دعای 6 ( دعا برای صبح و شب ) ترجمه محمد حسین سلطانی لرگانی کجوری

(1) ستايش درگه آنى كه يكتاست و گرداننديى بر روز و شبهاست كه او اين روشنى و ظلمت و تار ز دست قدرت او شد پديدار شب و روزى وجود آورده با هم كه اين دو آيت عظما در عالم كه در دنبال هم در عين دقت ز لطفش صنعتى ابراز خلقت‌

(2) در اين صنعت لطيفه برده در كار نيفتد روزهايش با شب تار ميان اين دوتا رنگ تمايز كه با هم در تضاد وليك حائز به دنبال هم وليكن در ابهام نه شب شد روز نى روزش شده شام‌

(3) دوان دنبال يكديگر شتابان نشد وقفه ز چرخشها به دوران مقرر عمر بر هر يك خداوند كه هر يك را حدودى هست دربند

(4) كه اين دو بحر امواجش تلاطم نه در هم رفته نى يكديگرى گم مع ذلك بهم باشند مربوط كشيدى در پى هم گشته مضبوط چنينش خواسته يكتا خداوند ز حكمت بر حياتى اينچنين بند بر اين دريا كه نورش هست در اوج زند بر ساحل حكمت همى موج شب و روز آشنا و در تلاشند به تحكيم مبانى معاشند كه شب با روز دو يار وفادار به تحكيم مبانى لذت كار براى خلق خود ابراز صنعت به تامين معاش از بدو خلقت‌

(5) كه شب را در پناه و در سكوتش به آرامش ز خوابى در نمودش كه تا از خستگى روز در كار برآسايند تا از خواب بيدار و شب را پوشش از بهر مصاعب در اين دنيا كه در رنج و متاعب كند خوابى بدن آرامشى را ز شب شد مايه آسايشى را و لذتها و شهوتهاى دنيا نهاد شب شده در آن هويدا در اين زندان نشاط زندگانى بر اين دنيا ز شب شد بايگانى‌

(6) ولى اين روز را از بهر پويش محيط كار ناميدند و كوشش كه تا در روشنى خور ز هر سو تلاشى بر معاشى در تكاپو به نعمتهاى حق زين راه پويش جهت را بر معاشش كرده كوشش بر آن قسمت كه حق كرده مقرر رود در جستجويش بر مقدر كه هم ترميم دنيا كسب و كارش و هم تامين عقبا اعتبارش‌

(7) و او يكسان به سوى بندگانش نگه در كار ظاهر يا نهانش كه تا خلقش از اين نعمت در ايام ز فرمانش چگونه داده انجام و تا آنجا كج‌انديشان و اوباش كه نيكى بر بدى دادند پاداش به فكر فتنه و راه فسادى گرفته راه در پيش از عنادى بر آنان از سزاى خود ز كردار ببينندى عذاب از حق ته نار و نيكوكارها و راست كردار ز پاداشش عدن بر او سزاوار

(8) الهى برترينهايى ز قدرت كه دامن بر افق را داده زينت ز زينت بر فلق بنموده هموار كه بگرفته گريبان شب تار و شب را روز روشن كرده تبديل از اين رو شب شده دور او به تعجيل ستايش بر چنين خالق سزاوار ز ما بر تو سپاس اى حى غفار ستايش بر خداوندى ز قدرت كه او بشكافته اين قلب ظلمت ز نور خور به اين دشت و دمنها كه چشمان بر جمال روشنيها گشوده شد سپاس تو بگوييم و بر صدق و صفا راهى بجوييم تو اى خالق شب تاريك و ظلمت كه ما در حادثه اندر مذلت و ايمن داشتى ساكت و آرام سكون بخشيده‌اى در فصل و ايام ز آفتها ستيزه‌ها رهيديم نشاط روز و آغازش بديديم‌

(9) ز آفتها ستيزه‌ها رهيديم نشاط روز و آغازش بديديم‌ الهى اين زمينى را ز وسعت كه ما بر دوش او از لطف رحمت و هم اين آسمان خوب و زيبا كه چتر نيلگونش بر سر ما كه شبها روزها از نورهايش ز ظلمتها رها لطف و صفايش خلاصه كارگاه آفرينش به هر نقشى كه دارد او ز بينش سپيد و يا سياه و زشت و زيبا همه مخلوق تو در كل دنيا

(10) جبين بر سجده بنهاده ز طاعت كه محكومند بر امر مطاعت همه در مسكنت نزد تو تحقير تقاضا عذر خود خواهد ز تقصير تو ما را آفريدى رهبرى تو كه ما با جان و دل فرمان بر تو بجز آن قدرتت در رمز بينش كه تا اين چرخ سنگين را به گردش‌

(11) و جز فرمان تو در كاردانى كه بر اين كائناتت حكمرانى ز هر چيزى عطا كردى تو بر ما كه ما برديم سوداى حى دانا و آنچه رزق ارزانى ز رحمت به ما آن مى‌رسد در سهم و قسمت‌

(12) الهى ما هم‌اكنون سوى تو باز كه روز تازه‌اى را كرده آغاز و خلق از اين تمتع زيستن را ز حاجت هر چه شد ارضاء تن را و ما امروز هم چون روز ديگر به شب خواهد رسيد و شب شود سر كه ما اين روز را نيكو بدانيم براى طاعتت تا شب كشانيم و خورشيد شبانگاهى به هنگام وداعمان بگويد او ز ايام اگر با تهنيت گفته است بدرود مسلم كار ما بر طاعتت بود اگر كه روز ما اندر معاصى در آن سر شد و ما بوديم عاصى به ما آن روز نفرين شد سزاوار كه قدرش را ندانستيم در كار

