم دار. پروردگار من! آنچه مرا روزى همى فرمائى چنان كن كه بر من حلال باشد و آنچه مقدر فرموده‌اى كه از دست من به خواهندگان رسد چنان كن كه با نيكوكارى انفاق شود. از من آن مال را كه كبريا و نخوت افزايد به دور دار. و مرا از آن ثروت كه به فحشا و فجورم سوق دهد محروم گذار. پروردگار من! مگذار كه مال دنيا به من طغيان آموزد و از سعادت و سلامت بازم دارد.

(4) اى پروردگار من! تهيدستان را همدم من فرماى و اين همدمى را در كام من مطبوع و گوارا بدار. به من كمك كن كه با ناسازگارى آنان بسازم.

(5) پروردگار من! از آنچه در اين دنيا محروم مانده‌ام در آخرت به من باز گذار و ناكاميهاى اين جهان مرا در آن جهان به كاميابى برسان‌

(6) و مقدر فرماى كه هر چه از مال دنيا دارم مرا به سوى تو، به سوى رضاى تو بكشاند و موجبات خوشبختى و سپيدروئى مرا فراهم سازد. پروردگار من! چنان خواهم كه ثروت و مكنت و درهم و دينار دمبدم روح مرا به تو نزديك سازد و مرا به بهشت زيباى تو كه لايزال است هدايت كند. تو را فضل و انعام بى‌منتهاست و نياز ما به فضل و انعام تو جاويدان. از ذات كريم و لطف عميم تو به دور نباشد كه خواسته‌هاى ما را به ما باز دهى و ما را ببخشى و بر ما ببخشائى. انك ذوالفضل العظيم و انت الجواد الكريم.