دعای 35 ( دعا در رضا و خشنودی به داده‌های الهی ) ترجمه محمد رسولی

(1) سپاس خداى را جهت خشنودى به حكم و فرمان و تقدير او. گواهى مى‌دهم كه خدا روزى بندگانش را با دادگرى قسمت كرده، و بر همه‌ى آفريدگانش راه فضل و احسان را پيش گرفته است.

(2) بار خدايا! بر محمد و آل محمد درود و رحمت بفرست، و مرا به آنچه كه بر آفريدگانت داده‌اى، دلداده و شيفته و فريفته مگردان. و آنها را به آنچه از من بازداشته‌اى مبتلا مكن كه در نتيجه من به خلق تو حسد برم و نسبت به حكم تو خشمگين گردم.

(3) بار خدايا! بر محمد و آل محمد درود و رحمت بفرست، و مرا به تقدير و حكم و قضا و قدر خود دلخوش گردان. و سينه‌ام را به موارد دستور خودت باز و گشاده كن. و مرا به انجام دادن آنها با نشاط و با حوصله نما. و براى من اعتماد و اطمينان ببخش تا با وجود آن، اعتراف كنم كه تقدير و حكم تو جز به انتخاب و برگزيدن و حساب شده بودن جارى نشده. و سپاسگزارى مرا براى خود در برابر آنچه از من دور ساخته‌اى بيشتر از سپاسگزاريم به تو در برابر آنچه به من بخشيده‌اى قرار ده.

(4) و مرا از اين كه به يك فرد فقيرى، گمان ناچيزى و پستى و به يك صاحب ثروت، و فرد دارايى، گمان برترى برم، نگاه دار. پس همانا شريف و ارزشمند كسى است كه فرمانبردارى تو او را شرافت و ارزش داده، و عزيز و سربلند كسى است كه بندگى تو او را عزيز و گرامى كرده است.

(5) پس بر محمد و آل محمد درود و رحمت بفرست، و ما را با دارايى و مالى بهره‌مند ساز كه تمام نشود. و با يك عزت و بلند طبعى و بزرگى ما را يارى كن كه از دست نرود و نيست و نابود نشود. و ما را در ملك و سرزمين هميشگى و جاودانه (بهشت) پراكنده كن، كه تو يگانه يكتاى بى نيازى هستى كه نه زاييده‌اى و نه زاده شده‌اى و براى تو كسى همانند و همتا نبوده است.