وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ فِي الْمَعُونَةِ عَلَي قَضَاءِ الدَّيْنِ
از دعاهاى امام عليهالسلام است در كمك خواستن (از خدا) بر پرداختن وام:
﴿1﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ هَبْ لِيَ الْعَافِيَةَ مِنْ دَيْنٍ تُخْلِقُ بِهِ وَجْهِي ، وَ يَحَارُ فِيهِ ذِهْنِي ، وَ يَتَشَعَّبُ لَهُ فِكْرِي ، وَ يَطُولُ بِمُمَارَسَتِهِ شُغْلِي
(1) بار خدايا بر محمد و آل او درود فرست، و مرا برهان از وامى كه به سبب آن آبرويم را (در ميان مردم) ببرى، و هوشم در آن پريشان شود، و انديشهام به آن پراكنده گردد، و كارم در چارهى آن طول كشد،
﴿2﴾
وَ أَعُوذُ بِكَ ، يَا رَبِّ ، مِنْ هَمِّ الدَّيْنِ وَ فِكْرِهِ ، وَ شُغْلِ الدَّيْنِ وَ سَهَرِهِ ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ أَعِذْنِي مِنْهُ ، وَ أَسْتَجِيرُ بِكَ ، يَا رَبِّ ، مِنْ ذِلَّتِهِ فِي الْحَيَاةِ ، وَ مِنْ تَبِعَتِهِ بَعْدَ الْوَفَاةِ ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ أَجِرْني مِنْهُ بِوُسْعٍ فَاضِلٍ أَوْ كَفَافٍ وَاصِلٍ .
(2) و به تو پناه مىبرم اى پروردگارم از اندوه قرض و انديشهى آن و از مشغول بودن به (كار) وام و بيخوابيش پس بر محمد و آل او درود فرست، و مرا از آن پناه ده، و از تو پناه مىجويم پروردگارا از ذلت و خوارى وام در زندگى، و از وبال و گرفتارى آن پس از مرگ، پس بر محمد و آل او درود فرست، و مرا به توانگرى بسيار يا روزى به اندازهى حاجت كه هميشه باشد از آن مرا برهان،
﴿3﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ احْجُبْنِي عَنِ السَّرَفِ وَ الِازْدِيَادِ ، وَ قَوِّمْنِي بِالْبَذْلِ وَ الِاقْتِصَادِ ، وَ عَلِّمْنِي حُسْنَ التَّقْدِيرِ ، وَ اقْبِضْنِي بِلُطْفِكَ عَنِ التَّبْذِيرِ ، وَ أَجْرِ مِنْ أَسْبَابِ الْحَلَالِ أَرْزَاقِي ، وَ وَجِّهْ فِي أَبْوَابِ الْبِرِّ إِنْفَاقِي ، وَ ازْوِ عَنِّي مِنَ الْمَالِ مَا يُحْدِثُ لِي مَخِيلَةً أَوْ تَاَدِّياً اِلَي بَغْيٍ أَوْ مَا أتَعَقَّبُ مِنْهُ طُغْيَاناً .
(3) بار خدايا بر محمد و آل او درود فرست، و مرا از اسراف و زيادهروى (در صرف مال) بازدار، و به بخشيدن و ميانهروى (در زندگى) مستقيم ساز، و روش نيكو در معيشت را به من بياموز، و مرا به لطف (پرورش) خود از بيجا خرج كردن بازدار، و روزيهاى مرا از وسائل حلال روان گردان، و انفاق و خرج كردنم را در راههاى خير و نيكى بگردان، و آن دارائى را كه براى من گردنكشى و خودبينى آورد يا به ستمگرى بكشاند و يا در پى آن گرفتار طغيان و سركشى گردم از من بگير
﴿4﴾
اللَّهُمَّ حَبِّبْ إِلَيَّ صُحْبَةَ الْفُقَرَاءِ ، وَ أَعِنِّي عَلَى صُحْبَتِهِمْ بِحُسْنِ الصَّبْرِ
(4) بار خدايا همنشينى فقراء را برايم محبوب گردان، و مرا به صبر و شكيبائى نيكو بر همنشينى ايشان يارى فرما،
﴿5﴾
وَ مَا زَوَيْتَ عَنِّي مِنْ مَتَاعِ الدُّنْيَا الْفَانِيَةِ فَاذْخَرْهُ لِي فِي خَزَائِنِكَ الْبَاقِيَةِ
(5) و آنچه از كالاى دنياى نابود شدنى از من گرفتى، پس (عوض) آن را در گنجينههاى خود (در آخرت) كه هميشگى است برايم اندوخته نما،
﴿6﴾
وَ اجْعَلْ مَا خَوَّلْتَنِي مِنْ حُطَامِهَا ، وَ عَجَّلْتَ لِي مِنْ مَتَاعِهَا بُلْغَةً إِلَى جِوَارِكَ وَ وُصْلَةً إِلَى قُرْبِكَ وَ ذَرِيعَةً إِلَى جَنَّتِكَ ، إِنَّكَ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ ، وَ أَنْتَ الْجَوَادُ الْكَرِيمُ .
(6) و آنچه از مال دنيا به من ارزانى داشتهاى، و آنچه از كالاى آن براى من پيش انداختهاى وسيلهى رسيدن به جوار (رحمت) خود، و پيوستن به قرب خويش و وسيلهى به سوى بهشتت گردان، زيرا تو داراى احسان بزرگ، و بسيار بخشندهى بزرگوارى