دعای 52 ( دعا برای اصرار در درخواست از خداوند ) ترجمه فیض الاسلام (تصحیح جامعه مدرسین)

(1) اى خدائى كه چيزى در زمين و آسمان بر او پوشيده نمى‌باشد (و مراد از زمين و آسمان دائره امكان و وجود است) و چگونه بر تو پنهان باشد اى خداى من آنچه تو خود آن را آفريده‌اى، و چگونه ندانى آنچه را تو خود محكم و استوار انجام داده‌اى، يا چگونه از تو پنهان شود آنچه تو آن را تدبير مى‌نمائى، يا چگونه مى‌تواند از تو بگريزد كسى كه جز به وسيله‌ى روزى تو حيات و زندگى براى او نيست، يا چگونه از تو رهائى يابد كسى كه در جز مملكت تو راهى براى او نمى‌باشد،

(2) منزه و پاكى، ترسنده‌ترين آفريده شدگانت مر تو را داناترين آنها به تو است، و افتاده‌ترين آنان در درگاهت عمل‌كننده‌ترين ايشان است به فرمان تو و خوارترين آنها نزد تو كسى است كه تو او را روزى مى‌دهى و او جز تو را مى‌پرستد،

(3) منزه و پاكى تو كسى كه به تو شرك آورد و پيغمبرانت را به دروغ نسبت دهد از پادشاهيت نمى‌كاهد، و كسى كه حكم تو را نپسندد توانائى ندارد كه فرمانت را باز گرداند، و كسى كه توانائيت را تكذيب نمايد نتواند خود را از تو باز دارد، و كسى كه جز تو را بپرستد از (تسلط) تو درنمى‌گذرد، و كسى كه ديدار (جزاى) تو را نپسندد در دنيا طول عمر نمى‌يابد،

(4) منزه و پاكى تو! چه بزرگ است مرتبه‌ى تو، و چه غالب است پادشاهى تو، و چه سخت است نيروى تو، و چه جارى و روان است فرمان تو

(5) منزه و پاكى تو! مرگ را بر همه‌ى آفريدگانت: آنكه تو را يگانه دانست، و آنكه به تو كافر شد مقدر كرده‌اى، و همه (تلخى) مرگ را چشنده هستند، و همه به سوى تو باز گردند (روز قيامت) پس تو جاويد و برترى جز تو معبود به حقى نيست يگانه‌اى كه براى تو شريكى نمى‌باشد

(6) به (يگانگى) تو ايمان آوردم، و پيامبرانت را تصديق نمودم، و كتاب تو (قرآن) را پذيرفتم، و به هر معبودى جز تو كافر گشتم، و از هر كه جز تو را پرستيد بيزار شدم،

(7) بار خدايا من داخل در صبح و داخل در شب مى‌شوم در حاليكه كردار (خوب) خود را اندك مى‌بينم، و به گناه و خطاهاى خود اقرار دارم، من به سبب اسراف و تجاوز از حد تو بر خود (در درگاه تو) خوارم، كردارم مرا هلاك ساخته و هواى نفسم تباهم كرده، و شهوتها مرا (از خيرها) محروم نموده،

(8) پس از تو مى‌خواهم اى مولاى من خواستن كسى كه بر اثر آرزوى درازش بكار بيهوده مشغول، و بدن او از جهت آرامش رگهايش غافل، و دلش به سبب بسيارى نعمتها بر او گرفتار، و انديشه‌اش براى آنچه به سوى آن (سراى آخرت) اندك است،

(9) درخواست كسى كه آرزو بر او چيره گشته، و خواهش نفس گرفتارش كرده، و دنيا بر او تسلط يافته، و مرگ بر او سايه انداخته، درخواست كسى كه گناهانش را بسيار دانسته و به خطا و كار بيجاى خود اقرار كرده درخواست كسى كه پروردگارى، و دوستى براى او جز تو نيست، و رهاننده‌اى براى او از تو، و پناهگاهى براى او از تو جز به سوى تو نمى‌باشد،

(10) اى خداى من بحق خودت كه بر همه آفريدگانت واجب و لازم است، و به نام بزرگت كه پيغمبرت را فرمان دادى تا تو را به آن نام تسبيح كند، و به حق بزرگى ذات بزرگوارت كه كهنه و دگرگون نمى‌شود و تغيير حال نمى‌يابد و فناء و نيستى نمى‌پذيرد، كه بر محمد و آل محمد درود فرستى، و مرا به وسيله‌ى عبادت و بندگيت از هر چيز بى‌نياز گردانى، و به ترس از خود دوستى دنيا را از من زايل نمائى، و به رحمت و مهربانيت مرا به بسيارى كرامت و بخشش خود بازگردانى،

(11) پس از اين رو به سوى تو مى‌گريزم و از تو مى‌ترسم تو از تو فريادرسى مى‌طلبم و به تو اميدوارم و تو را مى‌خوانم و به سوى تو پناه مى‌برم و به تو اطمينان دارم، و از تو يارى مى‌طلبم و به تو ايمان دارم و بر تو و بر جود و بخشش تو توكل و اعتماد مى‌نمايم