دعای 22 ( دعا برای سختی و دشواری امور ) ترجمه ابوالحسن شعرانی

(1) خداوندا! تو مرا تكليف كردى به كارى كه دست تو در آن بيش از منست و قدرت تو بر آن كار و بر خود من بيش از قدرت من پس مرا به عملى وادار كه تو را از من خشنود گرداند و به كارى برگمار كه پسنديده‌تر و موجب عافيت من باشد

(2) خدايا مرا طاقت تحمل رنج نيست و تاب شكيبائى بر بلا ندارم و تحمل تنگدستى نمى‌توانم پس روزى خود را از من وامگير و مرا به خلق خود وامگذار بلكه تو خود حاجت مرا برآور

(3) و كارساز من باش و سوى من به رحمت بنگر و در همه كار خير مرا مراعات كن چون اگر مرا به من واگذارى در كار خود فرومانم و مصلحت آن را ندانم و اگر مرا به خلق واگذارى روى درهم كشند و اگر به نزديكان حوالت دهى مرا نوميد كنند و اگر بدهند به غايت اندك دهند و منت بسيار نهند و نكوهش بسيار كنند.

(4) پس به فضل خود مرا بى‌نياز كن و به بزرگى خود مرتبه مرا بلند گردان و از گنج بى‌پايان خود دست مرا گشاده دار و به آنچه نزد تست مهم مرا كفايت كن‌

(5) خدايا درود بر محمد و آل او فرست و مرا از حسد پاك كن و از گناهان بازدار و از حرام پرهيز ده و جرئت بر نافرمانى مده و خواهش دل مرا سوى خود بگردان و به آنچه از تو به من مى‌رسد دلخوش ساز و در روزئى كه نصيب من كرده‌اى و آنچه به من بخشيده و انعام فرموده‌اى بركت ده و مرا در همه حالات حفظ كن و نگاهدار، از نظر بدخواه پوشيده و دست دشمنان از من كوتاه و در پناه و امان تو محفوظ

(6) خدايا درود بر محمد و آل او فرست و هر چه مرا بدان مكلف فرموده و بر من واجب كرده‌اى از انواع طاعتهاى خود يا نسبت به بندگانت، تو خود اداى آن را از من متكفل شو، چه به تن ناتوان باشم و نيروى من از آن فروماند و قدرت من بدان نرسد، يا آنكه مال من گنجايش آن را نداشته و دست تصرف من از آن كوتاه باشد، به ياد داشته باشم يا فراموش كرده باشم.

(7) اى پروردگار من! آنچه من فراموش كنم تو يك يك به ياد دارى پس از فضل عظيم و خزانه بى‌پايان خويش حقوقى كه بر من است ادا كن، توئى بزرگوار گشايش دهنده، چنان كن كه روز لقاى تو حقى بر من نماند تا از حسنات من بجاى آن بكاهى يا بر سيئات من بيفزائى‌

(8) خدايا درود بر محمد و آل او فرست و مرا راغب گردان كه براى آخرت خود در راه تو بكوشم و اين رغبت را با دل خود آميخته بينم و بى‌رغبتى به دنيا بر وجود من غالب كرده و هر عمل نيك را از روى شوق بجاى آرم و از اعمال زشت به ترس و بيم بپرهيزم، و مرا روشنائى ده كه ميان مردم در پرتو آن رفتار كنم و در تاريكيها به فروغ آن راه جويم و از زنگ شك و شبهه پاك و تابناك شوم‌

(9) خدايا! درود بر محمد و آل او فرست و روزى كن كه از اندوه وعيد تو هراسناك باشم و به پاداشى كه ما را نويد دادى شائق، تا لذت ثوابى كه تو را براى آن مى‌خوانم دريابم و بيم عذاب (نعوذ بالله) در سويداى دل من جاى گيرد

(10) خدايا تو مى‌دانى در دنيا و آخرت شايسته من چيست پس به حوائج من نيك توجه فرماى‌

(11) خدايا درود بر محمد و آل او فرست و اگر در شكر نعمت تو كوتاهى كنم، در آسايش و رنج و تندرستى و بيمارى، مرا توفيق ده كه به حق گرايم و در دل خويش روح رضا و آرامش را دريابم و در حال ترس و امن و خشنودى و خشم و زيان و سود تكليف خود را انجام دهم‌

(12) خدايا درود بر محمد و آل او فرست و سينه مرا از حسد پاك كن تا بر هيچ يك از بندگان تو بر هيچ نعمتى رشك نبرم و هيچ نعمتى از نعم تو را، دنيوى باشد يا اخروى، از عافيت يا تقوى يا فراخى يا خوشى و راحتى، بر بندگان تو نبينم مگر براى خويش به از آن خواهم اما از تو خواهم و به يارى تو خواهم، از تو تنها كه شريك و انباز ندارى‌

(13) خدايا درود بر محمد و آل او فرست و مرا از گناهان حفظ كن و در دنيا و آخرت در حالت خشنودى و خشم مرا از لغزش نگاهدار چنانكه اين دو حال نسبت به من مساوى باشند و من عمل به طاعت تو كنم و رضاى تو را برگزينم و غير رضاى تو نخواهم و جز به فرمان تو درباره دوستان و دشمنان عمل نكنم تا دشمن از جور و ستم من ايمن باشد و دوست از جانبدارى و هواخواهى من بناحق مايوس گردد

(14) و مرا از آن كسان قرار ده كه تو را در آسايش چنان به اخلاص خوانند كه بيچارگان در رنج و سختى. توئى ستوده و بزرگوار.