وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ فِي الْمَعُونَةِ عَلَي قَضَاءِ الدَّيْنِ
از دعاهاى اوست در يارى خواستن از خداوند براى پرداخت وام (بدهكارى)
﴿1﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ هَبْ لِيَ الْعَافِيَةَ مِنْ دَيْنٍ تُخْلِقُ بِهِ وَجْهِي ، وَ يَحَارُ فِيهِ ذِهْنِي ، وَ يَتَشَعَّبُ لَهُ فِكْرِي ، وَ يَطُولُ بِمُمَارَسَتِهِ شُغْلِي
(1) خدايا! بر محمد و دودمانش درود فرست، و مرا از وامى كه آبرويم را مىبرد، و ذهن و هوشم را سرگشته و پريشان مىدارد، و انديشهام را آشفته و بىقرار مىسازد، و چارهى كارش آسايش و آرامشم را مىگيرد، رهايى بخش!
﴿2﴾
وَ أَعُوذُ بِكَ ، يَا رَبِّ ، مِنْ هَمِّ الدَّيْنِ وَ فِكْرِهِ ، وَ شُغْلِ الدَّيْنِ وَ سَهَرِهِ ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ أَعِذْنِي مِنْهُ ، وَ أَسْتَجِيرُ بِكَ ، يَا رَبِّ ، مِنْ ذِلَّتِهِ فِي الْحَيَاةِ ، وَ مِنْ تَبِعَتِهِ بَعْدَ الْوَفَاةِ ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ أَجِرْني مِنْهُ بِوُسْعٍ فَاضِلٍ أَوْ كَفَافٍ وَاصِلٍ .
(2) اى پروردگار من! به تو پناه مىبرم از اندوه بدهى و انديشهى آن، و از كار وامخواهى و بىخوابىهاى آن! پس بر محمد و دودمانش درود فرست، و از محنت و تنگدلى آن، پناهم ده؛ و اى پروردگار من! به تو پناه مىبرم از ذلت و خوارى بدهكارى در زندگى، و نكبت و سيهروزى آن در پس مرگ! پس بر محمد و دودمانش درود فرست، و مرا به گشايش در زندگى و فراوانى در روزى يا به قدر بسندگى (قناعت) پيوسته تا پايان عمرم، از بند وام برهان!
﴿3﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ احْجُبْنِي عَنِ السَّرَفِ وَ الِازْدِيَادِ ، وَ قَوِّمْنِي بِالْبَذْلِ وَ الِاقْتِصَادِ ، وَ عَلِّمْنِي حُسْنَ التَّقْدِيرِ ، وَ اقْبِضْنِي بِلُطْفِكَ عَنِ التَّبْذِيرِ ، وَ أَجْرِ مِنْ أَسْبَابِ الْحَلَالِ أَرْزَاقِي ، وَ وَجِّهْ فِي أَبْوَابِ الْبِرِّ إِنْفَاقِي ، وَ ازْوِ عَنِّي مِنَ الْمَالِ مَا يُحْدِثُ لِي مَخِيلَةً أَوْ تَاَدِّياً اِلَي بَغْيٍ أَوْ مَا أتَعَقَّبُ مِنْهُ طُغْيَاناً .
(3) خدايا، بر محمد و دودمانش درود فرست، و مرا از اسراف و زيادهروى باز دار، و با بخشش و ميانهروى، به راه درست زندگى هدايت فرما، و اندازه دارى (در هزينهى زندگى) را بر من بياموز، و در پرتو لطف خويش، از گشادهبازى و ولخرجى كردن بازدار.
و روزىام را از رهگذر حلال، روان گردان و مصرف و بخشش مرا به سوى كارهاى خير و نيكو قرار ده و ثروت و مالى را كه مرا به تكبر و غرور وادارد، سپس خودپسندى آورد و آنگاه به ستمگرى انجامد و در نهايت، سركشى و طغيان كرده، از حد بگذرانم، از من دور دار!
﴿4﴾
اللَّهُمَّ حَبِّبْ إِلَيَّ صُحْبَةَ الْفُقَرَاءِ ، وَ أَعِنِّي عَلَى صُحْبَتِهِمْ بِحُسْنِ الصَّبْرِ
(4) خدايا! همنشينى با تنگدستان را محبوب من گردان، و مرا در همنشينى و سازگارى با ايشان، به نيروى صبر يارى كن.
﴿5﴾
وَ مَا زَوَيْتَ عَنِّي مِنْ مَتَاعِ الدُّنْيَا الْفَانِيَةِ فَاذْخَرْهُ لِي فِي خَزَائِنِكَ الْبَاقِيَةِ
(5) و آنچه را از متاع دنياى زودگذر از من دريغ داشتى، در گنجينههاى جاويد خود، برايم بيندوز.
﴿6﴾
وَ اجْعَلْ مَا خَوَّلْتَنِي مِنْ حُطَامِهَا ، وَ عَجَّلْتَ لِي مِنْ مَتَاعِهَا بُلْغَةً إِلَى جِوَارِكَ وَ وُصْلَةً إِلَى قُرْبِكَ وَ ذَرِيعَةً إِلَى جَنَّتِكَ ، إِنَّكَ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ ، وَ أَنْتَ الْجَوَادُ الْكَرِيمُ .
(6) و آنچه را از كالاى دنيا به من ارزانى داشتهاى و در اين جهان از آن برخوردارم نمودهاى، وسيلهى پيوستن به جوار رحمت خويش، و وصول به قرب خود، و مايهى ورود به بهشت خويش قرار ده؛ چرا كه تو صاحب فضل عظيم و بخشندهى كريمى!