فارسی
دعای 22 ( دعا برای سختی و دشواری امور ) ترجمه محیی الدين مهدی الهی قمشه ای
دعای 21
نحوه نمایش
وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ عِنْدَ الشِّدَّةِ وَ الْجَهْدِ وَ تَعَسُّرِ الْأُمُورِ
در اين دعا امام عليه‌السلام هنگامى كه شدت و سختى و امور مشكل بر آن بزرگوار رو مى‌آورد به اين دعا به درگاه خداى متعال راز و نياز مى‌كرد
در اين دعا امام عليه‌السلام هنگامى كه شدت و سختى و امور مشكل بر آن بزرگوار رو مى‌آورد به اين دعا به درگاه خداى متعال راز و نياز مى‌كرد
﴿1﴾
اللَّهُمَّ إِنَّكَ كَلَّفْتَنِي مِنْ نَفْسِي مَا أَنْتَ أَمْلَكُ بِهِ مِنِّي ، وَ قُدْرَتُكَ عَلَيْهِ وَ عَلَيَّ أَغْلَبُ مِنْ قُدْرَتِي ، فَأَعْطِنِي مِنْ نَفْسِي مَا يُرْضِيكَ عَنِّي ، وَ خُذْ لِنَفْسِكَ رِضَاهَا مِنْ نَفْسِي فِي عَافِيَةٍ .
(1) اى خداى من تو همانا مرا به كارى مكلف نمودى (و بار تكليفى بر دوش من نهادى) كه تو خود بر آن كار مالك‌ترى از نفس من و قدرتت بر خود من و توانائى من بر انجام تكليفم غالب و حاكم است (قدرت من مغلوب و مقهور قدرت ازلى تست و اگر تو توفيق دهى و حول و قوه عطا كنى تكليفم را انجام توانم داد و بدون عنايت و لطف و كرمت كارى نتوانم كرد) پس تو (اى خداى غالب و قاهر بر همه عالم وجود) (به قدرت كامل ازلى خود) از افعال نفس من آن عمل خيرى را به من اعطا كن كه به آن عمل از من راضى و خشنود باشى (يعنى مرا به آن عمل موفق دار كه رضاى تو در اوست) و بر خويش آن را از من دريافت دار كه موجب خشنودى تو و رستگارى من شود.
(الهى چنان كن سرانجام كار
تو خشنود باشى و من رستگار)
﴿2﴾
اللَّهُمَّ لَا طَاقَةَ لِي بِالْجَهْدِ ، وَ لَا صَبْرَ لِي عَلَى الْبَلَاءِ ، وَ لَا قُوَّةَ لِي عَلَى الْفَقْرِ ، فَلَا تَحْظُرْ عَلَيَّ رِزْقِي ، وَ لَا تَكِلْنِي إِلَى خَلْقِكَ ، بَلْ تَفَرَّدْ بِحَاجَتِي ، وَ تَوَلَّ كِفَايَتِي .
(2) اى خدا مرا طاقت سختى و مشقت و رنج نيست و صبر و شكيبائى بر بلا و مصائب ندارم و قوه‌ى تحمل بر فقر و بينوائى نخواهم داشت پس مرا محروم از رزقم (از لطف و كرم خود) مگردان و كارم را به خلق وامگذار (و حواله به درگاه مخلوق مكن) بلكه حضرتت تنها و متفرد حاجاتم برآور (و نيازمندم به غير خود مساز) و امورم به عنايت خود كفايت فرما
﴿3﴾
وَ انْظُرْ إِلَيَّ وَ انْظُرْ لِي فِي جَمِيعِ أُمُورِي ، فَإِنَّكَ إِنْ وَكَلْتَنِي إِلَى نَفْسِي عَجَزْتُ عَنْهَا وَ لَمْ أُقِمْ مَا فِيهِ مَصْلَحَتُهَا ، وَ إِنْ وَكَلْتَنِي إِلَى خَلْقِكَ تَجَهَّمُونِي ، وَ إِنْ أَلْجَأْتَنِي إِلَى قَرَابَتِي حَرَمُونِي ، وَ إِنْ أَعْطَوْا أَعْطَوْا قَلِيلًا نَكِداً ، وَ مَنُّوا عَلَيَّ طَويِلاً ، وَ ذَمُّوا كَثيِراً .
