دعای 35 ( دعا در رضا و خشنودی به داده‌های الهی ) ترجمه محسن محمود زاده

(1) سپاس و ستايش مى‌كنم خداوند را در حال رضا و خشنودى به حكم و قضاى خدا، شهادت مى‌دهم كه به راستى خداوند به عدل و قسط معيشت و اسباب زندگى بندگانش را تقسيم نموده است، و بر تمام آفريده‌هايش احسان فرموده.

(2) بارخدايا درود فرست بر محمد و آلش، و مرا به آنچه به آنان داده‌اى و آنان را به آنچه مرا محروم ساخته‌اى آزمايش مكن كه به خلقت حسد برم و فرمانت كوچك شمارم.

(3) بارخدايا درود فرست بر محمد و آلش، و مرا به قضاى خود دلشاد كن، و سينه‌ام به موارد حكم و فرمانت وسعت ده، و مرا اطمينانى ده كه به سبب آن اعتراف كنم به اينكه قضاى تو جز به نيكى و خير جارى نمى‌شود، و شكرم براى تو را بر آنچه از من بازداشته‌اى از شكرم بر آنچه به من بخشيده‌اى كاملتر دار.

(4) و مرا از اينكه به نادار گمان خسيس بودن برم، يا به دارا بودن گمان برترى آرم بازدار، پس در حقيقت شريف كسى است كه پيروى تو او را شرف و برترى داده، و عزيز آنست كه بندگى تو او را عزيز نموده.

(5) پس درود فرست بر محمد و آل محمد، و ما را به ثروتى كه نابود نگردد بهره ده، و به عزتى كه از دست نرود يارى بخش، و روانه‌ى ملك جاويدانمان ساز، به راستى كه تو يگانه‌ى يكتاى بى نيازى، آنكه نه زاده است و نه زاده شده و هيچكس درخور تو نيست.