وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ فِي الرِّضَا إِذَا نَظَرَ إِلَي أَصْحَابِ الدُّنْيَا
در مقام رضا هنگامى كه به دنياداران مىنگريست
﴿1﴾
الْحَمْدُ لِلَّهِ رِضًى بِحُكْمِ اللَّهِ ، شَهِدْتُ أَنَّ اللَّهَ قَسَمَ مَعَايِشَ عِبَادِهِ بِالْعَدْلِ ، وَ أَخَذَ عَلَى جَمِيعِ خَلْقِهِ بِالْفَضْلِ
(1) سپاس از خداوند و هستم رضا
به درگاه يزدان به حكم قضا
گواهم كه يزدان با عدل و داد
بهر بندهاى سهمى از رزق داد
به احسان نظر كرد بر بندگان
به مخلوق خود هست روزى رسان
﴿2﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ لَا تَفْتِنِّي بِمَا أَعْطَيْتَهُمْ ، وَ لَا تَفْتِنْهُمْ بِمَا مَنَعْتَنِي فَأَحْسُدَ خَلْقَكَ ، وَ أَغْمَطَ حُكْمَكَ .
(2) خدايا بجان محمد (ص) درود
تو بفرست و بر عترتش آنكه بود
چو بخشيدى از لطف بر ديگران
مسازم تو آشفته از بهر آن
ز من منع كردى گر اى كردگار
بر آن، ديگران را مفرما دچار
نورزم حسد نيز بر ديگران
سبك نشمرم حكمت اى مهربان
﴿3﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ طَيِّبْ بِقَضَائِكَ نَفْسِي ، وَ وَسِّعْ بِمَوَاقِعِ حُكْمِكَ صَدْرِي ، وَ هَبْ لِيَ الثِّقَةَ لِأُقِرَّ مَعَهَا بِأَنَّ قَضَاءَكَ لَمْ يَجْرِ إِلَّا بِالْخِيَرَةِ ، وَ اجْعَلْ شُكْرِي لَكَ عَلَى مَا زَوَيْتَ عَنِّي أَوْفَرَ مِنْ شُكْرِي إِيَّاك عَلَي مَا خَوَّلْتَنِي
(3) خدايا بجان محمد (ص) درود
تو بفرست و بر عترتش آنكه بود
رضايم بفرما به حكم قضا
گشايش بده سينهام با صفا
وثوقم بيافزا كنم اعتراف
كه هرگز قضايت نباشد خلاف
بود خير بر بنده حكم قضا
بدينسان بگويم سپاس ترا
و گر منع سازى كنم، شكر بيش
به چيزى كه بخشيده باشى ز پيش
﴿4﴾
وَ اعْصِمْنِي مِنْ أَنْ أَظُنَّ بِذِي عَدَمٍ خَسَاسَةً ، أَوْ أَظُنَّ بِصَاحِبِ ثَرْوَةٍ فَضْلًا ، فَإِنَّ الشَّرِيفَ مَنْ شَرَّفَتْهُ طَاعَتُكَ ، وَ الْعَزِيزَ مَنْ أَعَزَّتْهُ عِبَادَتُكَ
(4) نگهدارم اى پاك پروردگار
كه هرگز ندانم تهيدست خوار
برم نيز خود بر توانگر گمان
كه او هست والاتر از ديگران
چه، آنكس بود برتر از همگنان
كه طاعت كند از تو اى مهربان
عزيز است در نزد صاحبنظر
كه بخشد همى عزتش دادگر
﴿5﴾
فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ مَتِّعْنَا بِثَرْوَةٍ لَا تَنْفَدُ ، وَ أَيِّدْنَا بِعِزٍّ لَا يُفْقَدُ ، وَ اسْرَحْنَا فِي مُلْكِ الْأَبَدِ . إِنَّكَ الْوَاحِدُ الْأَحَدُ الصَّمَدُ ، الَّذِي لَمْ تَلِدْ وَ لَمْ تُولَدْ وَ لَمْ يَكُنْ لَكَ كُفُواً أَحَدٌ .
(5) پس اينك بجان محمد (ص) درود
تو بفرست و بر عترتش آنكه بود
عطا كن به ما ثروتى مستدام
بدانسان كه هرگز نگردد تمام
كرم كن به ما عزتى بيزوال
كه بر جا بود از تو اى ذوالجلال
ازيرا كه هستى تو يكتا خدا
نه زائى، نه زائيده ديگر ترا
نه همدوش و همتا ترا اى صمد
چو هستى تو يكتا و بيتا احد