(3) و به سويم به چشم مرحمت نظر فرما و در جميع امور ناظر احوالم باش زيرا اگر كارم را به خودم هم واگذارى محققا عاجز و درمانده شوم و ابدا قيام به مصالح خود نتوانم كرد و اگر كارم را به خلق خود واگذارى از كراهت ترش‌روئى مرا بى‌قدر و خار كنند و اگر كارم را به خويشان و قبيله‌ام واگذارى مرا محروم سازند و اگر عطائى دهند عطائى اندك و ناچيز بخشند با منتى طولانى و مذمت و سرزنش بسيار
﴿4﴾
فَبِفَضْلِكَ ، اللَّهُمَّ ، فَأَغْنِنِي ، وَ بِعَظَمَتِكَ فَانْعَشْنِي ، وَ بِسَعَتِكَ ، فَابْسُطْ يَدِي ، وَ بِمَا عِنْدَكَ فَاكْفِنِي.
(4) پس تو اى خداى من به فضل و كرم (نامنتهايت) مرا (از غير خويش) بى‌نياز گردان و به عظمت و جلال خود مقام رفيعم بخش و به رحمت واسع خود استغنا و بسط يد (و دولت و ثروت ملك و مال و جاهم) ببخش و هم آنچه از نعم نامتناهى نزد تست مرا به حد كافى عنايت فرما.
﴿5﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ خَلِّصْنِي مِنَ الْحَسَدِ ، وَ احْصُرْنِي عَنِ الذُّنُوبِ ، وَ وَرِّعْنِي عَنِ الَْمحَارِمِ ، وَ لَا تُجَرِّئْنِي عَلَى الْمَعَاصِي ، وَ اجْعَلْ هَوَايَ عِنْدَكَ ، وَ رِضَايَ فِيما يَرِدُ عَلَيَّ مِنْكَ ، وَ بَارِكْ لِي فِيما رَزَقْتَنِي وَ فِيما خَوَّلْتَنِي وَ فِيما أَنْعَمْتَ بِهِ عَلَيَّ ، وَ اجْعَلْنِي فِي كُلِّ حَالَاتِي مَحْفُوظاً مَكْلُوءاً مَسْتُوراً مَمْنُوعاً مُعَاذاً مُجَاراً .
(5) پروردگارا درود فرست بر محمد و آل پاكش و دلم را از حسد پاك و منزه گردان و از گناهان و اعمال زشت محفوظ دار و از كار حرام ناشايسته ورع و دورى عطا كن و مرا بر معاصى و بدكارى بى‌باك مگردان و ميل خاطرم را نزد خود (و به شهود و حضور حضرتت) نگاه‌دار و رضا و ميل دلم را در آنچه از جانب تو بر من مى‌رسد قرار ده (كه بهر چه تو بر من مقدر كنى راضى و خشنود و شاد خاطر باشم و به تقدير و رضاى تو خورسند بوده و پسندم آنچه را جانان پسندد) و در آنچه مرا روزى كردى (و رزق تن و جانم قرار دادى) و در هر چه مرا مالك آن گردانيدى و آنچه به من انعام فرمودى در همه خير و بركت قرار ده و مرا (به لطف و كرمت از هر چه ناشايسته و ناروا است) در همه حالات محفوظ دار و عيب و زشتيهايم پنهان ساز و هم (از جميع خطرات و رنج و بلا و ناگواريهاى عالم) نگهدارى كن و در جوار رحمتت پناه ده.
﴿6﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ اقْضِ عَنِّي كُلَّ مَا أَلْزَمْتَنِيهِ وَ فَرَضْتَهُ عَلَيَّ لَكَ فِي وَجْهٍ مِنْ وُجُوهِ طَاعَتِكَ أَوْ لِخَلْقٍ مِنْ خَلْقِكَ وَ إِنْ ضَعُفَ عَنْ ذَلِكَ بَدَنِي ، وَ وَهَنَتْ عَنْهُ قُوَّتِي ، وَ لَمْ تَنَلْهُ مَقْدُرَتِي ، وَ لَمْ يَسَعْهُ مَالِي وَ لَا ذَاتُ يَدِي ، ذَكَرْتُهُ أَوْ نَسِيتُهُ .
