وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ فِي الْمَعُونَةِ عَلَي قَضَاءِ الدَّيْنِ
از دعاهاى آن حضرت است در يارى جستن از خدا براى اداى وام
﴿1﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ هَبْ لِيَ الْعَافِيَةَ مِنْ دَيْنٍ تُخْلِقُ بِهِ وَجْهِي ، وَ يَحَارُ فِيهِ ذِهْنِي ، وَ يَتَشَعَّبُ لَهُ فِكْرِي ، وَ يَطُولُ بِمُمَارَسَتِهِ شُغْلِي
(1) خدايا، بر محمد و آل او درود فرست، و مرا معاف دار از وامى كه آبرويم بريزد، و ذهنم در آن آشفته شود، و فكرم پريشان گردد، و زمانى دراز در انديشه آن به سر برم.
﴿2﴾
وَ أَعُوذُ بِكَ ، يَا رَبِّ ، مِنْ هَمِّ الدَّيْنِ وَ فِكْرِهِ ، وَ شُغْلِ الدَّيْنِ وَ سَهَرِهِ ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ أَعِذْنِي مِنْهُ ، وَ أَسْتَجِيرُ بِكَ ، يَا رَبِّ ، مِنْ ذِلَّتِهِ فِي الْحَيَاةِ ، وَ مِنْ تَبِعَتِهِ بَعْدَ الْوَفَاةِ ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ أَجِرْني مِنْهُ بِوُسْعٍ فَاضِلٍ أَوْ كَفَافٍ وَاصِلٍ .
(2) و به تو پناه مىآورم- اى پروردگار- ا ز غم و انديشه وام، و از دل مشغولى و بى خوابى شب به خاطر وام، پس بر محمد و آل او درود فرست، و مرا از آ ن پناه ده. و پناه مىآورم به تو- اى پروردگار- از سرافكندگى آن در زندگى، و پيامد آن پس از مرگ، پس بر محمد و آل او درود فرست، و مرا با دارايىاى فراوان يا روزىاى كافى و واصل، از آن پناه ده.
﴿3﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ احْجُبْنِي عَنِ السَّرَفِ وَ الِازْدِيَادِ ، وَ قَوِّمْنِي بِالْبَذْلِ وَ الِاقْتِصَادِ ، وَ عَلِّمْنِي حُسْنَ التَّقْدِيرِ ، وَ اقْبِضْنِي بِلُطْفِكَ عَنِ التَّبْذِيرِ ، وَ أَجْرِ مِنْ أَسْبَابِ الْحَلَالِ أَرْزَاقِي ، وَ وَجِّهْ فِي أَبْوَابِ الْبِرِّ إِنْفَاقِي ، وَ ازْوِ عَنِّي مِنَ الْمَالِ مَا يُحْدِثُ لِي مَخِيلَةً أَوْ تَاَدِّياً اِلَي بَغْيٍ أَوْ مَا أتَعَقَّبُ مِنْهُ طُغْيَاناً .
(3) خدايا، بر محمد و آل او درود فرست، و مرا از اسراف و زيادهروى بازدار، و به بخشش و ميانهروى استوار دار، و خوب اندازه نگاه داشتن را به من بياموز، و مرا به لطف خود از ولخرجى نگاه دار، و روزىهايم را از اسباب حلال جارى ساز، و هزينهام را در مسير كارهاى خير قرار ده، و مالى را كه برايم تكبر پديد آورد، يا به ستمگرى كشاند، يا در پى آن به سركشى افتم از من دور بدار.
﴿4﴾
اللَّهُمَّ حَبِّبْ إِلَيَّ صُحْبَةَ الْفُقَرَاءِ ، وَ أَعِنِّي عَلَى صُحْبَتِهِمْ بِحُسْنِ الصَّبْرِ
(4) خدايا، همنشينى با فقيران را در نظرم محبوب دار، و مرا در همنشينى با آنان به صبر نيكو يارى رسان.
﴿5﴾
وَ مَا زَوَيْتَ عَنِّي مِنْ مَتَاعِ الدُّنْيَا الْفَانِيَةِ فَاذْخَرْهُ لِي فِي خَزَائِنِكَ الْبَاقِيَةِ
(5) و آنچه از كالاى دنياى فانى كه از من بركنار داشتهاى، آن را در گنجينههاى باقىات برايم اندوخته كن.
﴿6﴾
وَ اجْعَلْ مَا خَوَّلْتَنِي مِنْ حُطَامِهَا ، وَ عَجَّلْتَ لِي مِنْ مَتَاعِهَا بُلْغَةً إِلَى جِوَارِكَ وَ وُصْلَةً إِلَى قُرْبِكَ وَ ذَرِيعَةً إِلَى جَنَّتِكَ ، إِنَّكَ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ ، وَ أَنْتَ الْجَوَادُ الْكَرِيمُ .
(6) و آنچه از كالاى بىارزش دنيا در اختيارم نهادهاى، و در حال حاضر به دستم رساندهاى، آن را مايه رسيدن به جوار خود و پيوستن به مقام قرب خود و دستيابى به بهشت خويش قرار ده، كه تو داراى بخشش بزرگى، و تويى كه بخشنده و بزرگوارى.