دعای 6 ( دعا برای صبح و شب ) ترجمه محمد مهدی جلالی

(1) سپاس آن خدا را كه از ماه و شيد به قدرت شب و روز را آفريد

(2) گهى اين گهى آن به دستش جهان به قدرت جدا كرد اين را از آن

(3) به هر يك زمان و مكانى نهاد مجال گذشتن از آن را ندارد

(4) چنان كرد كاين هر دو در جاى خويش نرانند بيرون از آن پاى خويش همه روز و شب در كشاكش بحق بهم اندر آرد به نظم و نسق بمانند و بارى كه بايد برند خلايق از اين راه روزى خورند

(5) شب تار از بهر آرام خلق برآيد بدينسان مگر كام خلق

(6) بتابيد بر روزها آفتاب كه تا دور سازد ز خود خلق خواب بپا خيزد و با اميد تلاش بسازد بناى معاد و معاش

(7) بدينسان بردشان به راه صواب بسى آزمايد بر اين پيچ و تاب كه با طاعت حق چه سودا كنند گذارند اين كار را يا كنند كه تا هر كسى را جزا مى‌رسد چه از كار نيكو چه از كار بد

(8) خدايا سپاس تو گويم همى كه بشكافتى صبح بر عالمى بدان روشنى داده‌اى روز را نمودى ره روزى‌اندورز را نگهداشتى اندر اين ماجرا تن و جان مال را ز رنج و بلا

(9) پس آنگاه ماه و همه ماسوى ز جاندار و بى جان ز ارض و سما قدم در نهاديم در صبحدم رهانديم دل را ز چنگال غم چه آنها كه بر چرخ پران شدند چه آنان كه در خاك پنهان بدند به ملك تو در اختيار تواند به خوان تو و ريزه‌خوار تواند

(10) به دست تو تا صبح باز آمديم به اين مرز قدرت فراز آمديم بر آييم از دست تقدير تو به كاريم هر سو به تدبير تو بدانسان كه خواهى تو باشد روا همه رفتن و آمدنهاى ما

(11) جز از آنچه فرماييم سود نيست مرا خير غير از عطاى تو چيست

(12) رسيده است از راه روزى دگر شوم باز از لطف تو بهره‌ور چو فرجام امروز هم رفتن است صلاح اندر آن آروزى من است اگر روز خود را به نيكى بريم سلامت از آن ارمغان آوريم وگر غير آن باشد افسون و آه ز نفرين آنيم ما روسياه

(13) درود تو بر احمد و خاندان كه هستى شرف يافت از نامشان نكويى در آن روزى ما شود به لطف خطا دور كن تا شود گنه‌گر كبير است خود يا صغير بود دورى از آن بسى دلپذير

(14) شوم گر كه لطفت كند همرهى ز نيكى فزون وز بدى‌ها تهى از اين سو بدان سو مرا يار باد ز حمد و سپاس تو سرشار باد

(15) الهى به آنان كه از سوى تو سفيرند و مأمور از كوى تو نگارند اعمال ما نيك و بد كه تا نامه‌ى ما به پايان رسد چنان كن كه اعمال ما آن شود كه اين زحمت و رنج آسان شود ز نيكى تو اين نامه سرشار كن گر از ما كم آمد تو بسيار كن مبادا كه ما باز در وا شويم به نزديك آن هر دو رسوا شويم

(16) به هر لحظه زين عمر و اين زندگى به ما بهره‌اى بخش از بندگى به ما شكر و آنگاه از آن ملك نوشتن به نيكى همه يك به يك

(17) درود تو بر احمد و خاندان كه هستى شرف يافت از نامشان ز دامى كه شيطان نشاند به راه بلايى كه دارد سوى ما نگاه نگهداريت باد فرياد رس ز رنجى كه پيش آيد از پيش و پس كه از معصيت سازد آزادمان به طاعت كند جان ما شادمان

(18) درود تو بر احمد و خاندان كه هستى شرف يافت از نامشان كه امروز و هر روز اى كردگار ز رحمت تو ما را بر آن راه دار كه در راه نيكى فتد گام ما نماند بدى در سرانجام ما گزاريم هر لحظه شكر نعم گذاريم در راه سنت قدم ز بدعت بمانيم هر لحظه دور به معروف آمر ز منكر نفور

(19) درود تو بر احمد و خاندان كه هستى شرف يافت از نامشان تو امروز من بهترين روز كن جهان را برايم دل افروز كن بهين همره ما در اين زندگى بهمين وقت در فرصت بندگى

(20) چنان كن كه كس در جهان سربسر نباشد ز ما هيچ خرسنده‌تر به لطف و عطاى تو شاكرترين به امر و به حكم تو حاضرترين ز راهى كه نهى تو آن را ببست گريزان شد و تا قيامت گسست

(21) خدايا تو و آسمان و زمين ملائك همه آنچه با آن و اين گواهيد و شاهد كه در جان من بود اين سخن روح ايمان من

(22) محمد تو را بهترين بنده بود كه نتوان به الفاظ او را ستود تو فرموديش تا رساند خبر بر آن خيل نادان بيدادگر ز تو امر بود و اطاعت از او جهان جملگى رنج و طاقت ز او

(23) درود تو بر احمد و خاندان كه هستى شرف يافت از نامشان عطاى تو بادا بر او بهترين گرامى تر از جمله‌ى مرسلين

(24) تو بخشنده‌اى بخشش تو بزرگ توانى گذشت از گناه سترگ ز هر مهربان مهربانتر تويى در اين راه اميد آخر تويى محمد كه با خاندان عزيز كريمند و پاكند و معصوم نيز بر آن جمله هر دم درود تو باد كه نيكى و پاكى از آنان بزاد