دعای 35 ( دعا در رضا و خشنودی به داده‌های الهی ) ترجمه عباس عزيزی

(1) ستايش مخصوص خداست و اين ستايش به عنوان خشنودى و رضا به قضاى «الله» است. گواهى مى‌دهم كه خدا، معيشت بندگانش را بر اساس عدالت، بين آنها تقسيم فرموده و با احسان با همه‌ى مخلوقاتش رفتار مى‌كند.

(2) بار خدايا، بر محمد و آلش درود فرست و ما را فريفته‌ى آنچه به آنها (دنياداران) عطا كرده‌اى مساز و آنها را نيز به آنچه از من بازداشته‌اى نياز ما، مبادا كه به مخلوق تو حسد ورزم و قضايت را خوار شمارم.

(3) بار خداوندا، بر محمد و آلش درود فرست و جان مرا نسبت به قضا و قدرت شاد و آرام گردان. و در موارد حكم و فرمانت سعه‌ى صدر به من عنايت فرما و چنان روح اعتمادى به من عطا فرما تا اقرار و اعتراف كنم كه قضاى تو جز به خير و نيكى جريان نمى‌يابد (بار خداوندا،) شكر و سپاس مرا نسبت به آنچه كه از من بازداشتى، بيشتر از شكرم نسبت به آنچه كه به من بخشيده‌اى كن.

(4) و از اين كه به شخص تهيدست گمان بد ببرم و با چشم خوارى در او بنگرم، يا نسبت به ثروتمندى گمان فضل و برترى داشته باشم بازم دار، زيرا كه شريف كسى است كه طاعت تو به او شرف بخشيده و قدرتمند كسى است كه عبادت تو او را عزيز داشته باشد.

(5) (خداوندا،) پس درود فرست بر محمد و آلش، و ما را از ثروتى بهره‌مند كن كه هرگز پايان نگيرد و با عزت و قدرتى مؤيد دار كه فقدان در آن راه نيايد و در ملك ابدى و جاودانى ما را روان ساز كه يكتا و بى‌نيازى، نه فرزند آورده‌اى نه فرزند كسى بوده‌اى و هيچ گونه كفو و همتايى برايت متصور نيست.