وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ فِي الرِّضَا إِذَا نَظَرَ إِلَي أَصْحَابِ الدُّنْيَا
تامل در حال دنياداران و خشنودى به رضاى خدا
﴿1﴾
الْحَمْدُ لِلَّهِ رِضًى بِحُكْمِ اللَّهِ ، شَهِدْتُ أَنَّ اللَّهَ قَسَمَ مَعَايِشَ عِبَادِهِ بِالْعَدْلِ ، وَ أَخَذَ عَلَى جَمِيعِ خَلْقِهِ بِالْفَضْلِ
(1) سپاس خدا را و با رضا به حكم الهى، گواهى مىدهم كه خدا روزيهاى بندگانش را به آيين داد رسد كرده و با همهى بندگانش شيوهى احسان پيموده.
﴿2﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ لَا تَفْتِنِّي بِمَا أَعْطَيْتَهُمْ ، وَ لَا تَفْتِنْهُمْ بِمَا مَنَعْتَنِي فَأَحْسُدَ خَلْقَكَ ، وَ أَغْمَطَ حُكْمَكَ .
(2) بار خدايا! درود بر محمد و خاندان وى، و مرا به آنچه بديشان دادهاى در بوتهى آزمايش ميفكن و در آنچه از من باز داشتهاى آنان را ميازما تا بر آفريدگانت حسد ورزم و تقدير تو را ناچيز انگارم!
﴿3﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ طَيِّبْ بِقَضَائِكَ نَفْسِي ، وَ وَسِّعْ بِمَوَاقِعِ حُكْمِكَ صَدْرِي ، وَ هَبْ لِيَ الثِّقَةَ لِأُقِرَّ مَعَهَا بِأَنَّ قَضَاءَكَ لَمْ يَجْرِ إِلَّا بِالْخِيَرَةِ ، وَ اجْعَلْ شُكْرِي لَكَ عَلَى مَا زَوَيْتَ عَنِّي أَوْفَرَ مِنْ شُكْرِي إِيَّاك عَلَي مَا خَوَّلْتَنِي
(3) بار الها! درود بر محمد و خاندان وى، و مرا به قضاء خود دلخوش فرما و سينهام را در مواردى كه حكم تو در آنها جارى مىشود گشاده گردان و روح اعتمادم ببخشاى تا در اعتراف آيم كه قضاء تو جز به بهترين وجه روان نگشته و شكرانهام را به خود از آنچه مرا دريغ داشتهاى بيش از شكرم بر آنچه دادهاى فراوانتر فرما
﴿4﴾
وَ اعْصِمْنِي مِنْ أَنْ أَظُنَّ بِذِي عَدَمٍ خَسَاسَةً ، أَوْ أَظُنَّ بِصَاحِبِ ثَرْوَةٍ فَضْلًا ، فَإِنَّ الشَّرِيفَ مَنْ شَرَّفَتْهُ طَاعَتُكَ ، وَ الْعَزِيزَ مَنْ أَعَزَّتْهُ عِبَادَتُكَ
(4) و مرا از آنكه مستمندى را به ديدهى خوارى در نگرم نگاهدار و نيز از آنكه به توانگرى به چشم برترى نگاه كنم، چرا كه شريف آن كس است كه طاعت تو وى را شرف بخشيده باشد و عزتمند آن كس است كه نيايش تو وى را عزيز كرده،
﴿5﴾
فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ مَتِّعْنَا بِثَرْوَةٍ لَا تَنْفَدُ ، وَ أَيِّدْنَا بِعِزٍّ لَا يُفْقَدُ ، وَ اسْرَحْنَا فِي مُلْكِ الْأَبَدِ . إِنَّكَ الْوَاحِدُ الْأَحَدُ الصَّمَدُ ، الَّذِي لَمْ تَلِدْ وَ لَمْ تُولَدْ وَ لَمْ يَكُنْ لَكَ كُفُواً أَحَدٌ .
(5) پس، درود بر محمد و خاندان وى، و ما را از ثروتى پايانناپذير بر خوردار فرما و به عزتى تمام ناشدنى تاييد كن و ملك جاودانيت را بر ما در گشاى، كه همانا تويى آن يكتاى يگانهى صمد و آن كس كه نزايد و زاييده نشده و او را همالى نيست.