وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ فِي الْمَعُونَةِ عَلَي قَضَاءِ الدَّيْنِ
دعاى امام در يارى خواستن (از خدا) براى اداى دين و پرداخت وام
﴿1﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ هَبْ لِيَ الْعَافِيَةَ مِنْ دَيْنٍ تُخْلِقُ بِهِ وَجْهِي ، وَ يَحَارُ فِيهِ ذِهْنِي ، وَ يَتَشَعَّبُ لَهُ فِكْرِي ، وَ يَطُولُ بِمُمَارَسَتِهِ شُغْلِي
(1) بارالها! بر محمد و آل او درود فرست و مرا گرفتارى وامى مكن كه باعث ريختن آبرو و پريشان خاطرى و آشفتگى فكرى من شود و تلاش من در جستجوى راه چاره به درازا كشد.
﴿2﴾
وَ أَعُوذُ بِكَ ، يَا رَبِّ ، مِنْ هَمِّ الدَّيْنِ وَ فِكْرِهِ ، وَ شُغْلِ الدَّيْنِ وَ سَهَرِهِ ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ أَعِذْنِي مِنْهُ ، وَ أَسْتَجِيرُ بِكَ ، يَا رَبِّ ، مِنْ ذِلَّتِهِ فِي الْحَيَاةِ ، وَ مِنْ تَبِعَتِهِ بَعْدَ الْوَفَاةِ ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ أَجِرْني مِنْهُ بِوُسْعٍ فَاضِلٍ أَوْ كَفَافٍ وَاصِلٍ .
(2) اى پروردگار من! از اندوه وام و انديشه (در چگونگى پرداخت) آن و از دل مشغولى و بيخوابى ناشى از بدهكارى به تو پناه مىبرم، پس بر محمد و آل او درود فرست و از شكنجهى وام (و بدهكارى به خلق) امانم ده، و اى پروردگار من! از ذلت و سرافكندگى ناشى از قرض در زندگى (دنيا) و وبالى كه پس از مرگ دارد به تو پناه مىبرم، پس بر محمد و آل او درود فرست و مرا به ثروت بسيار و يا زندگى همراه با (عفاف و) كفاف از (اندوه بدهكارى و تبعات) آن حفظ فرما.
﴿3﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ احْجُبْنِي عَنِ السَّرَفِ وَ الِازْدِيَادِ ، وَ قَوِّمْنِي بِالْبَذْلِ وَ الِاقْتِصَادِ ، وَ عَلِّمْنِي حُسْنَ التَّقْدِيرِ ، وَ اقْبِضْنِي بِلُطْفِكَ عَنِ التَّبْذِيرِ ، وَ أَجْرِ مِنْ أَسْبَابِ الْحَلَالِ أَرْزَاقِي ، وَ وَجِّهْ فِي أَبْوَابِ الْبِرِّ إِنْفَاقِي ، وَ ازْوِ عَنِّي مِنَ الْمَالِ مَا يُحْدِثُ لِي مَخِيلَةً أَوْ تَاَدِّياً اِلَي بَغْيٍ أَوْ مَا أتَعَقَّبُ مِنْهُ طُغْيَاناً .
(3) بارالها! بر محمد و آل او درود فرست و مرا از زيادهروى (در هزينهى زندگى) و اسراف (در صرف مال) باز دار و (گامهاى) مرا در (راه) بخشش و ميانهروى استوار ساز و راه و رسم نيكوى حد و اندازه نگاه داشتن (در امور زندگى) را به من بياموز و مرا به لطف خويش از هزينهى بيجا نگاه دار، و روزى مرا در مسيرهاى حلال روانه ساز و به هزينه كردن در امور خير توفيقم ده، و ثروتى كه مرا به خود بينى وا دارد و يا به ستمگرى و سركشى سوقم دهد از من بگير و نصيب من مفرما.
﴿4﴾
اللَّهُمَّ حَبِّبْ إِلَيَّ صُحْبَةَ الْفُقَرَاءِ ، وَ أَعِنِّي عَلَى صُحْبَتِهِمْ بِحُسْنِ الصَّبْرِ
(4) بارالها! همنشينى با تنگدستان و بينوايان را از امور دلخواه و دوست داشتنى من قرار ده و با حسن شكيبايى و بردبارى در همنشينى با آنان ياريم فرما؛
﴿5﴾
وَ مَا زَوَيْتَ عَنِّي مِنْ مَتَاعِ الدُّنْيَا الْفَانِيَةِ فَاذْخَرْهُ لِي فِي خَزَائِنِكَ الْبَاقِيَةِ
(5) و هر چه از ثروت نابود شوندهى دنيا از من گرفتهاى، همان را در گنجينههاى ابدى خود براى من اندوخته كن؛
﴿6﴾
وَ اجْعَلْ مَا خَوَّلْتَنِي مِنْ حُطَامِهَا ، وَ عَجَّلْتَ لِي مِنْ مَتَاعِهَا بُلْغَةً إِلَى جِوَارِكَ وَ وُصْلَةً إِلَى قُرْبِكَ وَ ذَرِيعَةً إِلَى جَنَّتِكَ ، إِنَّكَ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ ، وَ أَنْتَ الْجَوَادُ الْكَرِيمُ .
(6) و هر چه از مال و منال دنيا به من ارزانى داشتهاى و هر متاع دنيوى را كه در همين دنيا نصيبم ساختهاى، (آنها را) وسيلهى رسيدن به جوار (رحمت) خود و پيوستن به (منزلت) قرب خويش و سبب رسيدن به بهشت خود قرار ده، چرا كه تو دارندهى فضل بزرگ و بخشندهاى بزرگوارى.