دعای 35 ( دعا در رضا و خشنودی به داده‌های الهی ) ترجمه محمد مهدی جلالی

(1) سپاس اى خدا زآنچه فرموديم كه زايد ز حكم تو خشنوديم گواهم كه روزى به روى زمين به عدل تو تقسيم شد اين چنين به احسان و فضل است كردار تو نيابد كسى غير از اين كار تو

(2) درود تو بر احمد و خاندان كه هستى شرف يافت از نامشان مبادم پريشان كه بر ديگران چنين داده‌اى يا فزودى چنان مرا رشك بر بندگانت مباد كه بربستيم ديگرى را گشاد مبادا كه بينم گرفتارشان ز كبرى كه افزوده‌اى بارشان

(3) درود تو بر احمد و خاندان كه هستى شرف يافت از نامشان خدايا چنان كن به تدبير خويش كه خرسند باشم به تقدير خويش به تقدير كن شرح صدرم عطا كه هرگز نبينم منش ناروا چنان كن كه گردد سپاسم فزون ز هر داده بر آنچه‌ام شد برون

(4) مبادا كه افتد مرا اين گمان به فقر است پستى به دولت امان كه باشد شرافت به دست كسى كه در راه تو رفته باشد بسى كسى را شرف بود و ارزندگى كه كرده به درگاه تو بندگى

(5) درود تو بر احمد و خاندان كه هستى شرف يافت از نامشان ببخشاى آن دولت جاودان كه آفت نيايد ز دوران بر آن ببخشاى شاهى ولى سرمدى به جنت كه دور است از هر بدى كه تنها تويى جاودانى و بس نه زايد ز تو، نى تو فرزند كس نه هرگز كسى چون تو والا بود نه در هستى‌ات هيچ همتا بود