دعای 35 ( دعا در رضا و خشنودی به داده‌های الهی ) ترجمه حسین عماد زاده اصفهانی

(1) سپاس پروردگارى را كه فرمان قضا و قدر به دست اوست. راضيم به حكم او و به هر چه تقدير كرده از بلايا و سختيها زيرا عقيده دارم كه هر چه به هر كه عنايت فرموده از روى عدالت و انصاف بوده‌

(2) و مرا از آنچه عطا فرمودى در فتنه ميفكن و به آنچه مرا از آن محروم ساختى آزمايش مكن. مبادا حسد برم و تكبر ورزم و راه عصيان گيرم.

(3) پروردگارا درود و رحمت بر پيغمبر گراميت باد دل مرا به حكم خود راضى كن و سينه مرا براى رضاى به قضاى خود شرح صدر بخش تا به هر چه داده‌اى راضى باشم و سپاس گذارم خدايا اعتماد و يقين به من ببخش تا اقرار كنم به اين كه قضاء و قدر تو جز به خير و صلاح بندگانت اجرا نشده. خدايا سپاسگزارى من از نعم بى‌پايان تو ناچيزتر و عطاياى تو افزونتر از شكر و سپاس است‌

(4) خدايا مرا از گناهان بد نگاهدار تا از فقر و احتياج و دنائت و خست طبع مصون باشم و از ظن بد نگاهدار تا به ارباب مال و جاه جهان طمع و توقع نكنم زيرا شريف و بزرگ آن است كه فرمان تو را برد و پيروى احكام تو باشد عزيز كسى است كه مورد توجه و تفضل تو واقع شود و اين درجات جز در سايه‌ى عبادت و پرستش تو حاصل نمى‌شود.

(5) خدايا رحمت فرست بر محمد و آل او و ما را به توانگرى و بى‌نيازى متمتع و برخوردار گردان كه فناپذير نباشد به عزتى قوت ده كه ناقص نگردد تا به حريم پادشاهى تو و سلطنت نامتناهى تو قرين و نزديك گردم. خدايا تو يكتا و بى‌همتائى، تو بى‌شريك و بى‌اجزائى تو آنى كه زائيده نشدى و مولودى ندارى و شبيه و نظيرى براى تو نيست. ز لطفت همى چشم داريم نيز بر اين بى‌بضاعت ببخش اى عزيز كس از من سيه نامه‌تر ديده نيست كه هيچم فعال پسنديده نيست جز اين كه اعتمادم به يارى توست اميدم به آمرزگارى توست بضاعت نياوردم الا اميد خدايا ز عفوم نكن نااميد