دعای 35 ( دعا در رضا و خشنودی به داده‌های الهی ) ترجمه صدرالدین بلاغی

(1) سپاس خداى را كه به عنوان خشنودى به قضاى خدا. شهادت مى‌دهم كه خدا معيشتهاى بندگانش را به آيين عدل قسمت كرده، و با همه‌ى آفريدگانش راه تفضل و احسان پيش گرفته است.

(2) خدايا بر محمد و آلش رحمت فرست، و مرا به سبب آنچه به مردم عطا كرده‌اى آشفته مساز، و ايشان را به آنچه از من باز داشته‌اى گرفتار غرور مكن كه بر خلق تو حسد برم و حكم‌ات را خوار شمارم.

(3) خدايا بر محمد و آلش رحمت فرست، و مرا به قضاى خود دلخوش ساز، و دل مرا در موارد حكم خود باز و مسرور كن، و روح اعتماد به من ببخش، تا به سبب آن اقرار كنم كه قضاى تو جز به بهترين وجوه روان نشده، و شكر مرا بر آنچه از من بازداشته‌اى، از شكرم بر آنچه به من بخشيده‌اى فزونتر ساز،

(4) و مرا از آن نگهدار كه تهيدستى را به چشم خوارى بنگرم، يا درباره‌ى ثروتمندى گمان برترى برم، زيرا شريف كسى است كه طاعت تو او را شرف بخشيده باشد، و عزيز كسى است كه بندگى تو او را عزت داده باشد.

(5) پس بر محمد و آلش رحمت فرست، و ما را از ثروتى فناناپذير برخوردار كن، و به عزتى بى‌زوال تاييد فرماى، و در ملك جاودانيت روان و كامران ساز. زيرا تويى آن يكتاى يگانه‌ى بى‌نيازى كه فرزند نياورده‌اى، و فرزند كس نبوده‌اى، و كفو و همسرى نداشته‌اى.