وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ فِي الْمَعُونَةِ عَلَي قَضَاءِ الدَّيْنِ
از دعاهاى امام عليهالسلام در كمك از خدا بر پرداختن دين و وام
﴿1﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ هَبْ لِيَ الْعَافِيَةَ مِنْ دَيْنٍ تُخْلِقُ بِهِ وَجْهِي ، وَ يَحَارُ فِيهِ ذِهْنِي ، وَ يَتَشَعَّبُ لَهُ فِكْرِي ، وَ يَطُولُ بِمُمَارَسَتِهِ شُغْلِي
(1) خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست و مرا از وامى كه آبرويم را ببرد برهان، كه آن خاطرم را مىپريشد و انديشهام را مىآشوبد و كارم را در اداى آن به درازا مىكشد.
﴿2﴾
وَ أَعُوذُ بِكَ ، يَا رَبِّ ، مِنْ هَمِّ الدَّيْنِ وَ فِكْرِهِ ، وَ شُغْلِ الدَّيْنِ وَ سَهَرِهِ ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ أَعِذْنِي مِنْهُ ، وَ أَسْتَجِيرُ بِكَ ، يَا رَبِّ ، مِنْ ذِلَّتِهِ فِي الْحَيَاةِ ، وَ مِنْ تَبِعَتِهِ بَعْدَ الْوَفَاةِ ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ أَجِرْني مِنْهُ بِوُسْعٍ فَاضِلٍ أَوْ كَفَافٍ وَاصِلٍ .
(2) خدايا، به تو پناه مىبرم از اندوه بدهكارى و انديشهاش دل مشغولى و بىخوابىاش. پس بر محمد و خاندانش درود فرست و از آن نجاتم ده، خدايا، به تو پناه مىآورم از خوارىاش در حيات و از درد سرش بعد از وفات، پس بر محمد و خاندانش درود فرست و مرا از آن با ثروتى سرشار يا بىنيازى استوار در امان خود گير.
﴿3﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ احْجُبْنِي عَنِ السَّرَفِ وَ الِازْدِيَادِ ، وَ قَوِّمْنِي بِالْبَذْلِ وَ الِاقْتِصَادِ ، وَ عَلِّمْنِي حُسْنَ التَّقْدِيرِ ، وَ اقْبِضْنِي بِلُطْفِكَ عَنِ التَّبْذِيرِ ، وَ أَجْرِ مِنْ أَسْبَابِ الْحَلَالِ أَرْزَاقِي ، وَ وَجِّهْ فِي أَبْوَابِ الْبِرِّ إِنْفَاقِي ، وَ ازْوِ عَنِّي مِنَ الْمَالِ مَا يُحْدِثُ لِي مَخِيلَةً أَوْ تَاَدِّياً اِلَي بَغْيٍ أَوْ مَا أتَعَقَّبُ مِنْهُ طُغْيَاناً .
(3) بار خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست و مرا از اسراف كارى بازدار، با انفاق و ميانهروى استوارم ساز، به من حسن تدبير مالى بياموز و به لطف و كرامت مرا از ولخرجى و تبذير بازگير، روزىام را از راه حلال جارى ساز، و انفاقم در راه خير و نيكى گذار، از من ثروتى را كه برايم كبر و غرور آورد يا به گناهى دركشد و يا مايه گردنكشى شود بازستان.
﴿4﴾
اللَّهُمَّ حَبِّبْ إِلَيَّ صُحْبَةَ الْفُقَرَاءِ ، وَ أَعِنِّي عَلَى صُحْبَتِهِمْ بِحُسْنِ الصَّبْرِ
(4) پروردگارا، هم نشينى با بينوايان را محبوبم گردان، و در اين همدمى با شكيبايى نيكو ياريم رسان.
﴿5﴾
وَ مَا زَوَيْتَ عَنِّي مِنْ مَتَاعِ الدُّنْيَا الْفَانِيَةِ فَاذْخَرْهُ لِي فِي خَزَائِنِكَ الْبَاقِيَةِ
(5) و هر قدر از متاع دنياى فانى كه از من دريغ داشتهاى در خزاين پايدار آخرت برايم ذخيره ساز.
﴿6﴾
وَ اجْعَلْ مَا خَوَّلْتَنِي مِنْ حُطَامِهَا ، وَ عَجَّلْتَ لِي مِنْ مَتَاعِهَا بُلْغَةً إِلَى جِوَارِكَ وَ وُصْلَةً إِلَى قُرْبِكَ وَ ذَرِيعَةً إِلَى جَنَّتِكَ ، إِنَّكَ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ ، وَ أَنْتَ الْجَوَادُ الْكَرِيمُ .
(6) و آنچه از نعمات زودگذر دنيا كه اينك عطايم نمودهاى و هم اكنون بهرهام ساختهاى مايه نيل به بندگى درگاهت و واسطه قرب به محبتت و وسيله ورود به بهشت گردان، كه بى گمان تو صاحب احسان پرشمارى و بسيار بخشنده و بزرگوارى.