دعای 52 ( دعا برای اصرار در درخواست از خداوند ) ترجمه محسن محمود زاده

(1) اى خدايى كه در زمين و آسمان چيزى بر او پنهان نيست، و چگونه بر تو پنهان باشد اى خداى من آنچه را كه خود آفريده‌اى؟ و چگونه احاطه نداشته باشى بر آنچه خود صنعت كرده‌اى؟ يا چگونه از تو پوشيده ماند آنچه را كه خود تدبير فرموده‌اى؟ يا چگونه توانايى گريز از تو داشته باشد كسى كه زنده بودنش جز به روزى تو نيست؟ يا چگونه از تو نجات يابد كسى كه در غير مملكتت راهى برايش نيست؟

(2) پاك و منزهى تو ترسنده‌ترين آفريده‌هايت از تو آنانند كه بيشتر تو را مى‌شناسند، و خاضع‌ترين آنها براى تو آنانند كه به پيروى تو آگاه‌ترند، و پست‌ترين آنان نزد تو آنانند كه تو روزى‌اش مى‌دهى و او غير تو را عبادت مى‌كند.

(3) پاك و منزهى تو، از سلطنتت نمى‌كاهد آنكه به تو شرك آورد و فرستادگانت را تكذيب كرد، و توانايى برگرداندن فرمان تو ندارد آنكه قضاء و قدرت را نپسنديده، و خود را از تو باز نمى‌دارد كسى كه قدرتت را انكار كرد، و از دستت نمى‌رهد آنكه غير تو را پرستيد، و در دنيا عمر دراز نيابد كسى كه ديدار تو را ناپسند داشته.

(4) پاك و منزهى تو چه بزرگ است مرتبه‌ات، و چه غالب است پادشاهيت، و چه شديد است نيرويت، و چه نافذ است فرمانت.

(5) پاك و منزهى تو، بر تمام آفريده‌هايت مرگ را مقدر كردى؛ چه بر آنكه به يگانگى تو ايمان داشت و چه بر آنكه به تو كافر شد، و همگى طعم مرگ را مى‌چشند، و همگى به سوى تو باز مى‌گردند، پس تو جاويد و برترى، خدايى جز تو نيست يكتايى و شريكى برايت نيست.

(6) به تو ايمان آورده‌ام، و رسولانت را تصديق كرده‌ام، كتابت را پذيرفته‌ام، و به هر معبودى غير تو كافر شده‌ام، و از كسى كه غير تو را پرستيد بيزارى جسته‌ام.

(7) بارخدايا من به صبح و شام درآمدم در حالى كه عملم را كم مى‌دانم، و به گناهم معترفم، به خطاهايم اقرار دارم، من به سبب زياده‌روى درباره‌ى خود خوار شده‌ام، عملم مرا هلاك كرده، و هواى نفسم مرا تباه ساخته، و شهواتم مرا محروم گردانيده.

(8) پس اى مولاى من از تو مى‌خواهم خواستن كسى كه در اثر درازى آرزو خود را به بيهودگى انداخته، و بدنش براى آرامش او غافل مانده، و دلش به زيادى نعمت‌ها بر او مفتون خوشى شده و فكرش براى آخرتى كه او به آنجا باز مى‌گردد اندك است.

(9) خواستن كسى كه آرزو بر او چيره شده، و هواى نفس به فتنه‌اش انداخته، و دنيا بر او دست يافته، و مرگ بر او سايه افكنده، خواستن آنكه گناهانش را زياد مى‌داند، و به خطايش اعتراف دارد، خواستن كسى كه پروردگارى غير تو برايش نيست، و سرپرستى جز تو ندارد، و رهاننده‌اى از تو براى او نيست، و پناهى از تو جز به سوى خودت برايش نيست.

(10) خداى من از تو مى‌خواهم به حق تو كه بر همه آفريدگانت واجب است، و به نام بزرگت كه پيامبرت را امر كردى تا به آن تسبيحت كند، و به عظمت ذات بزرگوارت كه كهنه و دگرگون نشود، و تغيير حال و نيستى نپذيرد، كه بر محمد و آل محمد درود فرستى، و به عبادت خود از هر چيز بى نيازم فرمايى، و به ترس از خود اندوه دنيا از من بزدايى، و به رحمت خود مرا با كرامتهاى بسيارت بازگردانى.

(11) پس به سوى تو مى‌گريزم، و از تو مى‌ترسم، و به تو استغاثه مى‌كنم، و تنها به تو اميد دارم، و تو را مى‌خوانم، و به تو پناه مى‌برم، و به تو اعتماد مى‌كنم، و تنها از تو يارى مى‌طلبم، و به تو ايمان دارم، و بر تو توكل مى‌كنم، و بر جود و كرمت تكيه كرده و پشت گرمم.