دعای 52 ( دعا برای اصرار در درخواست از خداوند ) ترجمه لطیف راشدی

(1) اى خدايى كه چيزى در آسمان و زمين بر تو پوشيده نيست، خداوندا! چگونه بر تو پوشيده باشد در حالى كه تو خود آن را خلق كرده‌اى؟ چگونه قابل شمارش نباشد، آن چيزى را كه تو ساخته‌اى؟ يا چگونه پوشيده باشد بر تو آنچه كه خود تدبيرش نموده‌اى؟ يا چگونه مى‌تواند از تو فرار كند كسى كه زندگى و رزقش در دست تو است؟ يا چطور كسى كه راهى در غير مملكت تو ندارد از تو نجات پيدا كند؟

(2) (خدايا!) پاك و منزهى تو، ترسنده‌ترين خلق تو پيش تو عالمترين آنها به توست، و افتاده‌ترين آنها در بارگاه، كسى است كه بيشتر اطاعتتت مى‌كند، و كسى كه تو او را روزى مى‌دهى و او ديگرى را مى‌پرستد، پست‌ترين آنان است.

(3) الها! پاك و منزهى تو، كسى كه مشرك به تو شود و فرستادگانت را تكذيب كند به حكومتت نقصى وارد نمى‌كند، و كسى كه امر تو را نپسندد نمى‌تواند آن را رد، و هر كه قدرت تو را تكذيب كند نمى‌تواند مقاومت كند و هر كه غير از تو را پرستش كند از دست قدرت تو بيرون نيست، و كسى كه ديدار تو را ناپسند مى‌داند در دنيا تا ابد زندگى نمى‌كند.

(4) خداوندا! پاك و منزهى تو، چه قدر مقام تو بزرگ است، و سلطنت قاهر است، و قوت و قدرتت شديد، و امرت نافذ است.

(5) (خدايا!) پاك و منزهى تو، براى همه‌ى بندگانت مرگ را قرار داده‌اى، چه كسانى كه تو را به يكتايى مى‌پرستند و چه كسانى كه به تو كافر شدند، همگى مرگ را خواهند چشيد و همه به سوى تو بازمى‌گردند، پس تو مبارك و والا مرتبه‌اى، خدايى جز تو نيست، يكتايى و شريكى براى تو نيست.

(6) من به تو ايمان آوردم، و فرستادگانت را تصديق كردم و كتاب تو را قبول كردم، و نسبت به هر معبودى به غير از تو كافر شدم، و از هر كه غير تو را عبادت كند بيزارم.

(7) خداوندا! در حالى كه صبح را به شب و شب را به صبح مى‌رسانم همواره عملم را براى تو قليل و كم مى‌پندارم به گناهم اعتراف مى‌كنم و به خطايم اقرار مى‌كنم، من به خاطر تعمدى بر خودم ذليل هستم و عملم مرا به هلاكت انداخته، و هواى نفس مرا پست كرده، و شهوتهايم مرا محروم نموده است.

(8) مولاى من! پس از تو خواهش مى‌كنم، خواهش كسى كه به خاطر آرزوهاى طولانى و دراز به بيهوده كارى پرداخته، و به خاطر بى‌حركتى رگها، بدنش غافل شده، و قلب و دلش به خاطر زيادى نعمتها فريفته شده، و فكرش درباره‌ى راهى كه در پيش رو دارد اندك است.

(9) خواهش و درخواست كسى كه آرزوها بر او غلبه كرده‌اند و هواى نفس او را فريب داده، و دنيا بر او مسلط شده و سايه‌ى مرگ بر روى اوست، خواهش و درخواست كسى كه گناهانش زياد و به خطايش اعتراف مى‌كند، درخواست كسى كه جز تو خداوندى براى او نيست و سرپرست و نجات دهنده‌اى غير از تو ندارد، و هيچ پناهگاهى غير از تو براى او نيست.

(10) خدايا! از تو خواهش مى‌كنم به حق واجبى كه بر همه‌ى مخلوقاتت دارى و به اسم اعظمت كه امر كردى به رسولت تا به آن اسم تو را تسبيح گويد، و به بزرگى ذات كريمت كه هرگز فرسودگى و تغيير در آن نيست و دگرگونى و نابودى نمى‌پذيرد كه بر محمد و خاندانش درود فرستى و مرا از هر چيزى بى‌نياز كنى به وسيله‌ى عبادتت و به وسيله‌ى ترس از خودت مرا از غم دنيا تسليت گويى، و با رحمت خود من را با كرامتهاى فراوانت بازگردانى.

(11) پس من به سوى تو مى‌گريزم و از تو مى‌ترسم، و از تو يارى مى‌خواهم و تنها از تو اميد دارم و تو را مى‌خوانم و به تو پناه مى‌آورم و به تو اطمينان دارم و تنها از تو كمك مى‌خواهم و به تو ايمان دارم و بر تو توكل مى‌كنم و بر جود و كرمت تكيه دارم.