وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ فِي الْمَعُونَةِ عَلَي قَضَاءِ الدَّيْنِ
براى پرداخت وام
دعاى تآن حضرت عليله السلام است در يارى خواستن بر پرداخت وام
﴿1﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ هَبْ لِيَ الْعَافِيَةَ مِنْ دَيْنٍ تُخْلِقُ بِهِ وَجْهِي ، وَ يَحَارُ فِيهِ ذِهْنِي ، وَ يَتَشَعَّبُ لَهُ فِكْرِي ، وَ يَطُولُ بِمُمَارَسَتِهِ شُغْلِي
(1) بار خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست و مرا از وامى كه بدان چهرهام درهم شود، خاطرم پريشان گردد، فكرم پراكنده ماند، و تلاشم در پرداخت آن به درازا كشد، رهايى بخش.
﴿2﴾
وَ أَعُوذُ بِكَ ، يَا رَبِّ ، مِنْ هَمِّ الدَّيْنِ وَ فِكْرِهِ ، وَ شُغْلِ الدَّيْنِ وَ سَهَرِهِ ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ أَعِذْنِي مِنْهُ ، وَ أَسْتَجِيرُ بِكَ ، يَا رَبِّ ، مِنْ ذِلَّتِهِ فِي الْحَيَاةِ ، وَ مِنْ تَبِعَتِهِ بَعْدَ الْوَفَاةِ ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ أَجِرْني مِنْهُ بِوُسْعٍ فَاضِلٍ أَوْ كَفَافٍ وَاصِلٍ .
(2) پروردگارا، به تو پناه مىبرم از اندوه وام وانديشهى آن، از دلمشغولى وام و بى خوابى آن، پس بر محمد و خاندانش درود فرست و از وام پناهم ده.
پروردگارا، به تو پناه مىبرم از خوارى وامدارى در اين جهان، و پس از مرگ از وبال آن، پس، بر محمد وخاندانش درود فرست و مرا از آن به مالى سرشار يا كفافى ماندگار در پناهت گير.
﴿3﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ احْجُبْنِي عَنِ السَّرَفِ وَ الِازْدِيَادِ ، وَ قَوِّمْنِي بِالْبَذْلِ وَ الِاقْتِصَادِ ، وَ عَلِّمْنِي حُسْنَ التَّقْدِيرِ ، وَ اقْبِضْنِي بِلُطْفِكَ عَنِ التَّبْذِيرِ ، وَ أَجْرِ مِنْ أَسْبَابِ الْحَلَالِ أَرْزَاقِي ، وَ وَجِّهْ فِي أَبْوَابِ الْبِرِّ إِنْفَاقِي ، وَ ازْوِ عَنِّي مِنَ الْمَالِ مَا يُحْدِثُ لِي مَخِيلَةً أَوْ تَاَدِّياً اِلَي بَغْيٍ أَوْ مَا أتَعَقَّبُ مِنْهُ طُغْيَاناً .
(3) بار خدايا، بر محمد وخاندانش درود فرست و از اسراف و زياده روى بازم دار، و با بخشش و ميانه روى پايدارم دار، به من برقرارى اعتدال (در دخل و خرج) را بياموز، و ديدهام را از هزينههاى بيهوده فرو دوز، از راههاى حلال روزيم را روان گردان، و بخششم را به راههاى خير رسان، و مالى كه مرا مغرور كند، يا به ستمگرى كشاند، يا سركشم سازد از من بستان.
﴿4﴾
اللَّهُمَّ حَبِّبْ إِلَيَّ صُحْبَةَ الْفُقَرَاءِ ، وَ أَعِنِّي عَلَى صُحْبَتِهِمْ بِحُسْنِ الصَّبْرِ
(4) بار خدايا، همنشينى درويشان را برايم دوست داشتنى گردان، و ياريم ده بر نيك شكيبايى در مصاحبت آنان.
﴿5﴾
وَ مَا زَوَيْتَ عَنِّي مِنْ مَتَاعِ الدُّنْيَا الْفَانِيَةِ فَاذْخَرْهُ لِي فِي خَزَائِنِكَ الْبَاقِيَةِ
(5) و هر چه از متاع فانى از من گرفتهاى برايم بياندوز در گنجينههاى جاويدان.
﴿6﴾
وَ اجْعَلْ مَا خَوَّلْتَنِي مِنْ حُطَامِهَا ، وَ عَجَّلْتَ لِي مِنْ مَتَاعِهَا بُلْغَةً إِلَى جِوَارِكَ وَ وُصْلَةً إِلَى قُرْبِكَ وَ ذَرِيعَةً إِلَى جَنَّتِكَ ، إِنَّكَ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ ، وَ أَنْتَ الْجَوَادُ الْكَرِيمُ .
(6) و آنچه از اموال دنيا ارزانيم داشتهاى، و در اين دنيا از آن بهرهورم ساختهاى، وسيلهاى براى رسيدن به آستانهات، پيوستن به مقام قربت، و دست يافتن به بهشت برينت گردان، بى گمان تويى آن بخشندهى بلند اقتدار و تويى آن گشاده دست بزرگوار.