دعای 35 ( دعا در رضا و خشنودی به داده‌های الهی ) ترجمه محیی الدين مهدی الهی قمشه ای

(1) ستايش خداى را كه به حكم (قضا و قدرش) راضى و خشنودم و گواهى مى‌دهم كه خداى متعال نصيب و رزق خلق را از هر جهت به عدل تقسيم فرموده و (به جود و كرم ذاتى) بر همه خلق خود به فضل و احسان تعهد فرموده (يا از خلق عهد گرفته كه با يكديگر فضل و احسان كنند تا به صفات الهى متصف شوند.)

(2) پروردگارا بر محمد و آل پاكش درود و رحمت فرست و اى خدا مرا هم مفتون و مبتلا مكن (يعنى واقع در سختى و ناگوارى به خلق حسد مساز) به واسطه‌ى عطائى كه به مردم دادى و مردم را هم مفتون مساز به عطائى كه از من منع كردى مبادا من بر خلق تو حسد برم و بر حكم (قضا و قدرت) ناراضى و خشمناك شوم.

(3) خدايا بر محمد و آل پاكش درود و رحمت فرست و مرا به قضا و قدر خود هميشه خوش و دلشاد بدار و به موقعيتهائى كه حكم (عدل و احسان) تو فرمان مى‌دهد مرا سعه‌ى صدرم (و رضايت و خوشنودى) عطا فرما و وثوق و اطمينان كاملى مرا بخش تا هميشه مقر و معترف باشم كه حكم قضاى تو جز به خير و سعادت خلق جارى نخواهد گشت و شكر و سپاس گزاريم بر آنچه از من منع فرمودى بيشتر ساز از آنچه به من عطا كردى و وافرتر گردان‌

(4) و از اينكه گمان باطل كنم كه فقيران خوار و ذليلند و اغنيا صاحب فضيلت و شرافتند از اين خيال شيطانى مرا محفوظ دار (كه بسا باشد يك فقير عزت و آبرويش و جاه و مقامش نزد تو از هزاران غنى بيشتر است اكثر پيمبران و امامان و علماى ربانى از زمره‌ى فقرا بودند) زيرا شرافت خاص كسى است كه طاعت و بندگى تو به او شرافت داده است و عزت مخصوص آن كسى است كه به عبادتت عزت يافته بارى‌

(5) اى خدا بر محمد و آل پاكش درود فرست و ما را هم به ثروت و استغنائى كه هيچگاه زوال ندارد بهره‌مند فرما و به عزتى كه ابدا فنا نپذيرد عزيز گردان و به ما در ملك ابدى خود (عالم بقا) آزادى كامل (و نعمت و عزت وافر) عطا فرما كه (اى خداى بزرگ) توئى يگانه و يكتا و غنى الذات و بى‌همتا تو آن كسى كه فرزندى ندارى و فرزند كسى نيستى و تو را هيچ كفو و مثل و مانندى (و شبيه و نظير و ضد و ندى) در عالم نيست.