دعای 35 ( دعا در رضا و خشنودی به داده‌های الهی ) ترجمه حسین استاد ولی

(1) سپاس و ستايش خدا را از اين كه راضى به قضاى اويم، من گواهم كه خداوند اسباب زندگانى بندگانش را عادلانه تقسيم كرده، و با همه آفريدگانش با فضل و بخشش رفتار نموده است.

(2) خدايا، بر محمد و آل او درود فرست، و مرا به آنچه به مردم داده‌اى، و آنان را به آنچه از من دريغ داشته‌اى به فتنه و آزمون دچار مساز، كه در نتيجه بر آفر يدگانت (به خاطر دارايى آنها) حسد برم، و از حكم و قضايت ناخشنود گردم.

(3) خدايا، بر محمد و آل او درود فرست، و دلم را به آنچه برايم مقدر كرده‌اى خوش كن، و سينه‌ام را براى پذيرش احكام و مقدراتت گشاده ساز، و مرا اطمينان بخش تا با وجود آن اقرار كنم كه قضاى تو جز به خير و خوبى جارى نشده است، و شكر مرا بر آنچه از من دور و دريغ داشته اى بيش از شكرم بر آنچه به من مرحمت فرموده‌اى قرار ده.

(4) و مرا نگاه دار از اين كه تهيدستى را بى ارج پندارم، يا ثروتمندى را صاحب فضل و برترى شمارم، زيرا شريف و بزرگوار كسى است كه اطاعت تو شرافتش دهد، و عزيز كسى است كه بندگى تو عزتش بخشد.

(5) پس بر محمد و آل او درود فرست، و ما را از ثروتى بهره‌مند ساز كه پايان نپذيرد، و به عزتى تأييد فرما كه از دست نرود، و ما را در سلطنت و عزت ابدى رها ساز، كه تويى آن يكتا و يگانه و بى نياز، كه نه فرزند آورده و نه فرزند كسى هستى و هيچ كس همسر و همتاى تو نيست.