دعای 52 ( دعا برای اصرار در درخواست از خداوند ) ترجمه تقدسی نيا

(1) اى خدائى كه چيزى در زمين و آسمان بر تو پوشيده و مخفى نيست، و چگونه ممكن است بر تو پنهان باشد - اى خداى من - آنچه تو خود آفريده‌اى؟ و چگونه ممكن است تعدادش را ندانى آنچه را كه تو خود ساخته‌اى؟ يا چگونه ممكن است از نظر تو پنهان بماند آنچه را كه تو تدبير مى‌نمايى؟ يا چگونه ممكن است از تو بگريزد كسى كه جز به وسيله‌ى روزى تو حيات و زندگى برايش مقدور نيست؟ يا چگونه ممكن است از دست تو نجات يابد كسى كه در غير ملك و مملكتت راهى برايش وجود ندارد؟

(2) منزه و پاكى! ترسنده‌ترين مخلوقت از تو كسى است كه از همه داناتر نسبت به تو باشد و خاضع‌ترين آنها در پيشگاه تو كسى است كه به طاعتت عامل‌تر باشد، و خوارترين بندگان در نظرت كسى است كه تو روزيش مى‌دهى و او ديگرى را عبادت مى‌كند.

(3) منزه و پاكى! كسى كه براى تو شريك قائل شود و پيامبرانت را تكذيب كند از سلطه و پادشاهى‌ات نمى‌كاهد، و كسى كه حكم تو را نپسندد نمى‌تواند فرمانت را رد كند، و كسى كه قدرتت را منكر شود نمى‌تواند از قلمرو قدرتت خارج گردد، و كسى كه غير تو را عبادت كند نمى‌تواند از عذاب و كيفرت رهائى يابد، و كسى كه ديدار و لقاى تو را دوست ندارد نمى‌تواند در دنيا پايدار بماند.

(4) منزه و پاكى! چه بزرگ است قدر و مرتبه‌ى تو، و چه غالب و قاهر است سلطنت و پادشاهى تو، و چه سخت و شديد است توانائى و نيروى تو، چه نافذ است فرمانت.

(5) منزه و پاكى! مرگ را بر همه‌ى آفريدگانت مقدر فرموده‌اى! چه آن كسى كه تو را يگانه داشت، و چه آن كه به تو كافر شد، و همه‌ى آنان مرگ را خواهند چشيد، و به سوى تو باز مى‌گردند، بنابراين تو پربركت و از همگان برترى، معبودى جز تو نيست، تنهايى و هيچ شريكى ندارى.

(6) به تو ايمان آوردم، و پيامبرانت را تصديق نمودم، و كتابت را پذيرفتم ، و به هر معبودى غير تو كافر شدم، و از هر كس كه غير تو را پرستش كند بيزارم.

(7) بار خدايا! من درحالى شب را به روز و روز را به شب مى‌آورم كه عمل خود را بسيار اندك مى‌شمارم، و به گناهم معترفم، و به خطاى خود اقرار دارم و به خاطر اسراف بر نفسم خوار و ذليلم، و شهواتم مرا محرومم گردانيده است.

(8) پس اى مولاى من! از تو درخواست مى‌كنم مانند درخواست كسى كه به سبب آرزوهاى طولانى به كارهاى بيهوده پرداخته، و بدنش به علت تن پرورى و بى حركتى غافل و بى‌خبر مانده، و دلش به خاطر نعمت‌هاى فراوان گرفتار و مفتون گشته، و فكر و انديشه‌اش در فرجام كارش بسيار كم به راه افتاده.

(9) و همچنين مانند درخواست كسى كه آرزو بر او چيره گشته، و هواى نفسش گرفتارش ساخته، و دنيا بر او تسلط يافته، و مرگ بر او سايه افكنده، و مانند درخواست كسى كه گناه فراوان انجام داده و به خطاى خود اعتراف نموده، و مانند درخواست كسى كه جز تو پروردگارى ندارد، و ولى و سرپرستى جز تو ندارد، و نجات دهنده‌اى غير از تو نمى‌يابد، و پناهگاهى براى او جز به سوى تو نمى‌باشد.

(10) پس اى خداى من! از تو درخواست مى‌كنم به حق تو كه بر همه‌ى آفريدگانت واجب است، و به اسم بزرگت كه به پيامبرت فرمان دادى كه تو را با آن اسم تسبيح گويد، و به جلال ذات كريمت كه نه فرسوده مى‌شود، و نه تغيير حال مى دهد، و نه دگرگون مى‌يابد، و نه فنا مى‌پذيرد كه بر محمد و آل محمد درود فرست، و مرا به وسيله عبادت و زندگيت از هر چيز بى‌نياز گردان، و به وسيله خوف و ترس از تو دوستى دنيا را از من زايل فرما، و به وسيله رحمتت كرامت‌هاى فراوانت را دوباره به من باز گردانى.

(11) بنابراين به سوى تو فرار نمى‌كنم، و از تو مى‌ترسم، و از تو فرياد رسى مى‌خواهم، و به تو اميدوارم، و تو را مى‌خوانم، و به سوى تو پناه مى‌برم، و به تو اطمينان دارم، و از تو مدد و يارى مى‌طلبم، و به تو ايمان مى‌آورم و بر تو توكل مى‌نمايم، و بر وجود و كرمت اعتماد مى‌ورزم.