دعای 22 ( دعا برای سختی و دشواری امور ) ترجمه حسین عماد زاده اصفهانی

(1) پروردگارا تو مرا مكلف ساختى بر تهذيب نفس خود و امر كرده‌اى به چيزى كه در سلطه قدرت تو مى‌باشد، تو بر هدايت من توانائى و نفوذ تو در من بيش از قوت و قدرت من است. خدايا آنچه سبب خشنودى تو مى‌شود به من عطا كن و توفيق طاعت و عبادت ببخش كه با عافيت رضايت تو جلب كنم. الهى مرا به بلا و عنا مبتلا مگردان و مرا در عافيتدار تا آنچه رضاى تو است از من برآيد،

(2) بارالها طاقت سختى كشيدن ندارم و تحمل رنج و صبر در من نيست خداوندا تو بندگان خود را به بلا و معصيت مبتلا مى‌سازى تا آنها را امتحان كنى مرا به اين امور سخت امتحان مفرما كه توانائى ندارم خدايا نيروى تحمل فقر و طاقت محروم ماندن از رزق را ندارم مرا به خلق خود وامگذار بكله تو خود حوائج مرا برآور و كفايت امور مرا در قدرت ولايت خود گير.

(3) در هر حال مرا فراموش مكن و در جميع امور نظر لطف و محبت و تفضل خود را از من باز مدار خدايا صلاح كار من ببين و در هر كار تدبير آن كه كن صلاح است. اما اگر باز گذارى مرا، تسلط به نفس خود ندارم و از انجام كار خود عاجز هستم و نسبت به مصلحت خود عاجز و نادان هستم خدايا نمى‌دانم صلاح كار من در چه چيز است و اگر هم بدانم قدرت بر اجراى آن را ندارم. اگر وامگذارى مرا به خلق خود، بر من ترشروئى و بدخوئى‌كنند و اگر ملجا و پناه مرا خويشاوندان من قرار دهى مرا محروم مى‌كنند و بخشش آنان به من اندك و با منت و سختى است و با آن بخشش نكوهش‌كنند مرا،

(4) اى خداى محبوب من، به فضل خود مرا بى‌نياز كن و به بزرگى خود بگير و به توسعه خزائن بى‌حساب خود معيشت مرا وسعت ده و كار مرا نيكو گردان و از آنچه كه به من مى‌بخشى كارهاى مرا كفايت كن.

(5) خدايا رحمت فرست بر محمد و آل محمد (ص) و مرا از حسد بازدار و از گناهان مصون‌دار و از حرام پرهيزكار گردان تا فرمانبر تو باشم تمايل مرا بر آنچه تو دارى بگردان و خشنودى مرا از آنچه خير و صلاح است قرار بده، مرا از آنچه روزى كرده‌اى و به آنچه عطا كرده‌اى و به آنچه انعام فرموده‌اى بركت ده، خدايا مرا در همه احوال نگاهدار و از بليات و آفات مصون‌دار و از عذاب زينهار ده‌

(6) و رحمت بر محمد و آل محمد (ص) فرست. خدايا هر چه بر من لازم است به من ببخش و آنچه تكليف فرمودى با آنكه تن رنجور من استطاعت بجاى آوردن آن تكاليف را نداشته باشد توفيق اداى آن مرحمت كن. خدايا تن من ضعيف قدرت من ناتوان مال من اندك و با اين ضعف بنيه جانى و مالى استطاعت انجام وظايف خود را ندارم مگر تو توفيق دهى، و نيرو بخشى و حمايت كنى و از خزائن غيب خويش ببخشى.

(7) خدايا اگر من ياد داشته باشم يا فراموش كرده باشم آنچه كه مرتكب شده‌ام تو در نامه عمل من ثبت و ضبط فرمودى من در نفس خود غافل شده‌ام، تو مرا نيرو ببخش كه بر وظايف خود قيام كنم مرا ببخش و از خزائن رحمت خود كه تمام شدنى نيست بر من عطيه‌اى فرست كه تو كريمى و بخشش تو در مقابل عوض و غرض نيست. خدايا باقى نگذار بر من چيزى از حقوق مردم و فرايض خود كه به آن تقاص كنم از كارهائى كه حسنات و نيكوئى‌هاى اعمال مرا از بين مى‌برد و نامه اعمال مرا سياه مى‌كند. براى من پيش نياور تا روزى كه تو را ملاقات كنم.

