دعای 35 ( دعا در رضا و خشنودی به داده‌های الهی ) ترجمه غلامعلی صفايی

(1) خداى را مى‌ستايم و به فرمان او خشنودم، گواهى مى‌دهم كه بى گمان خداوند روزى بندگانش را به انصاف تقسيم كند و با همه آفريدگانش با تفضل و احسان رفتار نمايد.

(2) بارخدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست و مرا به آنچه به ديگران داده‌اى پريشان مساز، و آنان را به آنچه از من دريغ داشته‌اى؛ تا مباد كه به آنان حسادت ورزم و حكم تو را كوچك پندارم.

(3) خداوندا، بر محمد و خاندانش درود فرست و قلبم را به آنچه قضاى توست خشنود فرماى، و سينه‌ام را به آنچه مقدر توست بگشاى، اطمينانى عطايم نما كه گواهى دهم كه حكم و قضاى تو جز به خير و نيكى جارى نباشد، چنان كه شكر بر آنچه دريغم داشته‌اى از سپاسم بر آنچه بر من بخشيده‌اى فزون‌تر باشد.

(4) و از اين كه تهيدستى را به چشم خوارى بنگرم يا به توانگرى گمان بزرگى برم نگه دار، كه بى گمان شريف كسى است كه بندگى‌ات به او شرافت بخشد و بزرگ آن است كه عبادتت به او عزت دهد.

(5) پس بر محمد و خاندانش درود فرست و به ما ثروتى ارزانى دار كه هرگز زوال نپذيرد و عزتى نما كه هيچگاه پايان نگيرد، و ما را به عزت سراى جاويد آخرت درآور، كه تويى خداى يكتاى يگانه و بى نياز، تويى كه نه فرزندى دارى و نه از كس زايى و هرگز برايت همتايى نشايد.