(13) الهى بر محمد هم ز آلش درودت باد بر صدق كمالش و بر ما آنچنان بنماى احوال كه از خور روشنى جان گيردش حال و هر لحظه فزايد روشنى را ز نعمت بر عبادت كردنى را كه از اين طاعتت ما بهره از آن پناه تو كناره از گناهان‌

(14) و بر ما آنچنان كن روز و شب را كه ز اعمال پسنديده طلب را كرزو زينت به نيكو در نمودى ز پايانش تحيت با درودى‌

(15) و ما را پيشگاه آن ملائك سپيدى پوش باشندنى و سالك كه آنها دفترى از كار ما را نويسانند از كردار ما را به نزدشان مكن ما را سيه‌رو سعادت كن نصيب ما ز هر سو

(16) خداوندا به هر ساعت كه از روز ز ما او بگذرد بنماى فيروز قبول طاعت ما را به درگاه دهان شكر گو بر ياد الاه كه تا در پاسدارى زين سعادت درود ما سپاس ما ز طاعت بگيريم از ملائك ما گواهى كه بر اين شكر تو جوييم راهى‌

(17) الهى بر محمد هم ز آلش درودت باد بر صد كمالش و تو با قدرت پروردگارى به ما از هر جوانب كن تو يارى و از شر شدايد دار ايمن ره ما بر رضاى خويش افكن كه در عشق تو روشن دل ز اميد به سوى رحمتت ره هست جاويد

(18) الهى بر محمد هم ز آلش درودت باد بر صدق كمالش در اين روزى كه شب دارد به دنبال ز عمر ما صلاح خير در حال عنايت كن كه سنتهاى خود را ز سينه زنده بر فرادى خود را ز بدعتها كه در آن نادرستى از او پرهيز ره سوى درستى كه هم خود را به معروفت گرايش و هم بر ديگران زين سو نمايش و نيز از منكرات و دورى او ز گمراهى نجات از كورى او به ما بخشا سعادت از نعيمت كه از دين صراط و مستقيمت بر او كرده حمايت گشته هادى و با كفر و ضلالت در جهادى همه جوياى حق حق را بجوييم همه گوياى حق حق را بگوييم دل مظلوم را از غم بروبيم به فرق ظالمان مشتى بكوبيم و گمره را هدايت بر ره راست ز مقصد راست جو را حاصل از خواست‌

(19) الهى بر محمد (ص) هم ز آلش درودت باد بر صدق كمالش به ما بنماى از روزت چنانى كه فرخنده‌ترين روز جهانى كه روزش در رضاى تو شود سر در آغازش به يادت ثبت دفتر مقدر كن به ما فرماى انعام كه بهتر همنشين روزش در ايام‌

(20) و بر مخلوقهايت اين شب و روز به دست خود بگردانند هر روز تو بنما روز ما را آنچنانى كه راضيتر ميان بندگانى كه بر درگاه تو خالص صميمى به شكر تو از اين نعمت نعيمى كه از آن ديگران نزد تو بهتر به شكر از هر كسى والا و برتر و او مطلوب تو ما امتثالت بر آنچه نهى ذات ذوالجلالت ز نهيت احتراز از او بجوييم و بر دستور قرآنت بگوييم‌

(21) الهى ما گواهى از تو خواهيم گواهى تو كافى هست دانيم الهى آسمان و اين زمينت كه خلقت ساكن و اندر نگينت ز پستيها بلنديهاى دنيا گواهى خواهم از كان و مكانها كه از امروز و اين ساعت معافم به يكتايى تو در اعترافم و هم كل جهان را بر شهادت كه تو واحد احد در بى‌نهايت شهادت مى‌دهم بر آن خدايى نباشد در جهان جز تو خدايى تو بر اين كهكشان پروردگارى تو عادل مهربان بزرگوارى كه جز ذات همايون تو اقدس چو تو اعظم نباشد در جهان كس شهادت مى‌دهم يكتا تويى تو تو خالق زنده بى‌همتا تويى تو تويى عادل رئوف و مهربانى تو جاويدان خداى دو جهانى‌

(22) گواهى بر محمد آن رسولت ز تو شد انتخابى بر قبولت گزيده كرده اى بين رسولان كه تاج رهبرى بر تارك آن و فرمان داده‌اى ره را سپارد به ارشاد بشر همت گمارد به اقوام و ملل انسان و جان را به سوى حق هدايت مردمان را تو اى خالق به ديگرها ز پاكان ز آدم تا به عصرش بر رسولان به او ختم پيمبر تاج عزت كه اين شد افتخار از بهر امت ز هر چه بوده از دار و ندارش نكرده سختگيرى بر نثارش‌

(23) درودت بر محمد (ص) هم ز آلش ز رحمت مرحمت بنما نثارش به بيش از آنچه بر ارواح پاكان كه آنها برگزيده از رسولان فرستادى تو رحمت بر روانها به ارواح محمد (ص) هم تو بر ما ز رحمت مرحمت فرما خدايا به عفو از اين گناه ما به دنيا ز دست كوته و اين خسته ما بر آيينى كه آن دل بسته ما قيامى كرده جاويدش ز قرآن ز ماها بر نيايد مزد و احسان ز پاداشى بر اين ختم رسولان كه تا رنج محمد را به جبران الهى تو توانا مى‌توانى و از رنج محمد خوب دانى ز سوى ما به سويش هر چه زودى سلام ما تحيت با درودى فراتر از همه بر عز و جاهش ز عليين اعلا جايگاهش‌

(24) كه همواره ز تو بخشش فراوان و از هر مهربانتر مهربانان تو مهرافروزتر بر مهربانى كه مهرت زنده باشد جاودانى نثارى كن ز رحمت بر روانها به ارواح محمد هم تو بر ما