(8) پروردگارا رحمت فرست بر محمد و آل محمد (ص) و روزى كن مرا در رغبت و شوق خود در عمل نيكو براى آخرت. الهى آنقدر شوق خود در دل من قرار ده كه از دل خود طنين رغبت و صدق علقه تو را بشنوم دل مرا به محبت خود پر كن كه از دنيا بى‌رغبت و از روى شوق وظايف خود را انجام دهم و از قوت پرهيز از ترس و خوف در امان باشم. خدايا از علم و يقين نورى به قلب من بتاب تا در ظلمات زندگى روشنائى بينم و با شعله هدايت تو از حيرت و شكوك بيرون آيم.

(9) پروردگارا رحمت فرست بر محمد و آل محمد (ص) خدايا مرا از ترس و تهديد خود بترسان و از وعيد عذاب خود بيمناك ساز و به شوق ثواب موعود مشتاق گردان و به نعمتهائى كه وعده فرموده‌اى برسان تا آنچه مى‌خوانم بفهمم و لذت يابم و از غم و اندوه زينهار مى‌جويم و پناه به تو مى‌برم.

(10) بار خدايا تو مى‌دانى چه اسحله‌اى صلاح كار من است در دنيا و آخرت به كار من رسيدگى كن و حاجات مرا برآور.

(11) پروردگارا رحمت فرست بر محمد و آل محمد (ص). خدايا مرا به حق و حقيقت بدار كه در هر حال از قصور و تشكر آسانى دشوارى، تندرستى، بيمارى بر حق باشم و به سوى حق روم تا آنكه راحت خشنودى و آرامش و يقين را از نفس خود ببينم و آنچه واجب است براى تو انجام دهم. در هر حال و حادثه‌اى خوف يا يمنى، رضا يا سخط، ضرر يا نفع خشنود باشم و در جان خود خوشى و آسودگى و رضامندى و يقين يابم.

(12) پروردگارا رحمت فرست بر محمد و آل محمد (ص). خدايا از فضل خود نصيبم كن تا دل از حسد پاك دارم و بر هر كه از خلق خود نعمت بخشيدى حسد نبرم، و هر نعمتى كه به ديگران ارزانى داشتى مانند دين، عافيت دنيا، تقوى، فراخى رزق، آسانى امور براى خود بهتر و نيكوتر از آن را اميد داشته باشم، يعنى مايوس نباشم، كه از آن نعمتها به من ارزانى دارى و مرا از غم حسد برهانى، الهى اميد من به تو مى‌باشد و از تو استقامت مى‌جويم كه تو تنها و بى‌شريكى.

(13) خدايا رحمت فرست بر محمد و آل محمد (ص). خدايا مرا چنان بدار كه از خطايا مصون باشم، و از لغزشها در امر دنيا و آخرت احتياط كنم و حال خشم و خشنودى در من يكسان باشد. بر طاعت تو قيام كنم و خشنودى تو را برگزينم و از آنچه سخط تو در آن است، برحذر باشم و حق دوست و دشمن را ادا كنم كه دشمن از بيداد و جور من در امان باشد و دوست به مهر و محبت من اميدوار گردد، هوى و هوس را از من بگردان و دوستى را در من ايجاد فرما.

(14) خدايا مرا در زمره مخلصين قرار ده و در حال سعه و فراخى معيشت در حال دعا بدار، خدايا تو محمودى و مستحق ستايشى، تو بزرگوارى و تو را به بزرگى ياد مى‌كنند. تو واسع العطايايى كه بخشش تو همه را فرا گرفته است. در قدرت حق نظاره كردن چه خوش است وز مردم بد كناره كردن چه خوش است هر دل كه در او مهر الهى نبود آن دل به هزار پاره كردن چه خوش است‌