(6) پروردگارا درود فرست بر محمد و آل پاكش و آنچه از تكاليف كه بر من الزام كردى و هر چه از انواع طاعات بر من فرض و واجب قرار دادى مرا بر اداى همه موفق گردان (و به عنايت خود از من قبول فرما) يا اگر كسى از مخلوقاتت را بر ذمه‌ى من حقى است و من ضعيف و ناتوان از اداء آن باشم هم از جهت قواى بدنى و ضعف و سستى قدرت بر اداى آن نداشته و هم از توسعه مالى و ثروت قادر نباشم چه دين در خاطرم باشد و يا آن را فراموش كرده باشم
﴿7﴾
هُوَ ، يَا رَبِّ ، مِمَّا قَدْ أَحْصَيْتَهُ عَلَيَّ وَ أَغْفَلْتُهُ أَنَا مِنْ نَفْسِي ، فَأَدِّهِ عَنِّي مِنْ جَزِيلِ عَطِيَّتِكَ وَ كَثِيرِ مَا عِنْدَكَ ، فَإِنَّكَ وَاسِعٌ كَرِيمٌ ، حَتَّى لَا يَبْقَى عَلَيَّ شَيْ‌ءٌ مِنْهُ تُرِيدُ أَنْ تُقَاصَّنِي بِهِ مِنْ حَسَنَاتِي ، أَوْ تُضَاعِفَ بِهِ مِنْ سَيِّئَاتِي يَوْمَ أَلْقَاكَ يَا رَبِّ .
(7) كه همه آن ديون را تو اى خدا بر من به شماره حساب آورده‌اى و خود من فراموش كرده‌ام پروردگارا تو از عطاى بزرگ خويش (و خزينه‌هاى) بسيار كه نزد تو است كرم كن و همه آن دين‌هايم را ادا فرما كه البته تو آن كريمى كه رحمتت واسع (و بى‌نهايت) است ديونم را همه را ادا فرما تا ديگر اى خدا روز قيامت هنگام ملاقات با تو بر ذمه‌ى من هيچ از آن دين باقى نماند كه بخواهى يا به حسناتم تقاص از من كنى (و حسناتم را به آن ذيحق دهى) يا آنكه سيئاتش را بر سيئاتم مضاعف گردانى (يعنى از گناهان او بكاهى و به گناهان من بيفزائى كه تقاص حق او شود)
﴿8﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ ارْزُقْنِي الرَّغْبَةَ فِي الْعَمَلِ لَكَ لآِخِرَتِي حَتَّى أَعْرِفَ صِدْقَ ذَلِكَ مِنْ قَلْبِي ، وَ حَتَّى يَكُونَ الْغَالِبُ عَلَيَّ الزُّهْدَ فِي دُنْيَايَ ، وَ حَتَّى أَعْمَلَ الْحَسَنَاتِ شَوْقاً ، وَ آمَنَ مِنَ السَّيِّئَاتِ فَرَقاً وَ خَوْفاً ، وَ هَبْ لِي نُوراً أَمْشِي بِهِ فِي النَّاسِ ، وَ أَهْتَدِي بِهِ فِي الظُّلُمَاتِ ، وَ أَسْتَضِي‌ءُ بِهِ مِنَ الشَّكِّ وَ الشُّبُهَاتِ
(8) خدايا درود فرست بر محمد و آل پاكش و شوق و رغبت در عمل خالص براى تو كه ذخيره‌ى آخرتم شود نصيبم گردان تا من نور صدق و صفاى آن عمل خالص را در قلب خود مشاهده كنم و تا آنكه زهد در دنيا (و لذات عاجل فانى آن) در روحم غلبه كند و تا آنكه اعمال حسنه (و هر كار نيكو) را با عشق و شوق به جاى آرم و از كردار زشت (و اعمال قبيح) از خوف قهر تو ايمنى يابم و نورى در باطنم عطا فرما (كه آن نور عقل و علم و معرفت و ايمانست) تا بدان نور عقلى الهى (كه بصيرت باطن و روشنى شمع محفل دل است) ميان مردم (با علم و حكمت) رفتار و سلوك كنم و به آن نور در ظلمات (عالم طبيعت) (به راه سعادت) هدايت يابم و در شك و شبهات (شياطين انسى و جنى) به آن نور الهى روشنى طلبم (و حق را از شك و شبهات باطل تميز دهم)
﴿9﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ ارْزُقْنِي خَوْفَ غَمِّ الْوَعِيدِ ، وَ شَوْقَ ثَوَابِ الْمَوْعُودِ حَتَّى أَجِدَ لَذَّةَ مَا أَدْعُوكَ لَهُ ، وَ كَأْبَةَ مَا أَسْتَجيِرُ بِكَ مِنْهُ
(9) خدايا درود فرست بر محمد و آل پاكش خوف و اندوه و غم روز وعده عقاب را نصيب و روزيم گردان و شوق و نشاط روز وعده ثواب را به قلبم عطا فرما تا حدى كه لذت و اجر و ثوابى كه از تو به دعا مى‌طلبم در نفس خود بيابم و حزن و اندوه عقابى كه از آن به حضرتت پناه مى‌برم در خود احساس كنم (تا آنكه لذت و توجه به ثواب آخرت كه بهشت ابد و شهود جمال سرمد است مرا به طاعت مشتاق سازد و حس غم و اندوه عقاب و قهر و عذاب الهى كه آتش دوزخ و الم فراق است مرا از عصيان دور گرداند)
﴿10﴾
اللَّهُمَّ قَدْ تَعْلَمُ مَا يُصْلِحُنِي مِنْ أَمْرِ دُنْيَايَ وَ آخِرَتِي فَكُنْ بِحَوَائِجِي حَفِيّاً .
