وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ فِي الْمَعُونَةِ عَلَي قَضَاءِ الدَّيْنِ
در يارى خواستن از خدا براى پرداخت وام
﴿1﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ هَبْ لِيَ الْعَافِيَةَ مِنْ دَيْنٍ تُخْلِقُ بِهِ وَجْهِي ، وَ يَحَارُ فِيهِ ذِهْنِي ، وَ يَتَشَعَّبُ لَهُ فِكْرِي ، وَ يَطُولُ بِمُمَارَسَتِهِ شُغْلِي
(1) بار الها بر محمد و آلش درود فرست و مرا برهان از وامى كه آبرويم را بريزد و ذهنم را پريشان كند و انديشهام را پراكنده سازد و كارم در چارهى آن طول كشد.
﴿2﴾
وَ أَعُوذُ بِكَ ، يَا رَبِّ ، مِنْ هَمِّ الدَّيْنِ وَ فِكْرِهِ ، وَ شُغْلِ الدَّيْنِ وَ سَهَرِهِ ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ أَعِذْنِي مِنْهُ ، وَ أَسْتَجِيرُ بِكَ ، يَا رَبِّ ، مِنْ ذِلَّتِهِ فِي الْحَيَاةِ ، وَ مِنْ تَبِعَتِهِ بَعْدَ الْوَفَاةِ ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ أَجِرْني مِنْهُ بِوُسْعٍ فَاضِلٍ أَوْ كَفَافٍ وَاصِلٍ .
(2) اى پروردگارم از غصهى وام و انديشهى در آن و از دلى مشغول به مساله قرض و بيخوابيش به تو پناه مىبرم. پس بر محمد و آلش درود فرست و مرا از زحمت و مشقت وام پناه ده- اى پروردگار من- از ذلت قرض در اين چند روز زندگى و از وبال آن پس از مرگ به تو پناه مىبرم پس بر محمد و خاندان او درود فرست و مرا به ثروت بسيار يا زندگى توام با كفاف كه هميشه باشد از آن پناه ده.
﴿3﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ احْجُبْنِي عَنِ السَّرَفِ وَ الِازْدِيَادِ ، وَ قَوِّمْنِي بِالْبَذْلِ وَ الِاقْتِصَادِ ، وَ عَلِّمْنِي حُسْنَ التَّقْدِيرِ ، وَ اقْبِضْنِي بِلُطْفِكَ عَنِ التَّبْذِيرِ ، وَ أَجْرِ مِنْ أَسْبَابِ الْحَلَالِ أَرْزَاقِي ، وَ وَجِّهْ فِي أَبْوَابِ الْبِرِّ إِنْفَاقِي ، وَ ازْوِ عَنِّي مِنَ الْمَالِ مَا يُحْدِثُ لِي مَخِيلَةً أَوْ تَاَدِّياً اِلَي بَغْيٍ أَوْ مَا أتَعَقَّبُ مِنْهُ طُغْيَاناً .
(3) بار خدايا بر محمد و آلش درود فرست و مرا از اسراف و زيادهروى بازدار و در بخشش و ميانهروى استوار دار و روش نيكو در زندگى را به من بياموز و مرا به لطف خود از ولخرجى حفظ كن و روزيم را از راههاى حلال جارى ساز و خرج كردن مالم را در كارهاى نيك قرار ده و ثروتى كه مرا به كبر و خودبينى آلوده كند يا به ستم بكشاند يا از مرز عبادت و ادب درگذراند از من دور كن.
﴿4﴾
اللَّهُمَّ حَبِّبْ إِلَيَّ صُحْبَةَ الْفُقَرَاءِ ، وَ أَعِنِّي عَلَى صُحْبَتِهِمْ بِحُسْنِ الصَّبْرِ
(4) بار خدايا رفاقت و همنشينى با فقيران را محبوب من قرار ده و در نشست و برخاست با آنان مرا به صبر نيكو يارى فرما.
﴿5﴾
وَ مَا زَوَيْتَ عَنِّي مِنْ مَتَاعِ الدُّنْيَا الْفَانِيَةِ فَاذْخَرْهُ لِي فِي خَزَائِنِكَ الْبَاقِيَةِ
(5) و آنچه را از كالاى نابود شدنى دنيا از من گرفتى همان را در گنجينههاى هميشگيت برايم اندوخته كن.
﴿6﴾
وَ اجْعَلْ مَا خَوَّلْتَنِي مِنْ حُطَامِهَا ، وَ عَجَّلْتَ لِي مِنْ مَتَاعِهَا بُلْغَةً إِلَى جِوَارِكَ وَ وُصْلَةً إِلَى قُرْبِكَ وَ ذَرِيعَةً إِلَى جَنَّتِكَ ، إِنَّكَ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ ، وَ أَنْتَ الْجَوَادُ الْكَرِيمُ .
(6) و آنچه از توشهى ناچيز دنيا به من دادهاى و هر متاعى از آن كه در همين دنيا به من عطا فرمودهاى وسيلهى رسيدن به جوار خود و پيوستن به مقام قرب و سبب رسيدن به بهشتت قرار ده زيرا كه تو صاحب فضل بزرگ و بخشندهى بزرگوارى.