دعای 22 ( دعا برای سختی و دشواری امور ) ترجمه تقدسی نيا

(1) بار خدايا! مرا درباره‌ى اصلاح نفسم به كارى مكلف ساخته‌اى كه خود بر انجام آن تواناترى، و توانائى تو بر آن و بر من بيشتر از توانائى من است، پس كار را به نفسم عطا فرما كه موجب خشنودى تو از من گردد، و رضايت و خشنودى خود را در حال عافيت و تندرستى نفسم از من دريافت نما.

(2) بار خدايا! من طاقت رنج و گرفتارى را ندارم، و بر مصيبت و بلا صبر و شكيبايى ندارم، و بر فقر و تنگدستى هيچ گونه قوه و قدرتى در خود نمى‌يابم، پس رزق و روزيم را از من منع نفرما، و مرا به بندگانت وا مگذار، بلكه خودت حاجت مرا برآورده فرما، و متولى امورم باش.

(3) به سوى من نظرى داشته باش، و در همه‌ى امورم توجه و نظر داشته باش، زيرا اگر مرا به حال خودم واگذارى از انجام همه كارها ناتوان گردم و آنچه مصلحت من در آن است انجام ندهم، و اگر مرا به بندگانت واگذارى با ترشرويى به من نگرند، و اگر مرا به خويشانم واگذارى مرا از همه چيز محروم سازند، و اگر هم چيزى به من ببخشند بسيار كم و ناگوار بخشند، و بر من منت فراوان نهند و نكوهش و مذمت بسيار كنند.

(4) بار خدايا! پس به فضل و كرم خود مرا بى‌نياز گردان، و به عظمت و بزرگى خود مرا سربلند فرما، و با توانگرى خود دستم را بگشا، و به آنچه نزد تو است مرا كفايت فرما.

(5) بار خدايا! بر محمد و آل او درود فرست، و مرا از حسادت رهائى ده، و از گناهانم باز دار، و از حرام مرا پرهيز دار، و جرأت بر معصيت را به من مده، و ميل و خواهشم را به سوى خود و رضا و خشنوديم را در آنچه از جانب تو به من مى رسد قرار ده، و در آنچه روزيم قرار داده‌اى و در آنچه عطا فرموده‌اى، و در آنچه انعام نموده‌اى بركت عنايت فرما، و مرا در هر حال محفوظ، محروس، مستور، ممنوع، پناه داده شده و زينهار شده قرار ده.

(6) بار خدايا! بر محمد و آل او درود فرست، و مرا به انجام آنچه در جهتى از جهات براى خود يا براى آفريده‌اى از آفريدگانت بر من لازم و واجب گردانيده‌اى توفيق ده اگر چه بدنم از انجام آنها ضعيف گردد، و توانم از آن سست شود، و نيرويم به انجام آن نرسد، و سرمايه‌ام گنجايش آن را نداشته باشد، خواه آن را به ياد داشته و يا فراموش كرده باشم.

(7) اى پروردگار من، آن تكليفى از تكاليفى است كه تو آن را به حساب من نوشته‌اى و من از آن غفلت ورزيده‌ام، پس به بزرگى عطاى خود و رحمت بسيارى كه نزد تو است آن را از جانب من ادا فرما، زيرا تو هم توانگرى و هم كريم، تا اى پروردگار من چيزى بر عهده‌ى من باقى نماند كه بخواهى در روزى كه تو را ملاقات مى‌كنم از من تقاص كنى، و از حسنات و نيكى‌هايم بكاهى، و يا بر بديهايم بيفزايى.

(8) بار خدايا! بر محمد و آل او درود فرست، ميل و رغبت براى تو و براى آخرتم را روزيم فرما، تا صدق و راستى آن عمل را در قلبم بشناسم، و تا اين كه زهد و پارسايى در دنيا بر من غالب آيد، و تا اين كه حسنات و نيكى‌ها را با شوثق انجام دهم، و از بديها از ترس و خوف ايمن گردم، و نورى به من عنايت فرما كه با آن در بين مردم راه بروم، و در تاريكى‌ها و گمراهى‌ها هدايت شوم، و به وسيله آن نور از شك و شبهات در دل طلب نور و روشنايى نمايم.

(9) بار خدايا! بر محمد و آل او درود فرست، و ترس از كيفر عذاب و شوق به وعده پاداش را روزيم گردان تا لذت آنچه را كه تو از براى آن مى‌خوانم و اندوه آنچه را كه از آن به تو پناه مى‌برم دريابم.

(10) بار خدايا! آنچه كه مصلحت دنيا و آخرت من است تو مى‌دانى، پس به درخواست‌هاى من با مهربانى توجه نما.

(11) بار خدايا! بر محمد و آل او دورد فرست، و حق شكرگزارى را هنگام كوتاهى من در سپاسگزارى تو نسبت به نعمت‌هايى كه به من چه در حال آسايش و سختى و سلامتى و بيمارى من عنايت نموده‌اى روزى فرما، تا در نفس خودم در حال خوف و ايمنى، و رضا و خشم و زيان و سود در آنچه حادث مى‌شود رايحه‌ى خشنودى و آرامش دل نسبت به آنچه از ناحيه‌ى تو بر من واجب شده بشناسم.

(12) بار خدايا! بر محمد و آل او درود فرست، و سلامت قلب از حسادت را روزيم فرما، تا به هيچ يك از بندگانت نسبت به فضل و احسانى كه به او عنايت كرده‌اى حسادت نورزم، و تا اين كه نعمتى از نعمت‌هايت را در دين يا دنيا يا سلامتى يا پرهيزكارى يا گشايش يا آسايش نبينم جز آن كه بهتر از آن را به وسيله‌ى تو از جانب تو كه هيچ شريك و مانند ندارى براى خود آرزو نمايم.

(13) بار خدايا! بر محمد و آل او درود فرست، تحفظ و نگهدارى از خطاها، و پاسدارى از لغزشها در دنيا و آخرت در حال خشنودى و غضب روزيم فرما، تا آنچه از خشنودى و غضب بر من وارد گردند در نزد من يكسان و برابر باشد و تا اين كه عامل به طاعت و بندگى تو باشم، رضا و خشنوديت را در مورد دوستان و دشمنانت بر غير طاعت و رضايت برگزينم، و تا اين كه دشمن از ظلم و جور من ايمن و دوستم از ميل و انحطاط هواى من نوميد گردد.

(14) و مرا از كسانى قرار ده كه تو را هنگام آسايش از روى اخلاص مى‌خوانند مانند كسانى كه از روى اخلاص هنگام اضطرار و بيچارگى تو را مى‌خوانند، تو هم حميد و ستوده‌اى و هم مجيد و بزرگ.