(10) اى خدا تو آنچه را كه امر دنيا و آخرت مرا اصلاح مى‌كند كاملا مى‌دانى (و من خود ابدا نمى‌دانم زيرا علم تو به مصالح امور خلق محيط است نه غير تو) پس بار الها در انجام حوائجم لطف و مهربانى كن.
﴿11﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ ، وَ ارْزُقْنِي الْحَقَّ عِنْدَ تَقْصِيرِي فِي الشُّكْرِ لَكَ بِمَا أَنْعَمْتَ عَلَيَّ فِي الْيُسْرِ وَ الْعُسْرِ وَ الصِّحَّةِ وَ السَّقَمِ ، حَتَّى أَتَعَرَّفَ مِنْ نَفْسِي رَوْحَ الرِّضَا وَ طُمَأْنِينَةَ النَّفْسِ مِنِّي بِمَا يَجِبُ لَكَ فِيما يَحْدُثُ فِي حَالِ الْخَوْفِ وَ الْاَمْنِ وَ الرِّضَا وَ السُّخْطِ وَ الضَّرِّ وَ النَّفْعِ .
(11) پروردگارا درود فرست بر محمد و آل پاكش و تو (از لطف و كرمت) هنگامى كه من در مقام شكر گزارى از نعمتهايت كه به من عطا كرده‌اى در حال آسايش و سختى و صحت و بيمارى تقصير كردم (و اداء شكر و سپاست ننمودم) در آن هنگام معرفت حق و فهم حقيقت را نصيب و روزيم گردان تا بدان فهم و معرفت در نفس خود روح مقام رضا و تسليم و دل آرامى و نفس مطمئنه از خود مشاهده كنم (يعنى صاحب نفس مطمئنه و نفس راضيه و مرضيه شوم و) به آنچه از شكرگزارى و طاعت براى تو واجب و لازم است در همه‌ى احوال كه حادث شود از حالات خوف و ايمنى و رضا و خشم و ضرر و نفع به آن واجب قيام كنم (يعنى در تمام حالات وارده بر من با رضا و خشنودى از تو به شكر نعمت و اداء طاعتت بپردازم).
﴿12﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ ارْزُقْنِي سَلَامَةَ الصَّدْرِ مِنَ الْحَسَدِ حَتَّى لَا أَحْسُدَ أَحَداً مِنْ خَلْقِكَ عَلَى شَيْ‌ءٍ مِنْ فَضْلِكَ ، وَ حَتَّى لَا أَرَى نِعْمَةً مِنْ نِعَمِكَ عَلَى أَحَدٍ مِنْ خَلْقِكَ فِي دِينٍ أَوْ دُنْيَا أَوْ عَافِيَةٍ أَوْ تَقْوَى أَوْ سَعَةٍ أَوْ رَخَاءٍ إِلَّا رَجَوْتُ لِنَفْسِي أَفْضَلَ ذَلِكَ بِكَ وَ مِنْكَ وَحْدَكَ لَا شَريِكَ لَكَ .
