دعای 36 ( دعا هنگام نظر به ابر و برق و شنیدن بانگ رعد ) ترجمه داریوش شاهین

(1) سبحانا، اين رعدها، دو فرمانبردار تو هستند كه در اجراى امر تو، پيام‌آوران سود يا زيانند و در اطاعت از تو بس شتابانند. مهربانا، از آنها بر ما زيان مرسان، و ما را اسير تنگى و سختى زندگى مساز.

(2) الهى، درود تو بر «محمد» و خاندان او باد. كريما، چنان كن كه اين ابرهاى پربار بر ما بركت آورند و زندگى ما را نيكو گردانند. زيان آنها را از ما دور كن. چنان كه ما را گرفتار رنج درد و بيمارى نكنند و آفتى در زندگى ما به بار نياورند.

(3) خالقا، اگر اين ابرها را به خاطر دور كردن رحمت خويش بر ما فرستاده‌اى، پس ما، از خشم و قهرى كه بر مشتركين روامى‌دارى، به خودت پناه مى‌بريم و به درگاهت با حالت زار طلب عفو و اغماض مى‌كنيم. پس تو خشم خويش را بر كافران و مشركان بازگردان، و ما را از عذاب ايمن دار.

(4) رحمانا، چهره خشك خاك را به بركت آبى سيراب ساز و تر و تازه گردان و وسوسه كينه‌آميز دلهاى ما را نابود ساز و چنان كن كه از انديشه به ديگرى غافل، و به نيايش و شكر تو مشغول شويم. چنان كن كه هرگز ميان ما و احسان ناگسستنى تو، جدائى نيفتد، زيرا آنكه بى‌نياز شود كه از تو سرشار شود، و سلامت آن كسى يابد كه تو او را در پناه خويش بگيرى.

(5) چون غير تو هيچ بلاگردان، و به جز تو هيچ سلامت بخشى نيست. آنرا كه تو مغلوب سازى، هيچكس پيروزش نكند، چون بهر كه خواهى آن دهى كه تو مى‌خواهى. و به هر كس اراده كنى، آن بخشى كه تو مى‌دانى.

(6) پس، حمد و ثنا تو را سزاست كه ما را از درد و بلا ايمن مى‌دارى، و شكر و سپاس تنها تراست كه نعمت بسيار بر ما مى‌بخشى. چنان حمد و ثنا و شكر و سپاس تو گويم كه هيچ ثنا و سپاسى با آن برابرى نكند. حمد و شكرى كه زمين و آسمان تو را لبريز از دعا كند.

(7) معبودا، تنها توئى كه نعمت بسيار دهى و بس احسانگر و بى‌مثالى. توئى كه شكر ناچيز ما را مى‌پذيرى و پاداش اين سپاس مى‌دهى، و نيكوتر از تو نكوگرى نيست، و بيش از تو هيچ كس چنين كريمانه احسان نكند، و جز تو اى خداى بزرگ، هيچ معبودى نباشد. همه رو به سوى تو آوريم جز سوى تو ما را هيچ راهى نيست.