دعای 52 ( دعا برای اصرار در درخواست از خداوند ) ترجمه سید كاظم ارفع

(1) اى خدايى كه هيچ چيز در زمين و آسمان از ديدش پنهان نيست و چگونه پنهان باشد بر تو اى خداى من در حالى كه تو خود آنها را آفريده‌اى و چگونه شمارش آن را ندانى در حالى كه به آن شكل داده‌اى و يا چگونه از تو غايب باشند در حالى كه تو آن را تدبير فرموده‌اى. و يا چگونه از تو بگريزد كسى كه زندگى‌اش وابسته به روزى توست و يا چگونه از تو نجات يابد كسى كه در جز مملكت تو راهى برايش نيست.

(2) منزهى تو! آگاه‌ترين بندگانت كسى است كه خوف و خشيت بيشترى نسبت به تو داشته باشد و عمل‌كننده‌ترين بندگانت به دستوراتت خاضع‌ترين آنهاست و بدبخترين آنها نزد تو آن كسى است كه تو روزى‌اش مى‌دهى و او غير تو را بندگى مى‌كند.

(3) منزهى تو! آنكه برايت شريك مى‌تراشد و پيامبرانت را تكذيب مى‌كند از سلطنتت نمى‌كاهد. و آنكه از حكم قطعى تو كراهت دارد قادر نيست فرمانت را رد كند و آنكه قدرتت را تكذيب مى‌نمايد قادر نيست خود را از تو باز دارد و آنكه جز تو را مى‌پرستد نمى‌تواند از تصرف تو رهايى يابد و كسى كه ديدارت را در قيامت نمى‌پسندد عمر طولانى نخواهد كرد.

(4) منزهى تو! چه قدرشان تو بزرگ است و سلطه‌ات قاهرانه و قدرتت شديد و فرمانت نافذ است.

(5) منزهى تو! حكم قطعى مرگ را براى جميع مخلوقات اراده كرده‌اى، چه تو را يكتا بدانند و چه به تو كافر باشند و همگى مزه‌ى مرگ را خواهند چشيد و همگى يكسره به سويت باز گردند. پس تو جاويد و برترى و جز تو خدايى نيست. تو يكتايى و شريكى برايت نخواهد بود.

(6) به تو ايمان آوردم، پيامبرانت را تصديق كردم، كتابت را پذيرفتم و به هر خدايى غير از تو كافر شدم و از هر كه غير تو را بندگى كرد بيزارى جستم.

(7) پروردگارا صبح و شام مى‌كنم در حالى كه اعمالم كم است، به گناهم اعتراف دارم و به خطاياى خويش اقرار مى‌كنم. الها من به خاطر ظلم به نفس خويش ذليلم، كارهايم مرا هلاك كرده هواى نفسم مرا اراده نموده و شهواتم مرا محروم نموده است.

(8) بنابراين اى مولاى من از تو مسئلت مى‌جويم همانند مسئلت كسى كه به خاطر آرزوهاى طولانيش بى‌بهره مانده و بدنش به علت بى‌تفاوتى نسبت به جهان آخرت غافل مانده و دلش به خاطر نعمتهاى فراوانى كه نصيبش گشته گرفتار فتنه شده و فكرش براى آنچه كه به سويش باز مى‌گردد كم است.

(9) همانند مسئلت كسى كه آرزو بر او تسلط يافت و هواى نفس او را گرفتار ساخته و دنيا او را اسير خود ساخته و مرگ بر او سايه انداخته است. همانند مسئلت كسى كه گناهانش زياده شده و به خطاياى خويش اعتراف مى‌كند. همانند مسئلت كسى كه پروردگارى غير تو ندارد و سرپرستى غير تو برايش نيست و نجات بخشى براى او از تو و پناهگاهى بر او از تو جز به سويت نمى‌باشد.

(10) خداى من به حق خودت كه بر همه مخلوقات واجب است و به نام بزرگت كه رسولت را فرمان دادى تا بدان نام تو را تسبيح گويد و به بزرگى ذات بزرگوارت كه فرسوده و دگرگون نمى‌شد و تغيير حال و نيستى نمى‌پذيرد از تو مى‌خواهم بر محمد و آل او درود فرستى و مرا به توسط بندگى‌ات از هر چيزى بى‌نياز سازى و به وسيله ترس از خودت نفس را از دوستى دنيا برحذر نمايى و كرامت و رحمت فراوانت را شامل حالم گردانى.

(11) خدايا به سويت فرار مى‌كنم و از تو مى‌ترسم و به تو استغاثه مى‌نمايم و به تو اميدوارم و ترا مى‌خوانم و به سويت پناه مى‌برم و به تو اطمينان دارم و فقط از تو كمك مى‌خواهم و به تو ايمان مى‌آورم و بر جود و كرمت توكل مى‌جويم.