دعای 35 ( دعا در رضا و خشنودی به داده‌های الهی ) ترجمه باقر رجبی نژاد

(1) ستايش خداى را در حال خشنودى به قضاى خدا، گواهى مى‌دهم كه خداوند روزى‌هاى بندگان را به عدل تقسيم كرده، و بر تمام مخلوقاتش (راه) احسان را پيش گرفته.

(2) خدايا! بر محمد (ص) و خاندانش (ع) درود فرست، و مرا به آنچه به آنان داده‌اى آزمايش مكن، و ايشان را به آنچه از من باز داشته‌اى ميازماى، تا بر خلقت رشك برم و حكمت را كوچك شمارم.

(3) خدايا! بر محمد (ص) و خاندانش (ع) درود فرست، و مرا به قضايت راضى گردان، و سينه‌ام را به موارد حكم خود گشاده فرما، و اعتمادى به من ببخش تا با آن اقرار كنم كه قضاى تو جز به نيكى روان نشده، و سپاس مرا از تو بر آنچه از من باز داشته‌اى افزون‌تر گران از سپاسم از تو بر آنچه به من عطا كرده‌اى،

(4) و مرا نگهدار از اين كه به فقيرى گمان فرو مايگى برم، يا به طور توانگرى گمان برترى برم، زيرا صاحب منزلت كسى است كه طاعت تو او را شرافت داده است، و ارجمند كسى كه پرستش تو را نموده است،

(5) خدايا! بر محمد (ص) و خاندانش (ع) درود فرست، و ما را از ثروتى بهره‌مند ساز كه فنا نپذيرد، و به عزتى تاييد فرما كه از دست نرود و در پادشاهى جاودانه روانه ساز، زيرا تو يگانه‌ى يكتاى قصد شده‌اى، كه فرزندى نياورده و از كسى آورده نشده‌اى، و هيچكس همتاى تو نبوده.