دعای 35 ( دعا در رضا و خشنودی به داده‌های الهی ) ترجمه محمد مهدی رضايی

(1) ستايش براى خداست كه به آنچه فرمان مى‌راند خشنودم، و گواهى مى‌دهم كه خدا روزى بندگانش را به عدالت قسمت نموده و با همه‌ى آفريدگانش به فضل و احسان رفتار كرده است.

(2) خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست و مرا به آنچه به ديگران عطا كرده‌اى ميازماى، و آنان را به آنچه از من باز داشته‌اى، به آفت سركشى و تكبر دچار مكن، تا سبب شود بر آفريدگانت رشك برم و حكم تو را خوار شمرم.

(3) خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست و مرا به آنچه برايم مقدر نموده‌اى، دلخوش كن، و سينه‌ى مرا در برابر آنچه وسيله‌ى تقدير توست، فراخ ساز، و به من چنان اطمينانى بخش كه با تكيه بر آن، اقرار كنم قضاى تو جز به نيكى روان نگشته است، و تو را بيشتر در برابر آنچه از من باز داشته‌اى سپاس گويم تا در برابر آنچه به من ارزانى كرده‌اى.

(4) مرا باز دار از اين كه انسان بينوا را فرومايه پندارم، يا گمان نكنم كه انسان توانگر فضل و برترى دارد؛ زيرا شريف كسى است كه فرمانبردارى تو او را شرافت بخشيده باشد، و عزيز كسى است كه از بندگى تو عزت يافته باشد.

(5) پس بر محمد و خاندانش درود فرست و ما را از ثروتى بى‌فنا بهره‌مند ساز، و به عزتى پايدار مدد فرما، و از سلطه‌ى جاودانه برخوردار نما، كه تو آن يكتاى يگانه‌ى بى‌نيازى كه نه فرزندى آورده‌اى و نه فرزند كسى بوده‌اى، و هيچ كس همتاى تو نيست.