دعای 22 ( دعا برای سختی و دشواری امور ) ترجمه جواد قيومی اصفهانی

(1) خداوندا! مرا در مورد خودم به چيزى امر فرموده‌اى كه به انجام آن تواناترى، قدرتت بر آن و بر من بيشتر از توانائى من است، پس چيزى كه تو را از من خشنود مى‌گرداند، را به من عطا كن، و رضاى خود را در حال عافيت و تندرستى از من دريافت نما.

(2) خدايا! طاقت تحمل رنج و سختى، و صبر بر بلا، و تحمل تهيدستى را ندارم، پس روزيم را از من مگير و به مخلوقاتت مرا واگذار مكن، بلكه حاجتم را به تنهائى تقبل فرما، و خود كارگزارم باش،

(3) و به سويم روى آور، و در همه‌ى كارهايم نظر داشته باش، اگر مرا به خود واگذارى از آن درمانده و آنچه صلاحم در آنست را انجام ندهم، و اگر مرا به خلق خود واگذارى با روى گرفته به من نگرند، و اگر به ناچار به خويشانم واگذارم كنى نااميدم نمايند،

(4) پس خدايا به احسان خود بى‌نيازم گردان، و به بزرگى خويش بلندمرتبه‌ام نما، و به توانگريت دستم را بگشا، و به آنچه نزد توست بى‌نيازم كن.

(5) خدايا! بر محمد و خاندانش درود فرست، و مرا از حسد رها ساز، و از گناهان بازدار، و از محرماتت برحذرم نما، و بر نافرمانيها جراتم را زياد مكن، و خواسته‌ام را به سوى خود و خشنوديم را در آنچه از جانب تو به من مى‌رسد قرار ده، و در آنچه روزيم كرده‌اى و عطا فرموده‌اى و احسان نموده‌اى بيفزا، و مرا در هر حال حفظ كرده و نگاهدار، و بازداشته و پناه ده.

(6) خدايا! بر محمد و خاندانش درود فرست و مرا به آنچه كه در جهتى از جهات براى خود يا يكى از مخلوقاتت بر من لازم گردانيده‌اى توفيق ده، اگر چه از به جا آوردنش ناتوان بوده، و نيرويم از انجام آن كم باشد و توانائيم به آن نرسد، و سرمايه‌ام گنجايش آن را نداشته باشد، آن را به ياد داشته يا فراموش كرده باشم،

(7) پروردگارا آن تكليفى است كه آن را برشمرده‌اى و من آن را از روى سهل‌انگارى به جا نياورده‌ام، پس به سبب عطاى بسيار و رحمت گسترده‌ات آن را از جانب من فروگذار، زيرا تو توانگر و بخشنده‌اى، تا روزى كه تو را مى‌بينم چيزى بر من نماند كه بخواهى به سبب آن از نيكيهايم بكاهى، يا بر بديهايم بيفزائى، اى پروردگار.

(8) خدايا! بر محمد و خاندانش درود فرست، و براى آخرتم رغبت و مواظبت در عمل براى تو را روزيم فرما، تا راستى آن را در خود بيابم، و بى‌رغبتى در دنيا بر من غالب گردد، و نيكيها را با شوق انجام دهم، و از بديها از روى بيم و ترس ايمن و آسوده باشم، و نورى به من ببخش كه با آن در بين مردم راه بروم، و در تاريكيها راه يابم، و از شك و وسوسه و شبهات روشنى يابم.

(9) خدايا! بر محمد و خاندانش درود فرست و ترس اندوه كيفر و ميل پاداش كه وعده داده‌اى را روزيم گردان، تا لذت آنچه تو را براى آن مى‌خوانم و اندوه آنچه از آن به تو پناه مى‌برم را بيابم،

(10) خدايا آنچه صلاح كار من در دنيا و آخرت است را مى‌دانى، پس به انجام خواسته‌هايم مهربان باش.

(11) خدايا! بر محمد و خاندانش درود فرست و اعتراف به حق هنگام كوتاهى در سپاسگزارى تو، در مقابل آنچه در آسايش و سختى و تندرستى و بيمارى به من داده‌اى را روزيم گردان، تا هنگام ترس و ايمنى و خشنودى، و خشم و زيان و سود در آنچه پيش آيد، شادى خشنودى و آرامش دل خود به آنچه براى تو واجب است، را دريابم.

(12) خدايا! بر محمد و خاندانش درود فرست، و سينه‌ام را از حسد تهى گردان، تا به هيچ يك از آفريدگانت بر چيزى از احسانت حسد نورزم، و تا آنكه نعمتى را در دين يا دنيا، يا تندرستى يا پرهيزكارى، يا گشايش يا آسايش بر هيچ يك از خلق تو نبينم، جز آنكه بهتر از آنكه به وسيله‌ى تو و از جانب تو، كه شريكى ندارى، براى خود آرزو نمايم.

(13) خدايا! بر محمد و خاندانش درود فرست، و نگاهدارى از خطاها و پاسدارى از لغزشها را در دنيا و آخرت در حال خشنودى و خشم روزيم نما، تا به آنچه از آنها به من روى مى‌آورد يك حالت داشته باشم، و انجام‌دهنده‌ى طاعت و بندگى تو باشم، و خشنوديت را درباره‌ى دوستان و دشمنان بر غير طاعت و رضايت برگزينم، تا دشمنم از ستم من آسوده و دوستم از ميل و روى آوردن هواى نفسم نااميد گردد.

(14) مرا از كسانى قرار ده كه تو را هنگام خوشى از روى اخلاص مى‌خوانند، همانند كسانى كه از روى اخلاص هنگام اضطرار و بيچارگى در دعا از تو درخواست مى‌نمايند، زيرا تو ستوده شده و بزرگى.