وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ فِي الْمَعُونَةِ عَلَي قَضَاءِ الدَّيْنِ
دعاى يارى خواستن از خدا در پرداخت وام
﴿1﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ هَبْ لِيَ الْعَافِيَةَ مِنْ دَيْنٍ تُخْلِقُ بِهِ وَجْهِي ، وَ يَحَارُ فِيهِ ذِهْنِي ، وَ يَتَشَعَّبُ لَهُ فِكْرِي ، وَ يَطُولُ بِمُمَارَسَتِهِ شُغْلِي
(1) بار خدايا! درود بر محمد و خاندان وى، و مرا معاف دار از آن دينى كه به سبب آن رويم را دژم و ذهنم را متحير و انديشهام را پريشان مىكند و تلاشم را در اداى آن به درازا مىكشاند، و پروردگارا! پناه مىبرم
﴿2﴾
وَ أَعُوذُ بِكَ ، يَا رَبِّ ، مِنْ هَمِّ الدَّيْنِ وَ فِكْرِهِ ، وَ شُغْلِ الدَّيْنِ وَ سَهَرِهِ ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ أَعِذْنِي مِنْهُ ، وَ أَسْتَجِيرُ بِكَ ، يَا رَبِّ ، مِنْ ذِلَّتِهِ فِي الْحَيَاةِ ، وَ مِنْ تَبِعَتِهِ بَعْدَ الْوَفَاةِ ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ أَجِرْني مِنْهُ بِوُسْعٍ فَاضِلٍ أَوْ كَفَافٍ وَاصِلٍ .
(2) به تو از اندوه وام و فكرش و دل مشغولى و بىخوابى حاصله از آن. پس درود بر محمد و خاندان وى، و از وام مرا در پناه خود گير. و پروردگارا! از تو زنهار مىجويم از خوارى آن در زندگانى و از پىآمدش بعد از مرگ. پس، درود بر محمد و خاندان وى، و مرا از وامدارى به كفافى و در آمدى سرشار رهايى بخش!
﴿3﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ احْجُبْنِي عَنِ السَّرَفِ وَ الِازْدِيَادِ ، وَ قَوِّمْنِي بِالْبَذْلِ وَ الِاقْتِصَادِ ، وَ عَلِّمْنِي حُسْنَ التَّقْدِيرِ ، وَ اقْبِضْنِي بِلُطْفِكَ عَنِ التَّبْذِيرِ ، وَ أَجْرِ مِنْ أَسْبَابِ الْحَلَالِ أَرْزَاقِي ، وَ وَجِّهْ فِي أَبْوَابِ الْبِرِّ إِنْفَاقِي ، وَ ازْوِ عَنِّي مِنَ الْمَالِ مَا يُحْدِثُ لِي مَخِيلَةً أَوْ تَاَدِّياً اِلَي بَغْيٍ أَوْ مَا أتَعَقَّبُ مِنْهُ طُغْيَاناً .
(3) بار الها! درود بر محمد و خاندان وى، و مرا از ريخت و پاش بىجا و زياده روى بازدار و با دهش و ميانه روى تقويت فرما و به من نيك سنجى بياموز و به لطف خويش از تبذير نگاهدار و قوت و روزيم را از راه حلال تامين فرما و انفاقم را به راههاى خير معطوف دار و آن مال را كه در من مايهى عجب گردد يا منتهى و منجر به سركشى شود، بازستان!
﴿4﴾
اللَّهُمَّ حَبِّبْ إِلَيَّ صُحْبَةَ الْفُقَرَاءِ ، وَ أَعِنِّي عَلَى صُحْبَتِهِمْ بِحُسْنِ الصَّبْرِ
(4) بار الها! همنشينى مستمندان را براى من دلخواه گردان و مرا در صحبت ايشان شكيبايى نيك عنايت فرما
﴿5﴾
وَ مَا زَوَيْتَ عَنِّي مِنْ مَتَاعِ الدُّنْيَا الْفَانِيَةِ فَاذْخَرْهُ لِي فِي خَزَائِنِكَ الْبَاقِيَةِ
(5) و آنچه را كه از كالاى دنيوى نابود شونده از من گرفتهاى، براى من در گنجينههاى پايدار خود ذخيره فرماى
﴿6﴾
وَ اجْعَلْ مَا خَوَّلْتَنِي مِنْ حُطَامِهَا ، وَ عَجَّلْتَ لِي مِنْ مَتَاعِهَا بُلْغَةً إِلَى جِوَارِكَ وَ وُصْلَةً إِلَى قُرْبِكَ وَ ذَرِيعَةً إِلَى جَنَّتِكَ ، إِنَّكَ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ ، وَ أَنْتَ الْجَوَادُ الْكَرِيمُ .
(6) و آنچه را كه از خواستههاى دنيوى به من ارزانى داشتهاى و هر كالايى از آن را كه به من بخشودهاى، آن را وسيلهاى ساز براى آمدنم در پناهت و وسيله و سببى ساز براى پيوند به نزديكى، و دستاويزى براى ورود به بهشت، همانا تويى دهشمند بزرگوار!