(12) پروردگارا درود فرست بر محمد و آل پاكش و سينه‌ام را چنان از حسد پاك و منزه ساز (و از مرض رشك و حسد سلامتم دار) كه بر هيچيك از خلق تو بر هر نعمتى كه به فضل و كرم به آنها عطا كرده‌اى حسد نورزم تا آنكه (به جاى حسد غبطه و اميد به كرمت داشته باشم و) هيچ نبينم نعمتى از نعمتهائى كه به خلق خود عطا كردى از نعم دينى و دنيوى و حسن عاقبت و يا تقوى (كه بهترين نعم الهى است) يا وسعت و دارائى يا نعمت و آسايش هيچ نبينم جز آنكه بهتر از آن نعمت را به لطف و عنايت حضرتت اميدوار باشم و تنها از تو يگانه خداى بى‌شبه و شريك (و بى‌مثل و مانند فوق آن نعمت را طلب كنم).
﴿13﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ ارْزُقْنِي التَّحَفُّظَ مِنَ الْخَطَايَا ، وَ الِاحْتِرَاسَ مِنَ الزَّلَلِ فِي الدُّنْيَا وَ الآْخِرَةِ فِي حَالِ الرِّضَا وَ الْغَضَبِ ، حَتَّى أَكُونَ بِمَا يَرِدُ عَلَيَّ مِنْهُمَا بِمَنْزِلَةٍ سَوَاءٍ ، عَامِلًا بِطَاعَتِكَ ، مُؤْثِراً لِرِضَاكَ عَلَى مَا سِوَاهُمَا فِي الْأَوْلِيَاءِ وَ الْأَعْدَاءِ ، حَتَّى يَأْمَنَ عَدُوِّي مِنْ ظُلْمِي وَ جَوْرِي ، وَ يَاْيَسَ وَلِيِّي مِنْ مَيْلِي وَ انْحِطَاطِ هَوَايَ
(13) پروردگارا درود فرست بر محمد و آل پاكش و محافظت از خطا و گناه نصيب من فرما و از لغزش در كار دنيا و آخرتم محفوظ دار چه در حال شوق و رضا و چه در حال خشم و غضب تا نشاط و تالم هر دو نزدم يكسان باشد (يعنى در هر حال در مقام تسليم باشم و طاعت و رضاى تو را بر هر كار كه جز طاعت و رضاى تست مقدم دارم چه در بين دوستان و چه دشمنان تا به حدى (رضاى تو را بر ميل خود مقدم دارم) كه دشمنم از ظلم و ستم من ايمن باشد و دوستم از ميل من به هواى نفس به نفع او (بر خلاف رضاى تو) مايوس باشد
﴿14﴾
وَ اجْعَلْنِي مِمَّنْ يَدْعُوكَ مُخْلِصاً فِي الرَّخَاءِ دُعَاءَ الُْمخْلِصِينَ الْمُضْطَرِّينَ لَكَ فِي الدُّعَاءِ ، إِنَّكَ حَمِيدٌ مَجِيدٌ .
(14) و مرا در حال دعا اخلاص كاملى عطا فرما كه در حال وسعت و نعمت مانند بندگان با اخلاص مضطر پريشان به درگاه تو دعا كنم كه توئى خداى ستوده صفات با مجد و عظمت و بزرگوارى.
برچسب:
دعای بیست و دو صحیفه سجادیه
-دعای بیست و دوم صحیفه سجادیه
-دعای 22 صحیفه سجادیه
-دعای ۲۲ صحیفه سجادیه
-بیست و دومین دعای صحیفه سجادیه
-شرح صحیفه سجادیه
-ترجمه صحیفه سجادیه
-انتخاب ترجمه:
- استاد حسین انصاریان - سید كاظم ارفع - حسین استاد ولی - سید رضا آل ياسین - محیی الدين مهدی الهی قمشه ای - عبدالمحمد آيتی - صدرالدین بلاغی - تقدسی نيا - حسن ثقفی تهرانی - محمد مهدی جلالی - سید علیرضا جعفری - محمد تقی خلجی - لطیف راشدی - باقر رجبی نژاد - محمد رسولی - محمد مهدی رضايی - محمد حسین سلطانی لرگانی کجوری - داریوش شاهین - ابوالحسن شعرانی - غلامعلی صفايی - محمود صلواتی - عباس عزيزی - حسین عماد زاده اصفهانی - محسن غرویان - عبدالجواد ابراهیمی - جواد فاضل - محمد مهدی فولادوند - علی نقی فيض الاسلام اصفهانی - فیض الاسلام (تصحیح جامعه مدرسین) - جواد قيومی اصفهانی - اسدالله مبشری - محمد علی مجاهدی - محسن محمود زاده - عبدالحسین موحدی
پر بازدید ترین مطالب سال
پر بازدید ترین مطالب ماه
پر بازدید ترین مطالب روز
