وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ فِي الْمَعُونَةِ عَلَي قَضَاءِ الدَّيْنِ
براى اداى دين
﴿1﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ هَبْ لِيَ الْعَافِيَةَ مِنْ دَيْنٍ تُخْلِقُ بِهِ وَجْهِي ، وَ يَحَارُ فِيهِ ذِهْنِي ، وَ يَتَشَعَّبُ لَهُ فِكْرِي ، وَ يَطُولُ بِمُمَارَسَتِهِ شُغْلِي
(1) معافم داراى پروردگارم
از آن واميكه بر اين جيد دارم
ز سايه نكبتى بر چهرهام سخت
كند آشفته خاطر بد شود بخت
بهم ريزد ز آسايش بيانم
شكاند در ضميرم استخوانم
﴿2﴾
وَ أَعُوذُ بِكَ ، يَا رَبِّ ، مِنْ هَمِّ الدَّيْنِ وَ فِكْرِهِ ، وَ شُغْلِ الدَّيْنِ وَ سَهَرِهِ ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ أَعِذْنِي مِنْهُ ، وَ أَسْتَجِيرُ بِكَ ، يَا رَبِّ ، مِنْ ذِلَّتِهِ فِي الْحَيَاةِ ، وَ مِنْ تَبِعَتِهِ بَعْدَ الْوَفَاةِ ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ أَجِرْني مِنْهُ بِوُسْعٍ فَاضِلٍ أَوْ كَفَافٍ وَاصِلٍ .
(2) ز اندوهى كه گيرد وا مداران
پناه من تويى اى حى سبحان
كه آنها بهر دين خود هراسان
ز فقر از وام خود باشد پريشان
الهى بر محمد (ص) هم ز آلش
درودت باد بر صدق كمالش
مرا از رحمت خود دار ماجور
بلاى وام را از ما نما دور
و هم از ذلت شخص بدهكار
كنارم دار اى قيوم دادار
مرا از اين وظايف راز اشخاص
به عهده نزد تو دارند اين ناس
معافم دار اى قيوم بارى
و مگذارى بنام وامدارى
كه در اين زندگى بر او گرفتار
سرافكنده فرومايه شوم خوار
پس از مرگم شود اين ذلت من
گروى مال مردم ذمت من
الهى بر محمد (ص) هم ز اولاد
فرستى رحمتت روحش در آن شاد
مرا نيز آنچنان اى حى دانا
نما تو بىنياز از مال دنيا
كه تا از كس نياز خود نخواهم
بگيرم وام و در اندوه مانم
﴿3﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ احْجُبْنِي عَنِ السَّرَفِ وَ الِازْدِيَادِ ، وَ قَوِّمْنِي بِالْبَذْلِ وَ الِاقْتِصَادِ ، وَ عَلِّمْنِي حُسْنَ التَّقْدِيرِ ، وَ اقْبِضْنِي بِلُطْفِكَ عَنِ التَّبْذِيرِ ، وَ أَجْرِ مِنْ أَسْبَابِ الْحَلَالِ أَرْزَاقِي ، وَ وَجِّهْ فِي أَبْوَابِ الْبِرِّ إِنْفَاقِي ، وَ ازْوِ عَنِّي مِنَ الْمَالِ مَا يُحْدِثُ لِي مَخِيلَةً أَوْ تَاَدِّياً اِلَي بَغْيٍ أَوْ مَا أتَعَقَّبُ مِنْهُ طُغْيَاناً .
(3) الهى بر محمد (ص) هم ز اولاد
درودت باد روح او در آن شاد
مرا هم نيز از اسراف و تبذير
كنارم دار و بخشايم ز تقصير
عطايم كن ز خصلت اعتدالى
اگر خواهنده را بخشم ز مالى
بياموزى تو درس اقتصادم
ميانهرو و موزن كن نهادم
و گر از خواهش نفسم دهم گوش
گشايم دست تبذير و فراموش
تو دستم گير و منمايى معافم
و بازم دار راه انحرافم
الهى آنچه روزيم مقرر
نصيبم بر حلالى كن مقدر
و ز آنچه را كه بر خواهندگانى
ز دستانم تو بر روزى رسانى
چنان كن تا كه انفاقش به نيكو
به دور از كبر و نخوت باشدش او
وزان ثروت كه او بر فسق و فحشا
دهد سوقم بر آن محروم فرما
خداوندا تو مگذارى كزان مال
به من طغيان بياموزد ز احوال
و بازم دارد از راه سعادت
گرايد او سستى در سلامت
﴿4﴾
اللَّهُمَّ حَبِّبْ إِلَيَّ صُحْبَةَ الْفُقَرَاءِ ، وَ أَعِنِّي عَلَى صُحْبَتِهِمْ بِحُسْنِ الصَّبْرِ
(4) خداوندا تهيدستان عالم
ز لطف خود مرا فرماى همدم
و از اين همدمى بر كامم آن را
نما شيرين ز مطبوعى گورا
و بر ناسازگاريهاى آنها
بسازم من كمك بنما خدايا
﴿5﴾
وَ مَا زَوَيْتَ عَنِّي مِنْ مَتَاعِ الدُّنْيَا الْفَانِيَةِ فَاذْخَرْهُ لِي فِي خَزَائِنِكَ الْبَاقِيَةِ
(5) خداوندا از آنچه در گمانم
و زو محروم ماندم در جهانم
به من ده باز آن را زان جهانى
ز ناكاميم از دنياى فانى
﴿6﴾
وَ اجْعَلْ مَا خَوَّلْتَنِي مِنْ حُطَامِهَا ، وَ عَجَّلْتَ لِي مِنْ مَتَاعِهَا بُلْغَةً إِلَى جِوَارِكَ وَ وُصْلَةً إِلَى قُرْبِكَ وَ ذَرِيعَةً إِلَى جَنَّتِكَ ، إِنَّكَ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ ، وَ أَنْتَ الْجَوَادُ الْكَرِيمُ .
(6) در عقبايم نمايى كاميابم
و ز آنچه در جهان شد دست يابم
به سوى تو رضاى تو كشاند
ز حرص و آز از من وارهاند
كه آن موجب شود خوشبختى من
فراهم بر سپيدى رويى من
الهى آنچنان خواهم ز ثروت
ز درهمها و از دينار و مكنت
كه روحم را بنزديكت دمادم
هدايت بر بهشتت كرده هر دم
ترا بىانتها در فضل و انعام
نياز ما بفضل تو در اكرام
كه از ذات كريم تو درخشش
نباشد دور از انعام و بخشش