دعای 6 ( دعا برای صبح و شب ) ترجمه عبدالمحمد آيتی

(1) حمد و سپاس خداوندى را كه به قوت خود شب و روز را بيافريد

(2) و به قدرت خويش آن دو را از يكديگر فرق نهاد

(3) و هر يك را حدى محدود و زمانى معين قرار داد.

(4) به تقدير خويش از يكى مى‌كاهد و بر ديگرى مى‌افزايد و بر يكى مى‌افزايد و از ديگرى مى‌كاهد تا بندگانش را توان به دست آوردن قوت باشد و امكان پرورش.

(5) شب را بيافريد تا بندگانش در آن از رنج و تلاش بياسايند و آن را به مثابه پوششى گردانيد تا در آن به خواب راحت روند: تنشان بدان آسوده شود و نيرو گيرد و خود به لذت و كاميابى رسند.

(6) روز را بيافريد تا در روشنايى آن به طلب فضل و نعمت. خداوندى پردازند و رزق او را فراچنگ آرند و در زمين خدا به سير و سفر روند تا هم از نعم اين جهان عاجل برخوردار شوند و هم در آن جهان به سعادت آجل رسند.

(7) به همه اينها كارشان به صلاح مى‌آورد و از كردارهايشان آگاه مى‌شود و مى‌نگرد كه در اوقات فرمانبردارى‌اش چگونه‌اند و اعمال واجب چسان به جاى مى‌آورند و احكام او چسان مجرى مى‌دارند تا بدكاران را به كيفر بد رساند و نيكوكاران را پاداش نيك دهد.

(8) بار خدايا، حمد و سپاس تو را كه پرتو بامدادى آشكار ساختى و ما را از فروغ روز بهره‌مند گردانيدى و جايهايى را كه روزى خود از آنجا فراچنگ مى‌آوريم به ما نمودى و از پيشامدهاى آفات در امان داشتى.

(9) ما و همه چيزها جملگى صبح كرديم و همه از آن توايم: از آسمان و زمين و هر چه در آن دو نهاده‌اى از آرميده و جنبنده و ايستاده و رونده و هر چه بر هواست و هر چه درون زمين است.

(10) صبح كرديم و همه در قبضه قدرت توايم در چنبر ملك و سلطه توايم، مشيت تو ما را در بر گرفته و هر چه كنيم به مشيت تو كنيم و به هر حال كه باشيم بسته تدبير تو باشيم.

(11) ما را كارى نيست جز آنچه تو ما را مقرر داشته‌اى و ما را بهره‌اى نيست جز آنچه تو ما را عطا كرده‌اى.

(12) اين بامدادى است نو دميده و روزى است تازه فرارسيده. بر اعمال ما گواه است. اگر نيكى كنيم، ما را وداع كند به ستايش و اگر بدى كنيم از ما جدا شود به نكوهش.

(13) بار خدايا، بر محمد و خاندانش درود بفرست و روزى ما چنان كن كه اين روز را مصاحبى شايسته باشيم و ما را از آن نگه‌دار كه تركش گوييم در حالى كه مرتكب گناهى كوچك يا بزرگ شده باشيم.

(14) خداوندا، ما را در اين روز از حسنات پاداشى جزيل عنايت‌كن و از سيئات دور بدار. بامداد و شامگاهش را براى ما پر از سپاس و ستايش و پاداش و ثواب و بخشش و نيكى گردان.

(15) بار خدايا، چنان كن كه فرشتگانى كه اعمال ما را مى‌نويسند از نوشتن اعمال بد ما در رنج نيفتند. نامه‌هاى عمل ما را از حسنات پرساز و ما را به اعمال ناپسندمان در نزد آنان خوار مگردان.

(16) بار خدايا، در هر ساعت از ساعتهاى روز از سوى بندگانت براى ما حظى قرار ده و از سپاسگزارى نصيبى و از فرشتگانت گواه راستينى.

(17) بار خدايا، بر محمد و خاندانش درود بفرست و ما را از پيش رو و پشت سر و جانب راست و جانب چپ و از هر طرف حفاظت فرماى، آن سان كه از معصيت تو در امان مانيم و به اطاعت تو راه يابيم و هر چه كنيم در طريق محبت تو باشد.

(18) بار خدايا، بر محمد و خاندانش درود بفرست و ما را در اين روز و اين شب و هر روز به انجام دادن كارهاى نيك و دورى از كارهاى ناپسند توفيق ده و به شكر نعمتها و پيروى از سنتها و دورى از بدعتها و امر به معروف و نهى از منكر و پاسداشت اسلام و نكوهش باطل و خوار داشت آن، و نصرت حق و عزيز داشتن آن و راهنمايى گمگشتگان و يارى ناتوانان و فريادرسى ستمديدگان، توفيق ده.

(19) بار خدايا، بر محمد و خاندانش درود بفرست و اين روز را براى ما مباركترين روزى گردان كه ديده‌ايم و نيكوترين مصاحبى كه به صحبت داشته‌ايم و بهترين وقتى كه به سر آورده‌ايم.

(20) از ميان بندگانت كه شب و روز بر آنان مى‌گذرد ما را خرسندترين آنان گردان و سپاسگزارترين بهره‌گيران از نعمتهايت و پايدارترين رهسپاران بر وفق آيينت و حذر كننده‌ترين كسان از آنچه به ترك آن فرمان داده‌اى.

(21) بار خدايا، تو را به شهادت مى‌گيرم و تو شهادت را بسنده‌اى، و آسمان تو را و ساكنانش را و زمين تو را و ساكنانش را از فرشتگانت و همه آفريدگانت، در اين روز و در اين ساعت و در اين شب و در اين مكان به شهادت مى‌گيرم كه گواهى دهم كه تو خداى يكتايى و جز تو خدايى نيست، تويى آن كه برپاى دارنده عدالت بود و در داورى دادگر بود و به بندگان مهربان بود و فرمانرواى جهان بود و بر همه آفريدگان رحمت آورد.

(22) شهادت مى‌دهم كه محمد بنده توست و پيام‌آور توست و برگزيده‌ترين آفريدگان توست: او را به ابلاغ رسالت خويش برانگيختى آن را ابلاغ كرد، فرمانش دادى كه امت خود اندرز دهد، اندرز داد.

(23) بار خدايا، بر محمد و خاندانش درود بفرست، بيشترين درودى كه به يكى از آفريدگان خويش فرستاده‌اى. و از سوى ما او را بهترين چيزى عطا كن كه به يكى از بندگان خويش عطا كرده‌اى و برترين و كرامندترين پاداشى ارزانى دار كه بر پيامبران خود از سوى امتشان ارزانى داشته‌اى.

(24) تو هستى كه نعمتهاى كرامند مى‌دهى و تويى كه گناهان بزرگ را مى‌آمرزى و تويى از هر مهربانى مهربان‌تر. پس درود بفرست بر محمد و خاندان طيب و طاهر او آن نيكان برگزيدگان.