دعای 52 ( دعا برای اصرار در درخواست از خداوند ) ترجمه جواد قيومی اصفهانی

(1) اى خدائى كه چيزى در آسمان و زمين بر او پوشيده نمى‌باشد، و اى خداى من چگونه بر تو پنهان باشد آنچه خود آن را آفريده‌اى، و چگونه ندانى و احاطه نداشته باشى آنچه را تو خود محكم و استوار نموده‌اى، يا چگونه از تو پنهان شود آنچه تو آن را تدبير مى‌نمائى، يا چگونه مى‌تواند از تو بگريزد كسى كه جز به وسيله‌ى روزى تو حيات و زندگى براى او نيست، يا چگونه از تو رهايى يابد كسى كه جز در مملكت تو راهى براى او نمى‌باشد.

(2) منزه و پاكى، ترسنده‌ترين آفريدگانت داناترين آنها به توست، و افتاده‌ترين آنان در درگاهت عمل‌كننده‌ترين ايشان است به فرمان تو، و خوارترين آنها نزد تو كسى است كه تو او را روزى مى‌دهى و او غير تو را مى‌پرستد.

(3) پاك و منزهى، كسى كه به تو شرك ورزد و پيامبرانت را تكذيب كند از پادشاهيت نمى‌كاهد، و كسى كه حكم تو را نپسندد توانائى بازگرداندن فرمانت را ندارد، و كسى كه توانائيت را تكذيب نمايد نتواند خود را از تو بازدارد، و كسى كه جز تو را بپرستد از تو نمى‌تواند فرار كند، و كسى كه ديدار تو را نپسندد در دنيا عمر طولانى ندارد.

(4) منزه و پاكى، چه بزرگست مرتبه‌ى تو، و چه غالب است پادشاهيت، و چه شديد است قدرتت، و چه جارى و نافذ است فرمانت،

(5) منزه و پاكى، مرگ را بر همه‌ى آفريدگانت، آنكه تو را يگانه دانست و آنكه به تو كافر شد، مقدر كرده‌اى، و همه مرگ را مى‌چشند، و يكسره به سوى تو بازمى‌گردند. پس تو جاويد و برترى، جز تو خدائى نيست يگانه‌اى و براى تو شريكى نمى‌باشد،

(6) به تو ايمان آورده‌ام و پيامبرانت را تصديق نموده، و كتابت را پذيرفته، و به هر معبودى جز تو كافر گشتم، و از هر كه جز تو را پرستيد بيزار شدم.

(7) خداوندا! صبح و شام مى‌كنم در حاليكه عمل و كردارم را اندك ديده و به گناهم اعتراف و به خطاها و كارهاى ناروايم اقرار دارم، به سبب افراط و تجاوز از حد بر خود ذليل و خوارم، كردارم مرا هلاك ساخته و هواى نفس و خواهشم تباهم گردانيده، و شهوات و پذيرفتن خواهشهاى نفسم مرا بى‌بهره نموده است.

(8) اى مولايم پس از تو مى‌خواهم، خواست آنكه بر اثر آرزوى درازش به كار بيهوده مشغول، و تن او از جهت آرميدن رگهايش غافل و بى‌خبر، و دلش به سبب بسيارى نعمت و بخشش بر او گرفتار و پيرو هوا و خواهش، و انديشه‌اش براى آنچه به سوى آن بازمى‌گردد اندك است،

(9) خواست كسى كه آرزو بر او چيره گشته و خواهش نفس گرفتارش كرده، و دنيا بر او تسلط يافته، و مرگ بر او سايه انداخته، خواست كسى كه گناهانش را بسيار دانسته، و به خطا و كار بيجاى خود اقرار كرده، خواست كسى كه پروردگارى و دوستى براى او جز تو نيست، و رهاننده‌اى براى او از تو، و پناهگاهى براى او از تو جز به سوى تو نمى‌باشد.

(10) خدايا! به حق خودت كه بر همه‌ى آفريدگانت واجب و لازم است، و به نام بزرگت كه پيامبرت را فرمان دادى تا تو را با آن تسبيح كند، و به حق بزرگى ذات بزرگوارت كه كهنه و دگرگون نمى‌شود، و تغيير حال نمى‌يابد، و فناء و نيستى نمى‌پذيرد، از تو مى‌خواهم كه بر محمد و خاندان او درود فرست، و مرا به وسيله‌ى عبادت و بندگيت از هر چيز بى‌نياز گردانى، و به ترس از خود دوستى دنيا را از من زائل نمائى، و به رحمت و مهربانيت مرا به بسيارى كرامت و بخشش خود بازگردانى.

(11) از اينرو به سوى تو مى‌گريزم، و از تو مى‌ترسم، و از تو فريادرسى مى‌طلبم، و به تو اميدوارم، و تو را مى‌خوانم، و به سوى تو پناه مى‌برم، و به تو اطمينان دارم، و از تو درخواست مى‌نمايم، و به تو ايمان مى‌آورم، و بر تو و بر جود و بخششت توكل و اعتماد مى‌نمايم.