دعای 35 ( دعا در رضا و خشنودی به داده‌های الهی ) ترجمه سید علیرضا جعفری

(1) سپاس از آن خدايى است كه راضيم به حكم او. گواهى مى‌دهم كه خدا معيشت و مايه‌ى زندگى بندگان خويش را به عدالت تقسيم كرده و در مورد تمام خلق خويش راه فضل و احسان را در پيش گرفته است.

(2) خدايا! بر محمد و آل او درود فرست و مرا بدانچه به ايشان عطا كرده‌اى امتحان مكن (و مفتون و فريفته مساز) و آنان را نيز بدانچه از من منع كرده‌اى ميازما (و مفتون مفرما) تا بر خلق تو حسادت ورزم و حكم تو را سبك انگارم.

(3) خدايا! بر محمد و آل او درود فرست و مرا به قضا و قدر خويش راضى و دلخوش گردان و سينه‌ام را نسبت به مقدرات خويش گشاده فرما و به من اعتماد ارزانى كن تا به وسيله‌ى آن اقرار كنم كه قضاى تو جز به خير و خوبى جارى نمى‌شود و چنان كن كه شكرم بر آنچه از من بازداشته‌اى بيشتر از شكرم بر آنچه به من عطا فرموده‌اى باشد.

(4) و مرا از اين كه نسبت به بينوايان و تهيدستان، گمان پستى و خوارى داشته و نسبت به ثروتمندان، گمان فضل و برترى داشته باشيم حفظ فرما. چرا كه شريف آن است كه طاعت تو به او شرافت بخشيده و عزيز آن است كه عبادت تو به وى عزت بخشيده باشد.

(5) پس بر محمد و آل او درود فرست و ما را از ثروتى بهره‌مند ساز كه پايان نپذيرد و به عزتى تأييد فرما كه از بين نرود و در ملك ابدى ما را روانه كن، زيرا كه تو آن يكتا و يگانه و بى‌نيازى هستى كه نه فرزند دارى و نه فرزند كسى مى‌باشى و هرگز نظير و همتايى براى تو نبوده است.