دعای 22 ( دعا برای سختی و دشواری امور ) ترجمه داریوش شاهین

(1) پاك آفرينا، تو مرا در اصلاح نفس خويش فرمان به كارى داده‌اى كه در انجام آن از من تواناترى، و قدرت تو و ضعف من در اجرايش عيان باشد. پس آن چيزى بر من ببخشاى كه تو را خشنود گرداند، و در عافيت و سلامت، رضاى خويش از من بجوى.

(2) غفور و وهابا، مرا در رنج و درد، قدرتى، و در مشكلات و معضلات شكيبى، و در فقر و بينوائى، يارى و توانائى نيست. پس در رزق خويش بر من مبند، و به خلق بخيل مسپار، و خود حاجتم اجابت فرما و كارم آسان ساز.

(3) جليل و جبارا، روى لطف و نعمت خويش به سوى من آر، و در كارم نظر انداز، زيرا اگر مرا به حال خود واگذارى، از انجام خيرها درمانده‌ام و به مصلحت خويش نپردازم. اگر هم، مرا به خلق خويش واگذارى، آنان روى بر من ترش كنند، و اگر مرا به بستگان و وابستگانم واگذارى، نوميدم سازند. اگر هم چيزى بخشند، ناگوار بخشند، و بر من منت بسيار گذارند و مرا بسى به باد ملامت و سرزنش گيرند.

(4) پس اى قادر متعال، به احسان خويش، بى‌نيازم ساز، و به بزرگى خود، ارج و قدرم رفيع و بلند بدار. به قدرت تو، توانگر گردم، و با نعمت تو از ديگران بى‌نياز باشم.

(5) الهى، درود تو بر «محمد» و خاندان او باد. محتاج نوازا، مرا از بند رشك و حسد برهان، از گناه دور بدار، و از حرام و ناپسند بركنارم كن. چنان نشوم كه در عصيانگرى و نافرمانى بى‌پروا گردم، بلكه چنان كن كه خواستم، خواست تو باشد و راضى به رضاى تو باشم. بر رزق من و احسانى كه به من مى‌كنى بيفزاى. مرا در هر شرايطى از بدى و گناه ايمن دار، تا در پناه تو ايمن مانم.

(6) الهى، درود تو بر «محمد» و خاندان او باد. بنده نوازا، مرا توفيق بده كه در آنچه بر من فرض داشته‌اى و مرا در انجام آن فرمان داده‌اى، كوشا باشم. هر چند كه جسمم از انجام آن ناتوان و بضاعتم در سرمايه دادن ناچيز، و حافظه‌ام از آن غافل باشد. با اين همه مرا به انجام آن وظايف موفق بگردان.

(7) زيرا كه، اى قادر متعال، تكليف آنها را بر من واجب داشته‌اى، هر چند كه از روى سهو، در اجراى آن سعى نكرده‌ام. تو نيز از روى فضل بى‌منتها و رحمت بى‌انتهاى خويش مرا به گناه اين سهو و سهل پندارى كيفر مكن. زيرا تو آن قادر بخشنده‌اى، اى خداى بزرگ، و چنان كن كه روز ديدار تو واجبى بر من بى‌عمل نمانده باشد كه به سبب آن از كردار نيكويم كاسته شود، يا بر بديهايم افزوده گردد.

(8) الهى، درود تو بر «محمد» و خاندان او باد. پاك آفرينا، روزى آخرتم را رغبت به اطاعت و كوشش در عمل تقدير فرما، تا با رضاى دل در بندگى تو بكوشم، و دل از دنيا برگيرم، و در عمل خير اهتمام كنم، و بيمناك چشم از گناه فروپوشم و از سرانجام آن ايمن مانم. محتاج نوازا، تو چنان فروغ ايمانى در من فروزان ساز تا به يارى آن ميان مردم ظاهر شوم، و به كمك آن از تيرگيها بگذرم، و ترديد و دو دلى برايم آشكار نشود.

(9) الهى، درود تو بر «محمد» و خاندان او باد. روزى آخرتم را با ترس از گناهان دنيائى و تمايل به نيكوكارى كه ثمره‌اش جزاى روز رستاخيز است- و تو به ما وعده داده‌اى- همراه بساز. مرا به وصال آنچه تو مرا به سوى آن مى‌خوانى و دورى اندوه و درد آنچه تو مرا از آزارش ايمن مى‌دهى، نائل گردان.

(10) آفريدگارا، تو صلاح كار دين و دنياى مرا مى‌دانى، پس دعاى مرا اجابت كن، زيرا كه تو بر من بسى مهربانى.

(11) الهى، درود تو بر «محمد» و خاندان او باد. حاجت پذيرا، روزى مرا در اعتراف من به حق و راستى، و آن زمان كه در بندگيت كوتاه مى‌آيم و به خاطر نعمت عافيتى كه در هنگام درد و بيمارى به من مى‌بخشى، همراه ساز. تا در بيم و ترس و خشم و خشنودى و سود و زيان و آنچه همراه با خواست و رضاى تو براى من پيش آيد، دلم آرام گيرد.

(12) الهى، درود تو بر «محمد» و خاندان او باد. مهربانا، سينه‌ام از حقد و حسد و كينه و نفرت تهى دار، تا بر هيچ يك از بندگانت و بر آنچه از روى كرم به آنان بخشيده‌اى حسد نبرم. چشمم به افسوس بر نعمتى نيفتد. و بر بركت عافيتى، و گشايش آسايشى كه تو، به آنان بخشيده‌اى، حسد نبرم مگر اينكه برتر و بهتر از آنها را من از تو- كه بى‌شريك و بى‌همتائى- براى خود بخواهم.

(13) الهى، درود تو بر «محمد» و خاندان او باد. كردگارا، روزى مرا، در اجتناب از لغزشها، در هر حال- چه خشنودى و چه خشم- در دنيا و آخرت، تقدير فرما. تا بر آنچه برايم پيش مى‌آيد برايم يكسان باشد، و در عبادت و اطاعتت همچنان بكوشم. مبادا كه رضاى تو را در ناسپاسى دوستان بينم، و موجبى شود كه دشمن از ستم خويش آسوده خاطر، و دوستم مرا متوجه هوى و هوس ببيند و از ايمان و اطاعت نوميد گردد.

(14) خداوندا، تو مرا جزو كسانى قرار بده كه در خوشى و شادمانى تو را با پاكى دل مى‌خوانند، درست همانگونه كه عابدان گرفتار در مصيبت و سختى تو را صدا مى‌زنند. زيرا كه تو ستوده شده بزرگوارى.