دعای 36 ( دعا هنگام نظر به ابر و برق و شنیدن بانگ رعد ) ترجمه غلامعلی صفايی

(1) بارخدايا، رعد و برق نشانه‌اى از خيل نشانه‌هاى تواند و دو كارگزار از جمع خادمان تو باشند، اين دو گاهى با رحمتى سودمند و گاهى با عذابى زيان‌بار به گزاردن فرمانت در شتابند. پس با آن دو، باران زيان‌بار بر ما مبار و لباس گرفتارى بر قامتمان مپوشان.

(2) بارخدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست و سود اين ابرها و بركتشان را بر ما فرود آر و زيانشان از ما دور دار، و در آسيبى به ما نرسان و آفتى بر معيشتمان نازل مگردان.

(3) پروردگارا، اگر اين ابرها براى عذابمان برانگيخته‌اى يا از سر خشم فروفرستاده‌اى از خشم تو به خودت پناه مى‌برم و به درگهت با اشك و زارى، عفو و گذشت مى‌طلبم، خدايا، خشمت را به سوى مشركان روان ساز و چرخ آسياب عذابت بر بى‌خدايان به گردش گذار.

(4) خداوندا، با بارانت خشكى سرزمين‌مان برطرف نماى و با روزى‌ات دغدغه‌ها را از دلمان بزداى. ما را از آستانت دور و به ديگرى مشغول مفرماى و احسان پياپى‌ات را از همگى ما قطع منماى؛ چون بى‌نياز كسى است كه تو بى‌نيازش سازى و تندرست آنى است كه تو از بلا نگاهش دارى.

(5) كسى بدون يارى‌ات ياراى دفاع نباشد و از قهر تو هرگز بازدارنده‌اى نيابد. به آنچه خواهى و بر هر كه خواهى حكم رانى و به هر چه اراده كنى و بر هر كه مشيت نمايى تقدير فرمايى.

(6) پس ستايش بر بلا گردانى تو را سزاست و سپاس بر نعماتى كه به ما ارزانى داشته‌اى تنها تو را رواست ستايشى كه ستون ستايشگران پشت سر گذارد و زمين و آسمان را سراسر بپا كند.

(7) بى گمان تو نعمت‌هاى گرانقدر بخشى و عطاهاى گران‌بار هديه دهى، ستايش اندك مى‌پذيرى و سپاس كم را سپاس مى‌گزارى، تنها تويى نيكوكار، خوش رفتار و نعمت دار، جز تو خدايى نيست و بازگشت همه تنها به سوى توست.