دعای 35 ( دعا در رضا و خشنودی به داده‌های الهی ) ترجمه جواد قيومی اصفهانی

(1) سپاس خداى را سزاست، به خاطر خشنودى به حكم او، گواهى مى‌دهم كه خداوند روزيهاى بندگانش را با عدالت تقسيم كرده، و با فضل خود از آنان بازداشته است.

(2) خداوندا! بر محمد و خاندانش درود فرست، و به آنچه به آنان داده‌اى ما را مبتلا مساز، و آنان را در مقابل آنچه به ما نداده‌اى مبتلا نكن تا به خلقت حسد ورزم و حكمت را كوچك شمرم.

(3) خدايا! بر محمد و خاندانش درود فرست، و به حكمت نفسم را پاكيزه دار، و به جايگاههاى احكامت سينه‌ام را گشاده ساز، و يقينى به من ده تا بدان اقرار نمايم كه مقدراتت جز با خير بر من جارى نمى‌شود، و شكرم در مقابل آنچه به من نداده‌اى را بيشتر از شكرم در مقابل آنچه به من عنايت كرده‌اى قرار ده،

(4) و مرا در پناه خود گير تا گمان پستى به فقيرى، يا به ثروتمندى گمان فضل و برترى نبرم، زيرا شريف آنست كه طاعت تو او را شريف گردانيد، و عزيز آنست كه عبادت تو او را گرامى داشت.

(5) پس بر محمد و خاندانش درود فرست، و ما را از ثروتى كه پايان ندارد، و عزتى كه زوال نمى‌يابد بهره‌مند كن، و در ملك جاودانه رهايمان ساز، به درستيكه تو خداوند يگانه و يكتا و بى‌نيازى هستى كه زاده نشده و نمى‌زايد، و همانندى ندارد.